Mercedes
MATALIM ang tingin ni Kirill sa akin nang lumapit siya sa kinaroroonan niya. Binabati pa siya ng iilang nakakasalubong niya pero hindi niya pinapansin.
Napalagok ako. Nawala na nang tuluyan ang pagkalasing ko dahil nakita ko siya ngayon. Gusto kong isipin na niloloko ako ng isip at mga mata ko pero alam ko rin na totoong si Kirill ang kaharap ko.
Bakit siya naandito? Akala ko pa naman ay hindi niya ako makikita rito!
“Kirill…”
Hindi ko maiiwas ang tingin ko sa kanya kahit na kinikilabutan ako. Galit siya at nararamdaman ko iyon kahit hindi niya sabihin.
“Follow me,” sabi niya at nilagpasan ako.
Napatingin ako kay Kazimir matapos umalis ni Kirill. He just shrugged his shoulder.
Huminga ako nang malalim bago maglakad at sinundan si Kirill.
Para akong aso na sumusunod sa amo
