“ภีม สายแล้วนะครับ ตื่นเถอะที่รัก ภีม”
เสียงพ่อเลี้ยงสิงหาเอ่ยเรียกภีรดาที่นอนหลับอยู่ให้ตื่นขึ้นมา เพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงของอีกวันแล้ว แต่ร่างบางที่เหน็ดเหนื่อยจากบทรักเมื่อคืนนั้นไม่สนใจอยากจะตื่นเลยสักนิด ทั้งๆที่ได้ยินเสียงของชายหนุ่มเรียก แต่เปลือกตาของเธอกลับไม่ยอมเปิดขึ้นมา
“ที่รักครับ ตื่นได้แล้ว เราต้องกลับไร่แล้วนะครับ หรือจะให้พี่แต่งตัวให้แล้วอุ้มออกไป เอาอย่างนั้นไหม หืม”
พ่อเลี้ยงสิงหาที่เห็นหญิงสาวเริ่มขยับเลยบอกออกมา ทำเอาภีรดาพยายามเปิดเปลือกตาหันมามองหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่มทันที
“ไม่เอา ภีมขอนอนต่ออีกนิดนึง ภีมยังไม่หายง่วง ภีมเดินไม่ไหว”
ภีรดาบอกออกมาตามความเป็นจริง เพราะตอนนี้เธอนั้นรู้สึกว่าแขนขาไม่มีแรงและปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย และนี่เป็นเพียงครั้งที่สองของเธอแต่เขากลับเรียกร้องเอาแต่ใจครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอแทบสลบคาอกเขาไปหลายต่อหลายหน แต่เขาก็ยังไม่หยุด กว่า
