บทที่ 33
แค่ตัวตัวแทน (2)
“ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะครับ” มารุตที่เดินตรวจสอบความเรียบร้อยภายในตัวบ้าน ครั้นออกมายังโถงรับรองก็เห็นผู้หญิงของนายกำลังนั่งอยู่บนพื้นพรม พลางกดสายตาจดจ่อกับเล่มสมุดบางอย่างที่อยู่ตรงหน้า
หลังจากที่ไตรพัฒน์พ้นขีดอันตราย แพทย์ประจำตัวก็ให้รอเวลาสำหรับการพักฟื้น เพราะนอกจากจะต้องผ่ากระสุนออกแล้ว ร่องรอยบาดเจ็บตามร่างกายรวมถึงอาการฟกช้ำภายในก็ยังคงต้องรักษาอย่างใกล้ชิดด้วยเช่นกัน
และในฐานะที่สายป่านเป็นผู้หญิงของเจ้านาย ลูกน้องอย่างเขาก็เสนอให้เจ้าหล่อนพักค้างที่นี่ เผื่อว่าวันถัดไปไตรพัฒน์ตื่นฟื้นแล้วต้องการเจอหน้าเธอ เนื่องจากล่วงรู้ดีว่าตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอหน้ากันเจ้านายของเขานั้นโหยหาเธอมากเพียงใด
“ป่านนอนไม่หลับน่ะค่ะ เลยหยิบบันทึกการฝึกงานมานั่งทำไปพลาง ๆ” สายป่านหันไปมองยังต้นเสียงก็เห็นว่าเป็นมารุตที่เดินถือไฟฉายเข้ามา พอเจอกับใบหน้าเรียบนิ่งเคร่งขรึมก็
