มุจรินทร์ทรุดกายลงข้างร่างท้วมที่นอนอยู่บนตั่งตัวยาว มีหมอนอิงรูปทรงสามเหลี่ยม มือกำพัดโบกไปมาอากาศไม่ได้ร้อน แต่ด้วยความเคยชิน
“นวดเหมือนที่เคยนั่นล่ะ”
มุจรินทร์ไม่รู้ที่เคย เป็นแบบไหนและก็ไม่เคยนวดให้ใครมาก่อน เพียงขยำมือไปบนแข้งขาเบาๆ
“ไม่ออกแรงเลยหรือไร เป็นอะไรไปครั้งก่อนแกนวดได้ดีกว่านี้”
มุจรินทร์บีบลงบนขาโดยออกแรงเพิ่มขึ้น
“โอยนางจิก จะมากไปแล้วนะแกประชดประชันฉันหรือไร”
ทำอะไรก็เหมือนจะไม่ถูกใจไปเสียหมด
มุจรินทร์ถอนหายใจ
“ไม่พอใจที่ฉันเรียกหา หรือไม่พอใจที่แว่วมาว่าฉันเรียก เพราะมือคืนแกคุยอะไรกับตาดล”
มุจรินทร์ เปลี่ยนมาบีบเบาๆ ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด
“ไม่ค่ะ จิกกับคุณดลก็แค่พูดคุยทักทายกันธรรมดาไม่ได้มีอะไรเกินเลย”
“เหรอยะ นั่นสินะตาดลก็คงไม่ตาต่ำไปเสวนาอะไรกับแก แต่อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกตั้งใจจะปีนขึ้นไปบนฟ้าคว้าดาวลงมา”
ลุกขึ้นจ้องหน้ามุจรินทร์ค้นหาความจริงแ
