“พรุ่งนี้เราเข้าไปซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดกันก่อนนะคะแล้วค่อยกลับมาเก็บของเก่ากัน”
“ย่าว่าอย่าเพิ่งดีกว่าไหม เสื้อผ้าที่มีอยู่ย่าก็ว่ามันยังใส่ได้อยู่” จันทร์ไม่อยากให้หลานสาวใช้เงินฟุ่มเฟือย เพราะกว่าจะได้เงินมาสามพันมันยากแค่ไหน
เนื้อนวลสบตากับน้องชายแวบหนึ่งเหมือนรู้กัน เสื้อผ้าของทุกคนที่มี ทั้งขาดทั้งดำ หน้าตาไม่ต่างจากเสื้อผ้าของขอทานตามถนนที่เธอเคยเจอเท่าไรนัก ทั้งเห็ดทั้งราขึ้นเต็มตัวเสื้อ แต่ย่าของเธอคงอยากเก็บตังค์ไว้ทำอย่างอื่นมากกว่า
“คนละตัวสองตัวก็ยังดีค่ะย่า คงไม่เสียหลายบาทเท่าไรหรอกค่ะ” ซื้อครั้งนี้ก็คงอีกนานถึงจะได้ซื้อใหม่
“ฉันว่าทำตามที่หลานมันบอกนั่นแหละยาย” สมดีบอกภรรยา เขารู้ว่าภรรยากลัวว่าจะไม่มีเงินอีกจึงไม่อยากใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่สิ่งไหนจำเป็นก็ต้องยอมเสีย
“เราไปหาอะไรมาขายด้วยดีไหมคะ” เนื้อนวลอยากหาอาชีพอื่นให้ปู่กับย่าและน้องชายทำ เธอจึงคิดที่จะนำของจากมิติออกม
