10 คุ้นเคย
1820 Words
เวลาในยามค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้ทั้งมาร์ช และราล์ฟเองก็เริ่มที่จะครองสติตัวเองไม่อยู่แล้ว แต่ฮันเตอร์ที่เมาล่วงหน้าไปก่อนหน้านี้เขากลับมีสติขึ้นมาได้นิดหน่อย ชายหนุ่มหันไปมองเพื่อนทั้งสองคนที่ตอนนี้มีบริกรหนุ่มกำลังดูแลด้วยการลูบแผ่นหลังกว้างให้เป็นอย่างดี
"ขายหน้าฉิบหายเลยพวกมึงเนี่ย"
เขาบ่นให้ แต่ก็ยังไม่ได้ลุกขึ้นเดินไปไหนเพราะว่าเขาเองก็เดินแทบไม่ไหวเหมือนกัน พนักงานสาวคนสวยเดินเข้ามาเพราะเห็นว่าฮันเตอร์มีอาการมึนเมาอยู่บ้างจึงต้องการมาเทคแคร์โดยที่ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น
"คุณโอเคไหมคะ"
ที่คลับแห่งนี้จะมียูนิฟอร์มให้พนักงานทุกคนใส่โดยแบ่งแยกเป็นแผนก ตั้งแต่ ผู้จัดการคลับ เด็กเสิร์ฟ บาร์น้ำ บาร์เทนเดอร์ บาร์เทนดี้ และพนักงานทำความสะอาด เว้นเพียงแต่ในส่วนของแผนกบัญชีที่ไม่ต้องมีชุดพนักงานกำหนดเอาไว้อย่างใครเขา
ฮันเตอร์หันไปมองตามเสียงเรียกด้วยความเป็นกังวลเขากลับเห็นใบหน้าของใครบางคนที่ซ้อนทับหญิงสาวเข้ามา ใครคนนั้นคือสาวน้อยที่เขาดูแลมาตั้งแต่เด็ก ตัวติดกันแทบไม่เคยห่าง และยังเป็นคนที่ชอบปีนเกลียวไม่เคารพเขาด้วยซ้ำไป
หมับ!
"จ๋า มาได้ไง~" มือหนาคว้าข้อมือของพนักงานสาวเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงนุ่มทุ้มถามเธอออกไปเพราะความเข้าใจผิด หญิงสาวคนนี้ทำสีผมคล้ายกับคนที่เขานึกถึงแต่เมื่อได้ยินเสียงของเธอฮันเตอร์ก็สะบัดมือออกอย่างรวดเร็ว
"เอ่อ คุณคะ"
"ขอโทษครับ" ฮันเตอร์สะบัดหัวสองสามทีเพื่อเรียกสติของตัวเองแล้วหันไปหาเพื่อนของเขาที่ตอนนี้นอนทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดสภาพ ไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันถึงได้กินกันจนเอาเป็นเอาตาย
จริงอยู่ว่าเขาเองก็ด้วยที่เมาก่อนทั้งสองคนนั้นอีก แต่ว่าพอเขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว ฮันเตอร์จึงหยุดดื่มไปก่อน แล้วให้เพื่อน ๆ ทั้งสองคนแข่งกันดื่มเอาเอง สุดท้ายแล้ว พอเขาดีขึ้นมาหน่อย คนที่เสียสภาพก็คงไม่ใช่เขา ฮันเตอร์หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมากดเข้าไปที่กล้อง และเก็บภาพที่ไม่น่าดูของเพื่อนเอาไว้
เสียดายจริง ๆ ที่ตรงนี้ไม่มีแป้งฝุ่น ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะเอามาโรยตัวเพื่อนแกล้งเล่นให้สนุกกว่านี้แน่
"น้องครับ ช่วยเรียกรถให้หน่อย 2 คัน"
"ได้ค่ะ"
บอกพนักงานสาวคนที่เขาเผลอไปจับมือเมื่อครู่เมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ฮันเตอร์ก็รีบเอาวิสกี้ที่เหลืออยู่มาเทราดเพื่อล้างมือข้างที่เขาจับมือของพนักงานสาวคนนั้นเอาไว้ก่อนจะชะงักไปกับการกระทำของตัวเอง
"ไม่ได้ไปหาจ๋านี่หว่า กูจะล้างมือทำไมวะ"
ระบายยิ้มอย่างหัวเราะในการกระทำของตัวเองแล้วผุดลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง ฮันเตอร์เซถอยหลังเล็กน้อย แล้วล้มตึงลงที่โซฟาตัวเดิม
"ไม่ไหว ๆ "
"บ้าจริง"
มือหนาล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะกดโทรหาจ๊ะจ๋าให้เธอมารับเขาหน่อย แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นรูปที่เขาถ่ายเพื่อนเอาไว้เมื่อกี้ เขากดออกจากแอปรูปภาพแล้วเข้าไปในแอปพลิเคชันไลน์ เห็นว่าราล์ฟส่งข้อความรูปภาพมาเป็นภาพที่เพื่อนของจ๊ะจ๋าถ่ายรูปแล้วลงอินสตาแกรมโดยการแท็กเธอ
แม้ในรูปภาพนั้นจะไม่ได้เห็นเธอ แต่ฮันเตอร์รู้ดีว่าเธอต้องมาด้วยแน่ ฮันเตอร์ออกจากแอปรูปภาพแล้วกดเข้าไปที่อินสตาแกรมของเพื่อนจ๊ะจ๋า จากนั้นก็ดูว่าพวกเธอเช็กอินที่ไหน
"ที่เดียวกับเรานี่หว่า"
หนีแม่มาเที่ยวอีกแล้วเด็กคนนี้นี่!
