2
1149 Words
ใบหน้าสวยตรึงตราผู้พบเห็นร้อนผ่าวไปหมด อดจะตวัดสายตาค้อนใส่เขาไม่ได้
“ใครถามคุณ”
“ฉันอยากบอกไง หรือจะให้ฉันเข้าไปแบบไม่ต้องเตือนให้เตรียมตัว”
แล้วเขาก็ทำตามที่บอกคือไม่ขออนุญาตก่อนแต่ผลักประตูที่ปิดสนิทแนบชิดด้วยความแข็งแรงเพียงครั้งเดียว จนสีหน้าสวยบิดเบ้ด้วยความตกใจ
“อาห์”
ลัยลาสะดุ้งเฮือก เมื่อปากร้อนชื้นก้มลงมาจูบหนักๆ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้อ่อนหวาน เนิบนาบ เหมือนอยากสอนให้คนอ่อนประสบการณ์ได้เรียนรู้ว่าการแลกเปลี่ยนสัมผัสทางกายให้กันและกันนั้นมันวิเศษแค่ไหน
ลัยลาครางแผ่วเบา หวามหวิวในช่องท้องเหมือนมีผีเสื้อปัดปีกผ่าน คนสวยพยายามเบี่ยงหน้าหนีหลบสายตาเขา แต่มือหนาก็ประคองกรอบหน้าสวยถูกใจไม่ซ้ำใบหน้าใครเอาไว้
“เจ็บเหรอ”
จะให้เธอตอบเขาไปตามตรงไหมว่าเจ็บไม่มาก แต่จุกมากรู้ไหม ความอายทำให้ลัยลาปิดปากแน่นไม่ยอมตอบ แล้วปล่อยให้เขาดูดดึงกลีบปาก
“ไม่ตอบ งั้นฉันจูบปลอบใจ”
เมฆารู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่ใจร้อนกับภรรยาไปหน่อย เขาจึงใช้วิธีการส่งมือหนามาบีบปลายคางเบาๆ
“พูดกับฉันหน่อยสิลัยลา”
ลัยลาอุทานออกมาเบาๆ ทำให้ปากอิ่มเปิดออก เป็นผลให้คนรอจังหวะอยู่แล้วรีบส่งปลายลิ้นเข้าไปกวาดชิมความหวาน เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่กระถดหนีไม่เป็นท่า แต่ดูเหมือนคนตัวโตจะพอใจ เพราะยิ่งติดตามไล่ชิมแล้วรุกไล่ก็ยิ่งรู้สึกว่าลิ้นเล็กนั้นช่างหอมหวานอย่างที่เขาต้องการ
เขาพัวพันเกี่ยวรัดจนพอใจ ก็ไล่ปากร้อนผ่าวลงมาตามลำคอของแม่คนปากดี ดูดดึงเบาๆ อย่างอดใจไม่อยู่ แต่สร้างรอยสีกุหลาบจางๆ เต็มไปทั่วเรือนกาย ไล่ลงมาจากลำคอถึงเนินอกอวบอิ่มที่ทำให้คนตัวโตชะงักกับความหนั่นแน่นชูชันอย่างที่เขาใช้มือลูบคลำแล้วมั่นใจว่าไม่ผ่านการศัลยกรรมมาก่อน
“หน้าอกเธอสวยมากรู้ไหม”
เมฆายอมให้กับหน้าอกคู่นี้ เขาสะดุดลมหายใจของตัวเองเหมือนคนที่หายใจไม่เป็นไปชั่วขณะ ยอดอกสีหวานชูชันท้าทายให้เขาก้มลงไปครอบครอง
ทันทีที่ได้สัมผัสความหวานจากปลายยอด เขาก็ครางฮือ “หวานเหมือนเดิม”
“หมอหื่น คุณไม่เหมือนภาพที่ฉันเห็นตอนแรกเลย”
“ฉันก็ผู้ชาย เจอของสวยๆ ล่อตาล่อใจ จะให้นั่งมองอยู่เฉยๆ หรือไง ในเมื่อฉันมีสิทธิ์ จะลูบ คลำ จะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่หรือ เคยได้ยินไหม เมียคือสมบัติของผัว”
“งั้นคุณก็คือสมบัติของฉันเหมือนกันใช่ไหมคะ”
เขาเงยหน้าขึ้นมองภรรยาทีหนึ่ง รู้ว่าเธอพูดเอาชนะ ไม่ใช่เพราะหวงเขาหรอก แล้วตอบสั้นๆ
“อืม”
ก่อนก้มลงสลับกันดูดดึงอกอวบทีละข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้า ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ดอมดมจนพอใจก็ขบเม้มเบาๆ ที่ฐานก่อนจะผละไปที่หน้าท้องแบนราบ แวะทักทายที่แอ่งสะดือ แต่คนที่นอนแผ่หลาให้เขาดมดอมเสียวสะท้านพยายามสะกดกลั้นเสียงไม่ให้เขาจับความรู้สึกได้
