ต้องใช้เงิน
1568 Words
เช้าวันต่อมา
“พี่ฝัน….พี่ฝันแพรทำข้าวต้มกุ้งเสร็จแล้วลุกขึ้นมากินกัน” เหมือนแพรเดินขึ้นมาเรียกพี่สาวที่ยังนอนนิ่งบนเตียง
“อะไรกันปกติจะตื่นเช้าเรียกก็ไม่ยอมขานอีก” มือบางจึงเขย่าแขนเบาๆแต่พี่สาวก็ยังไม่ตื่น จึงเปิดผ้าห่มแล้วมองไปที่พี่สาวที่รักของตน เธอถึงกับร้องกรี๊ด!!!ด้วยความตกใจ เหมือนฝันนอนแน่นิ่งเลือดกำเดาไหลและที่มุมปากก็มีเลือดไหลออกมาเช่นกัน
“ฮือๆๆๆ!!..พี่ฝันอย่าเป็นอะไรนะฮือๆๆๆ…ใช่ต้องโทรเรียกรถพยาบาล” เมื่อตั้งสติได้เหมือนแพรจึงโทรเรียกรถโรงพยาบาลเดิมที่เคยรักษาตัวพี่สาว เธอนั่งไปในรถพยาบาลคอยจับมือและเรียกชื่อพี่สาวตลอดทาง
“ญาติคนไข้เชิญออกไปรอด้านนอกค่ะ” พยาบาลวัยกลางคนเดินเข้ามาห้ามไม่ให้เธอเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เหมือนแพรจึงโทรหาคะน้าให้ลาอาจารย์เพราะเธอต้องมาโรงพยาบาล คะน้าจึงอาสาแล้วจดเลกเชอร์การบ้านงานต่างๆให้เพื่อน เมื่อเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงหมอจึงเดินออกมาแล้วขอพบญาติ
“คนไหนญาติคนไข้ที่ชื่อเหมือนฝันครับ”
“ดิฉันเป็นน้องสาวเธอค่ะ คุณหมอพี่สาวดิฉันเป็นอย่างไรบ้างเธอปลอดภัยแล้วใช่ไหมคะ?”
“คนไข้ปลอดภัยดีแต่การรักษาครั้งที่ผ่านมาตัวยาและคีโมไม่ค่อยตอบสนองเท่าที่ควร ทางที่ดีเราควรเปลี่ยนแผนการรักษาด้วยการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกที่เข้ากันได้ดีคือญาติที่เลือดชิดกัน ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายนั้นค่อนข้างสูงสูงมากๆเลยทีเดียว”
“ประมาณเท่าไหร่คะคุณหมอ?”
“6,000,000 บาทเบื้องต้นนะครับการรักษาไม่สามารถรับประกันว่าคนไข้จะหาย 100% แต่มันจะดีกว่าการรับยากับคีโมซึ่งไม่ตอบสนองแล้ว”
“6,000,000 ต้องหาเงินที่ไหนมากันคุณหมอช่วยพี่สาวฉันเถอะนะคะ”
ร่างบางน้ำตาคลอร้องไห้จนคนเป็นหมอรู้สึกสงสารแล้วเดินจากไป เหมือนแพรนึกถึงข้อเสนอข้องเจฟขึ้นมาทันที นาทีนี้เธอคงมีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะหาเงินมากมายมหาศาลนี้มาได้ในเวลารวดเร็ว เธอจึงไม่รอช้ากลับไปแต่งตัวแล้วไปรอพบเขาที่เพนเฮาท์ส่วนตัว
@เพนเฮาท์ของเจฟ
“นายน้อยเหมือนแพรกำลังมาที่นี่เธอรออยู่ด้านล่างบอกว่าขอพบนายน้อยด่วน”
“ให้เธอเข้ามากวางน้อยติดกับดักแล้วสินะสงสัยต้องใช้เงินด่วน” ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มร้ายที่มุมปากนั่งจิบกาแฟรออย่างอารมณ์ดี
“คุณเหมือนแพรนายน้อยเชิญคุณที่ห้องครับ” ร่างบางเดินตามบอดี้การ์ดหนุ่มหล่อไป สายตาก็มองไปรอบๆตึกเพนเฮาท์หรูที่มีเพียงไม่กี่สิบห้อง มูลค่าไม่ต่ำกว่าร้อยล้านเจฟนั้นเขารวยอู่ฟู่จริงๆ
“ก๊อกๆๆ….เชิญ”
“ไอ้คิมออกไปทำอะไรข้างนอกเถอะ”
“ครับนายน้อย”
ร่างบางยืนตัวเกร็งยังไม่กล้าเดินเข้ามาภายในห้องสุดหรู เธอจำได้แค่เพียงเตียงนอนหนานุ่มกับกลิ่นกายหอมสะอาดเป็นกลิ่นเดียวกับห้องของเขา
“เข้ามาสิมัวแต่ยืนอึ้งอยู่ได้เธอต้องการพบฉันไม่ใช่หรอ?” เหมือนแพรจึงเดินเข้ามาพร้อมกับปิดประตู แล้วนั่งที่โซฟาหรูอย่างประหม่า
“ค่ะ…คือ…คือเรื่องที่คุณให้ฉันกลับไปคิดวันนั้น”
“ทำไมเธอจะปฏิเสธหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาจิบกาแฟแต่ไม่มองเธอ
“ป่ะ…เปล่าค่ะฉันตกลงรับข้อเสนอแต่มีข้อแม้”
“ว่า…?”
