คืนหนึ่งเนื้อนวลเดินเอาขยะออกมาทิ้งที่หน้าบ้าน
“นวล!”
เนื้อนวลหันหลังมองตามเสียงก็เห็นกอไผ่ยื่นหน้าออกมาจากข้างกำแพง
“พี่ไผ่” ทิ้งขยะลงในถังแล้วเนื้อนวลจึงเดินเข้าไปใกล้
“พี่ขอคุยกับนวลแป๊บนึงได้ไหม” กอไผ่มีสีหน้าร้อนใจ
“เรื่องอะไรเหรอคะ”
เนื้อนวลขมวดคิ้ว เขาจะถามอะไรตอนมืดค่ำอย่างนี้
วนิดาที่นั่งอยู่ในห้องนอนของพ่อหาวหวอด ๆ “คุณพ่อคะ แก้มง่วงนอนแล้วค่ะ”
“พี่นวลยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
“ยังค่ะ”
“เดี๋ยวพ่อไปตามให้” สุรเชษฐ์ใช้ไม้เท้าเดินนำหน้า ถึงเขาจะเริ่มเดินได้คล่องแล้วแต่ตอนนี้ด้านนอกค่อนข้างมืดเขาจึงไม่อยากประมาท
เดินออกมาเห็นเนื้อนวลยืนคุยกับกอไผ่อยู่ริมรั้วก็เกิดโทสะขึ้นมาสูงปรี๊ด เขาให้เธอเอาขยะมาทิ้ง ไม่ใช่ให้มายืนคุยกับผู้ชายนานสองนานแบบนี้
“นวล!” เนื้อนวลหันหน้ามามองเขา รู้สึกแปลกใจว่าเขาเดินออกมาทำไม และเสียงที่เอ่ยเรียกเธอก็ฟังดูไม่รื่นหูเอาเสียเลย
“นวลเข้าไปข้างในก่อ