"อึก!"
แม้จะโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ตัวเองยังประคองตัวให้เดินตรง ๆ ไม่ได้เลย จากสติที่เริ่มกลับมาอยู่ ๆ ก็ถูกมาร์ชยกขวดวิสกี้ขึ้นกรอกปากเขาโดยที่ฮันเตอร์ยังไม่ทันได้ตัวตัว มีหกบ้าง แต่ใบหูก็ได้ยินเสียงเพื่อนหัวเราะอย่างชัดเจน
"มึงม่ายมาวได้งายแว๊~" ฮันเตอร์เริ่มเวียนศีรษะอาการคล้ายจะพะอืดพะอมเขาดันหน้าท้องแกร่งของมาร์ชออกด้วยความเมา มาร์เองก็ทรงตัวไม่ได้เลยล้มลงไปทับราล์ฟที่กำลังพยายามเดินให้ตรง
"มึงเล่นแรงว่ะ"
"ไอ้สัสมาร์ช!" ราล์ฟที่ล้มลงไปแล้วโดนมาร์ชทับไปเต็ม ๆ เขายิ่งเดินไม่ค่อยตรงอยู่ด้วยแถมยังปวดหัวตุบ ๆ อีกต่างหาก ตอนนี้เหมือนอะไรบางอย่างมันจะตีตื้นขึ้นมาคล้ายกับจะ…
"ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ย กูต้องถ่ายไว้"
จากโมโหในตอนแรกก็ต้องรีบหยิบมือถือขึ้นมาอย่างทุลักทุเลแล้วถ่ายราล์ฟที่อาเจียนใส่มาร์ช ขณะที่ฮันเตอร์กำลังเก็บภาพสนุก ๆ พนักงานสาวคนสวยก็เดินเข้ามาแจ้งว่าได้เรียกรถไว้ให้แล้ว ฮันเตอร์ให้พนักงานผู้ชายช่วยหิ้วปีกเพื่อนของเขาทั้งสองคนไปที่รถ แล้วไปส่งที่ห้องพักของทางคลับให้ทีโดยมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม
"แล้วคุณลูกค้าจะใช้ห้องพักของทางเราด้วยไหมคะ"
"ไม่ครับ ผมจะนั่งพักสักครู่"
"ได้ค่ะ หากต้องการให้เราช่วยเหลืออะไร แจ้งได้ตลอดเลยนะคะ"
ทุกคนออกไปแล้วตรงนี้เหลือเพียงแค่ฮันเตอร์คนเดียว เขาเอนหลังพิงกับพนักพิงโซฟา ก่อนที่พนักงานจะออกไปเขาบอกให้ช่วยหรี่ไฟให้เขาด้วย เขาอยากจะพักสายตาสักหน่อย หากภายในหนึ่งชั่วโมงเขายังไม่ออกไปรบกวนให้เข้ามาเรียกเขาด้วย
"เมามากเลยกู" จะตายอยู่แล้ว
ฮันเตอร์ปิดเปลือกตาลงเล็กน้อยแล้วความรู้สึกที่ศีรษะหนักอึ้งก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา
แกร๊ก
ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม ใบหูของเขาได้ยินเสียงเดินอย่างชัดเจน ทว่าเขากลับลืมตาไม่ขึ้น และความรู้สึกหนักที่ตักแกร่งราวกับมีใครเดินเข้ามาคร่อมตัวเขาเอาไว้อย่างนั้นแหละฮันเตอร์ครางในลำคออย่างคนที่กำลังพยายามเรียกสติของตัวเองแต่แล้วอยู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่กลีบปากล่าง
"อืมมม~"
เขากำลังถูกจูบ จากใครไม่ทราบ แต่สิ่งที่ทำให้เขาปฏิเสธไม่ลงคงเป็นกลิ่นน้ำหอมเจือกลิ่นบุหรี่จาง ๆ ที่คุ้นเคยที่เขาได้กลิ่นของมันแทบจะทุกวัน สองมือหนาเลื่อนขึ้นจับเอวบางของหญิงสาวปริศนาก่อนจะเลื่อนมาด้านหน้าแล้วบีบเคล้นหน้าอกอวบของเธอที่มันเต็มไม้เต็มมือ
"ฮึ่ม"
เธอจูบเขาอย่างไม่ประสาทว่าการจูบของเธอมันกลับคุ้นในความรู้สึกเขามากเหลือเกิน เหมือนกับจูบที่เขาโดนอยู่ทุกวัน จูบแบบไม่ประสา แต่กลับยั่วอารมณ์เพศชายได้เป็นอย่างดี
"ไม่ใช่เยลลี่เหรอเนี่ย" เสียงนี้!