“คุณต้องให้เงินเดือนฉันทุกเดือนและคุณต้องช่วยค่ารักษาพยาบาลพี่สาวฉันทุกบาททุกสตางค์ ห้ามทำร้ายทุบตีฉันเด็ดขาดฉันขอแค่นี้เองค่ะ” ใบหน้าหวานดวงตาที่บวมแดงเธอผ่านการร้องไห้อย่างหนัก เจฟดูก็รู้ว่าเธอกำลังเดือดร้อน
“ดี…ฉันตกลงเธอจะได้ตามที่ขอแต่ฉันก็มีข้อแม้เหมือนกันเธอจะเป็นแค่เด็กเลี้ยงของฉันเท่านั้นไม่ใช่แฟน เธอต้องทำตามคำสั่งฉันทุกอย่างห้ามยุ่งหรือมีแฟนแม้แต่เพื่อนผู้ชายก็ห้ามใกล้” มือหนาวางแก้วกาแฟลงสายตาคมจ้องมองใบหน้าหวาน ร่างบางพยักหน้ารับข้อตกลง
“งั้นวันนี้เธอเริ่มงานวันแรก”
“อ่ะ…ไรกันฉันยังไม่พร้อม”
“ฉันคิดว่าเธอเตรียมตัวเตรียมใจมาดีแล้วนะเหมือนแพร ต่อไปเธอต้องเรียกฉันว่า เฮีย เข้าใจไหม?”
“ค่ะ…ค่า!!!..เฮีย” ใบหน้าหล่อยิ้มที่คนร่างบางเรียกเขาว่าเฮียครั้งแรก ซึ่งคำๆนี้เขาไม่เคยให้ใครเรียกทั้งนั้นมีแค่ม๊าที่เรียกพ่อของเขาแบบนี้
“วันนี้ฉันจะให้เธอไปตรวจสุขภาพตรวจทุกอย่างว่าปลอดภัยดีไหม ฉันจะให้เธอป้องกันโดยการฉีดยาคุมเธอต้องนอนกับฉันบ่อยๆ จะให้คิมบอดี้การ์ดเป็นคนดูแลเธอทุกเรื่อง”
“คือวันนี้พี่สาวฉันเข้าโรงพยาบาลเกรงว่าจะไม่สะดวกค่ะ”
“นี่เลิกแทนตัวเองว่าฉันหรือชั้นอะไรของเธอได้แล้วต่อไปเธอต้องแทนตัวเองว่าแพรหรือหนูเท่านั้น ทำตามที่เฮียสั่งเข้าใจไหม”
“ค่ะเฮีย”
ร่างบางเดินออกจากห้องไปเจฟที่นั่งยิ้มมองตามแผ่นหลังบาง เขาดีใจอย่างมากที่ตอนนี้เหมือนแพรยอมตกเป็นของเขาอีกครั้งโดยการสมัครใจ จึงรีบกดมือถือหาคิมเพื่อพาเธอไปตรวจสุขภาพและฉีดยาคุมป้องกัน แล้วไม่ลืมที่จะเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลให้พี่สาวเธอตามตกลง
@ในรถ
“คุณแพรเราต้องไปโรงพยาบาลก่อนนายน้อยสั่งผมไว้แล้ว ไปโรงพยาบาลที่พี่สาวคุณรักษาตัวผมจะไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายให้”
“ค่ะแพรขอบคุณพี่มากค่ะ” ร่างบางนั่งก้มหน้าเขินอายบอดี้การ์ดหนุ่มที่เธอต้องมาทำเรื่องอะไรแบบนี้
“คุณแพรผมในฐานะลูกน้องคนสนิทและเพื่อนของคุณเจฟ ผมดูออกว่าเจ้านายผมชอบคุณมากคุณควรจะดีใจที่เขานั้นเมตตาคุณกับพี่สาวมากมายขนาดนี้ คุณเจฟเขาไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนมาก่อนอาจจะมีคู่นอนบ้างตามประสาผู้ชาย”
