Rose 13
“ทำไมวันนี้ดูสดใสจัง” ทันทีที่เปิดประตูร้านเข้าไปก็เห็นพิมพ์ใจกำลังจัดของอยู่ และเมื่อเห็นฉันก็รีบเอ่ยแซวทันทีราวกับรอเวลามานาน
“เกินไปละ ปกติเถอะ” รีบเถียงกลับทั้งที่ความจริงมันฉายชัดอยู่บนใบหน้า ฉันเดินไปยังชั้นวางของเพื่อเก็บกระเป๋าให้เป็นระเบียบ หยิบเสื้อเอี๊ยมของตัวเองมาสวม แต่ในระหว่างที่กำลังผูกสายเสื้อเอี๊ยมอยู่นั้น ก็ดันได้ยินเสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนว่ามีสายโทร. เข้า...อ่า เป็นสายของอาทิตย์
“ว่าไง” ฉันรับสายขณะจัดการตัวเองไปด้วย
(ถึงร้านหรือยัง?)
“อื้อ เพิ่งถึงเลย นายล่ะออกไปหรือยัง?” ฉันถามกลับไป แล้วเสสายตาไปมองยัยพิมพ์ที่กำลังมองมาอย่างแซว ๆ รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเพื่อนสนิทเหมือนเดจาวูตอนฉันยิ้มแซวเธอกับน้องลมเลย เขินชะมัด!
(ยังเลย เข้างานตั้งสิบโมงนู่น) ปลายสายตอบเสียงงัวเงีย แอบได้ยินเสียงบิดขี้เกียจด้วย
“อื้อ แต่เราต้องวางก่อนนะ จะทำงานแล้ว”
(โอเค เย็นนี้ไปรับนะ)
