Hayatta herkesin karmaşası vardır, benimki de ailemle birlikte doğup büyüdüğüm evden taşınmakla başladı. Arkadaşlarımı, okulumu bırakırken yüreğimden sanki bir şeyler kopmuştu. Gözlerim dolu dolu koli yerleştirirken, burada yaşadığım anları düşünüyordum. O sırada annem, “Eylül hazırsan gitmemiz gerekiyor” dedi. Apar topar eşyaları kamyona yerleştirdiler ve hızla evden çıktık. Dönüp yaşadığım yere baktım; gözlerimden bir damla yaş düştü. Arkamı döndüm, arabaya bindik ve oradan uzaklaştık.
**İki Hafta Sonra**
Neredeyse bütün eşyaları yerleştirmiştik; artık yeni evimizdeydik. Bu esnada kiramız arttığı için işe girmiştim. Bir kafede garsonluk yapıyordum. Annem ve babam çok yoruluyor ve zorlanıyorlardı; destek olmak için bunu yapmam gerekiyordu. Kafede arkadaşlarım olmuştu.
Selen, “Eylül ken