หญิงสาวปริศนาลุกขึ้นออกจากตักแกร่งแล้วเดินไปที่หน้าประตูห้อง โดยไม่รู้เลยว่าได้ปลุกอะไรบางอย่างในตัวของชายหนุ่มที่เธอคิดว่าเป็นเยลลี่เมื่อครู่นี้ขึ้นมาจนได้
เขาจะปล่อยให้เธอเดินออกไปทั้งอย่างนั้นเหรอ
ฮันเตอร์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเขาพยายามปรับโฟกัสการมองเห็นแต่บานประตูก็ถูกปิดลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับเสียงด้านนอกที่ดังเข้ามา
"จ๊ะจ๋าไปไหนมา!" จ๊ะจ๋า?
"กินเยลลี่"
"โอ๊ย! จะบ้าตาย ดีนะที่ส่งฮานะกลับไปก่อน มานี่เลย"
พีนัทเองก็เมามากเหมือนกัน แต่เพราะความห่วงเพื่อนทำให้เธอต้องพยายามมีสติมากกว่าใคร แต่ในตอนนี้เธอยอมรับเลยว่าเธอกำลังจะสติดับวูบอยู่แล้ว แต่เธอก็ขอแค่ในตอนนี้ที่ยังรับรู้ เธอได้รู้ว่าเพื่อนทั้งสองคนปลอดภัยก็พอ
"รถมาแล้วนะคะ"
ด้วยความเมาทำให้สติการรับรู้เชื่องช้าลงพีนัทจึงยอมที่จะไปทีหลังแล้วให้จ๊ะจ๋าไปก่อน เธอบอกกับพนักงานว่าให้ส่งเพื่อนเธอที่ห้องพักของคลับก่อนแล้วค่อยมารับเธอ พนักงานสาวทั้งสองคนก็พยายามประคองตัวของจ๊ะจ๋าออกไป
"ปวดฉี่~" หันไปบอกพนักงานที่หิ้วตัวเองออกมา
"ห้องน้ำด้านนี้ค่ะ"
"ไปส่งเพื่อนน้องจ๋าก่อนเลย เดี๋ยวน้องจ๋าโทรให้เตอร์มารับ" พนักงานไม่ทราบหรอกว่าเตอร์ที่คุณลูกค้ากล่าวถึงเป็นใคร แต่ในเมื่อลูกค้าพูดมาอย่างนั้นพวกเธอก็ต้องเดินเข้าไปแล้วพาลูกค้าคนสุดท้ายของแก๊งนี้ไปที่พักให้ปลอดภัย
"ซาบาย~"
หญิงสาวเดินเซซ้ายทีขวาทีออกมาจากห้องน้ำจำต้องผ่านบันไดที่เชื่อมต่อไปชั้น VVIP ขณะที่กำลังพยายามประคองตัวเองให้เดินไปให้ถึงหน้าคลับให้ได้ก็ชนเข้ากับชายหนุ่มที่เดินลงมาพอดี
ปึก!
แขนแข็งแรงคว้าเอวบางของเธอเอาไว้ ภายในค่อนข้างมืดสลัว อีกทั้งสติสัมปชัญญะก็ไม่ค่อยจะหลงเหลือด้วยกันทั้งคู่ ทำให้เกิดเหตุที่ไม่คาดฝัน ชายหนุ่มที่ถูกหญิงสาวปริศนาปลุกเร้าอารมณ์ก่อนหน้านี้บวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ค่อนข้างพลุ่งพล่าน เมื่อได้สัมผัสกับเอวบางของสาวสวยพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยเจือกลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ราวกับทำให้สติที่มีอยู่อย่างน้อยนิดขาดผึง
"อืออ!"
ฮันเตอร์ดันร่างบางเข้าในที่มืดแล้วใช้มือหนาประคองท้ายทอยของเธอให้เชิดขึ้นเพื่อรับกับจูบของเขาได้อย่างพอดี ฮันเตอร์สอดแทรกลิ้นสากของเขาเข้าในโพรงปากหวาน ขณะที่ฝ่ายสาวปริศนาก็ตอบสนองเขาอย่างเงอะงะ เขากับเธอทั้งจูบ และลูบไล้กันอยู่พักหนึ่งกระทั่งฮันเตอร์ต้องจำใจถอนจูบออกอย่างช้า ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่าเขาช่วงชิงลมหายใจของเธอนานเกินไป
"แฮ่กๆๆ "
"คุณ" กระซิบข้างใบหูน้ำเสียงพร่ามือหนาลูบไล้ต้นขาเนียนไปด้วย ล้วงลึกลงไปที่ใจกลางความเป็นสาวของเธอเพื่อกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้เธอจนรับรู้ได้ถึงความเปียกชุ่ม
"อยากไปต่อกับผมไหม"
- Writer
