บทที่ 35
ช่วยฉัน (1)
หลายวันผ่านไป
อาการของคุณไตรดีขึ้นตามลำดับ ด้วยเดิมทีร่างกายที่แข็งแรงอยู่แล้วจึงทำให้บาดแผลถูกยิงและรอยฟกช้ำตามตัวบรรเทาลงไปมาก หากแต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนจึงทำให้คุณไตรป่วยไข้ตัวร้อนรุม ๆ และไอคอแห้ง ซึ่งหน้าที่ในการดูแลเขาตอนนี้ก็ตกมาอยู่ที่ฉันไปโดยปริยาย
“เดี๋ยวผมช่วยนะครับนายหญิง”
เสียงที่เอ่ยแทรกขึ้นทำเอาฉันหยุดฝีเท้าชะงักงัน ทั้งตกใจกับการปรากฏตัวของลูกน้องคุณไตร ทั้งแปลกใจกับสรรพนามที่เขาเรียกกันเมื่อครู่ กระทั่งร่างสูงใหญ่บึกบึนเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะรับกะละมังที่เตรียมสำหรับการเช็ดตัวให้กับคุณไตรไปถือเอาไว้
ฉันมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้หูเพี้ยนว่าเขากำลังเรียกฉัน ‘นายหญิง’ จริง ๆ
“นายหญิงจะไปเช็ดตัวนายใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมช่วยถือไปให้ครับ”
“เอ่อ...” เป็นอีกครั้งที่ฉันนิ่งงันและกะพริบตาปริบ ๆ
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” เป็นเสียงของพี่มารุตที่ดังแทรกขึ้น ม
