บทที่ 48
ทำไมต้องเป็นเธอ NC18++
“อึก คุณไตรคะ...อื้อ” สายป่านเอี้ยวตัวหันไปหาคนตัวโตที่กำลังโหมกระหน่ำตอกตรึงตัวตนเข้าสู่ร่างกายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากแต่กลับถูกริมฝีปากของเขาบดจูบดูดกลืนจนไม่สามารถเอ่ยเอื้อนคำใดได้อีก
ร่างแบบบางถูกรั้งด้วยวงแขนแกร่ง เขากอดรัดพลันทำให้แผ่นหลังบางแนบชิดกับหน้าท้องกำยำเป็นลอน ขณะที่กลางกายก็ถูกกระหน่ำสอบเอวเข้าหาย้ำ ๆ จนเสียงเนื้อกายและหยาบโลนดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยม
มันเกิดขึ้นหลายครั้งหลายครา...
มันเกิดขึ้นหลายชั่วโมงแต่ไม่มีวันจบ…
สายป่านอ่อนเพลียเหนื่อยล้าจนไร้เรี่ยวแรง พอเขาปลดปล่อยระบายก็จับรั้งเธอขึ้นมาอีกครั้ง ตอกตรึงเน้นย้ำถึงความหวามไหวอันแสนหนักหน่วง จนลึก ๆ ก็แอบคิดว่าเกิดเหตุอะไรเขาถึงได้บ้าคลั่งรังแกเธอได้ขนาดนี้
“คุณไตรเป็นอะไรคะ ทำไมวันนี้ถึง...อ๊า!”
“อ่า...ฉิบ!” ไตรพัฒน์คำรามเสียงต่ำ เอวหนาสอบตรึงย้ำ ๆ กระทั่งน้ำรักสีขาวขุ่น