เขาส่งปลายลิ้นไปและเล็มความสาวสดใหม่จนร่างบางสะดุ้งไหวเหมือนว่าวที่ถูกลมพัดแรงๆ เสียงครางหวานเผลอหลุดลอดออกมาตอนนี้ทำให้เมฆารู้ว่าเขามาถูกทางและทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้สวย
ถ้าหากเขาจะส่งความแข็งขึงใหญ่โตเข้าไปอีกตอนนี้ คนตัวเล็กก็น่าจะพร้อมรับ ด้วยสังเกตเห็นน้ำหวานสีใสที่แสดงออกถึงความพร้อมเคลือบกลีบดอกไม้นั้น ไวเท่าความคิด คนที่อยากจะฝากฝังส่วนหนึ่งของร่างกายตัวเองเข้าไปที่คนตัวบางก็ค่อยๆ กระเถิบตัวไปที่ท่อนขาเรียวกลมกลึง
“ลัยลา”
ดวงตาคู่คมทอประกายวาบด้วยความปรารถนาดิบเถื่อน แต่สร้างความตระหนกให้กับคนตัวบางที่นอนหอบหายใจแผ่วเบาที่เตียง
“ฉันเห็นเธอเป็นลัยลา จำเอาไว้ เธอไม่ใช่ตัวแทนใคร”
ยิ่งลัยลาเห็นดวงตาคู่คมมองเธอด้วยความปรารถนามากเท่าใด เธอก็ยิ่งหวาดระแวง กลัวเจ้าสิ่งนั้นที่รอคอยจะเข้าไปในกายเธอ ลัยลากลืนน้ำลายอึกใหญ่ หนีบเรียวขาเข้าหากันแม้จะทำได้ยาก เพราะคนตัวโตนั่งคร่อมขวางไว้แล้วจ้องเธอเขม็งทั้งสายตาและความดุดันของเขา
“ทำไมทำเหมือนจะร้องไห้ ทั้งที่เธอก็อยากไม่ใช่หรือ ร่างกายมันซื่อตรง ไม่เหมือนปากคนที่พูดโกหกความรู้สึกได้”
“อยากไปให้พ้นจากตรงนี้มากกว่า”
“ได้ไปแน่ แต่รอฉันทำเสร็จก่อน”
ลัยลาหน้าแดงด้วยความอับอาย ทำไมเขาช่างพูดเรื่องน่าอายได้แบบคล่องปากแบบนี้ อายุหมอเมฆาเข้าเลขสี่ ถึงใบหน้าจะดูไม่เกินชายหนุ่มวัยสามสิบห้า เขาคงจะผ่านสังเวียนมาจนโชกโชนแล้วละสิ ตอนนี้เธอเป็นลำดับที่เท่าไรของเขากันนะ ภรรยาคนที่ร้อยกว่าละมั้ง ลัยลานึกแล้วก็อดโมโหไม่ได้ พร้อมทั้งไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะรู้สึกเช่นนี้ทำไม
ร่างบางพยายามดิ้นรนหนีอีกครั้ง แต่ก็ถูกมือหนาจับยึดข้อเท้าไว้ “จะดิ้นทำไม ดิ้นพอเป็นพิธีก็พอ ไหนๆ เธอก็ตั้งใจจะมาเป็นภรรยาฉันแล้ว ไม่ต้องแอ็กติงมาก รู้นะว่าเธอก็อยากเหมือนกัน”
ลัยลาเกลียดตัวเองที่คำพูดของเขามันถูก ร่างกายมันต้องการเขา แต่หัวใจเธอไม่ต้องการ เธออยากร่วมรักกับคนที่รักเธอ แม้จะรู้ว่าการเป็นสามีภรรยากันหนีเรื่องพรรค์นี้ไม่พ้น แต่คืนนี้เธอไม่พร้อม แต่ถูกเขากดข้อเท้าแบบนี้ มือหนาปานคีบเหล็กของหมอเมฆาทำให้หมดทางต่อสู้ เขายิ้มหล่อเหลาละลายใจอีกครั้งก่อนจะดำเนินเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด
“อย่าเกร็งนะ ปล่อยตัวตามสบาย แล้วมันจะไม่เจ็บ”
“ไม่เอานะ ฉันกลัว ของคุณน่ากลัวมากรู้ไหม”
“อย่ากลัวสิ สร้างความรู้สึกให้ชินเข้าไว้ เพราะเธอจะได้เจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆ ฉันบอกแล้วว่าจะค่อยๆ ทำ ถ้าเธอทำตัวน่ารัก ฉันจะออมแรงเบาๆ แล้วมันจะทำให้เราสองคนมีความสุขมาก เชื่อฉันสิ” เขาบอกแล้วก้มลงจูบปิดปากคนช่างกลัวอีกครั้ง
- Writer