“เอ่อ!!!..แล้วคุณเจฟ…เอ้ย!!…เฮียเค้าเป็นคนแบบไหนกันคะแพรจะได้ทำตัวถูก” คิมถึงกับหัวเราะออกมาที่ได้ยินเหมือนแพรเรียกเจฟว่าเฮีย
“เฮียเลยหรอ…แม๊!!!..ไอ้คุณเจฟไม่น่าเชื่อ” คิมถึงกับบ่นพรึมพำในความคลั่งรักของเจ้านาย
“อ่อ!!!..คุณเจฟจะเป็นคนโมโหร้ายเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล เขานั้นเก่งฉลาดดูเย็นชาแต่ลึกๆใจดีมากนะครับเป็นคนใจถึงพึ่งได้ ข้อนี้สำคัญเขาขี้หึงสุดๆคุณควรระวังอย่าทำให้เขาโกรธล่ะ”
เมื่อจัดการธุระเสร็จคิมก็ได้สั่งให้ทางโรงพยาบาลย้ายเหมือนฝันไปพักในห้อง VIP ที่แสนสะดวกสบายไม่ต่างจากโรงแรมแล้วได้จ้างพยาบาลพิเศษคอยดูแลเธอ และคิมเขาก็ได้ไปสอบถามกับแพทย์เจ้าของไข้ถึงแผนการรักษาขั้นต่อไป เมื่อตรวจร่างกายและฉีดยาคุมกำเนิดเสร็จคิมก็พาเหมือนแพรไปสปาทำหน้าทำผมขัดสีฉวีวรรณ จากนั้นก็พาไปซื้อเสื้อผ้าของใช้กระเป๋ารองเท้าแบรนด์เนมเครื่องสำอางค์ราคาแพงตามคำสั่งเจ้านาย
“พี่คิมคะ…ทำไมต้องซื้ออะไรฟุ่มเฟือยเยอะแยะขนาดนี้ด้วยของพวกนี้มันไม่เหมาะกับแพรเลย”
“เอาเถอะครับมันเป็นคำสั่งจากนายน้อยผมไม่ควรขัดคุณแพรก็ไม่ควรขัดเช่นกัน”
เมื่อทั้งสองวุ่นกับการทำตามคำสั่งของเจฟทั้งวันตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มเจฟจึงโทรตามให้ทั้งคู่กลับมา แล้วให้แวะซื้ออาหารมื้อเย็นกลับไปด้วย เมื่อมาถึงเพนเฮ้าท์อย่างรวดเร็วคิมจึงพาเหมือนแพรที่ตอนนี้สวยสะพรั่งดูเป็นคุณหนูขึ้นมาทันที จากการแต่งหน้าทำผมและการแต่งตัวเพราะคิมรู้ใจเจฟที่สุดว่าเขานั้นชอบแนวไหน เจฟจะชอบผู้หญิงสดใสยิ้มหวานไร้เดียงสาแบบเหมือนแพร
“หมดเวลางานกูแล้วไอ้คุณเจฟ” เหมือนแพรที่ได้ยินคิมพูดกับเจฟถึงกับงง เพราะในเวลางานคิมนั้นจะนอบน้อมและดูเคารพเจฟมาก
“อืม!!..เรียบร้อยดีนะทุกอย่างมึงมากินข้าวเย็นเป็นเพื่อนกูกับเหมือนแพรสิ”
“จะดีหรอ???…กูไม่อยากเป็นส่วนเกิน”
“พูดมากมีแต่ของโปรดมึงทั้งนั้นกูสั่งเผื่อแล้วถ้าไม่แดกกูทิ้งนะ”
“เออๆๆ…คุณแพรอย่าตกใจนะครับหมดเวลางานผมแล้วตอนนี้ผมเป็นเพื่อนเขาครับ”
“ค่า!!..ค่ะ”
เหมือนแพรจึงลุกไปเตรียมอาหารแล้วจัดแจงวางบนโต๊ะกินข้าว ทั้งสามคนกินข้าวเย็นด้วยกันเจฟกับคิมนั้นสนิทสนมกันมาก เธอเพิ่งจะรู้ว่าเจฟนั้นมีมุมน่ารักแบบนี้ด้วยเขาใจดีกับลูกน้องไม่ถือตัวเลยสักนิด ไม่แปลกที่คิมนั้นจะรักเจฟมาก
- Writer
