“SORRY PO SIR!” aniya habang nakayuko pa rin siya. Hindi niya magawang mag-angat ng mukha upang tapunan ng tingin ang binata. Sino ba naman kasing boss ang matutuwa kapag nakita nito ang empleyado nito na sa halip gawin ang trabaho ay masarap tuloy ang tulog?
Malinga-lingang sabunutan niya ang kaniyang sarili dahil sa kapalpakan niyang iyon. Masiyado siyang napagod dahil sa ginawa niya kanina, kaya hayon... hindi na niya napigilan ang kaniyang sarili na mapaidlip doon.
“Sorry po ulit sir! Napagod lang po ako. Pero, hindi naman po ako natutulog...” aniya. Haynako Maybel! Nahuli ka nga lulusot ka pa! Anang kaniyang isipan. “...n-nakaidlip lang po ako.” saad pa niya.
Tahimik at mataman lamang na nakatitig si Hunter sa nakayukong dalaga. Mayamaya ay nagpakawala ito ng malalim na paghinga
