“ยาคุมสมัยนี้มันกินได้แบบปลอดภัยแล้วครับ แต่ต่อไปพี่จะป้องกันเอง ที่รักไม่ต้องกลัวพี่ไม่เอาเปรียบหนูหรอกนะครับ พี่ไม่อยากให้หนูต้องมาคอยเตือนตัวเองให้กินยาอยู่ทุกวัน พี่จะถุงยางเองถึงมันจะไม่ฟินเท่าสดแต่พี่ทนได้”
-///- ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายความเขินนี้ได้ยังไง ไม่รู้ว่าควรจะเขินมากกว่าอายหรือว่าอายมากกว่าเขิน ทำไมเราสองคนต้องมาพูดเรื่องนี้กันด้วยนะ นับเงินไม่เข้าใจ -///-
“นับอยากกลับไปเอาของที่บ้านแล้วค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียน” ฉันบอกพี่คริชเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน
“ได้สิเดี๋ยวพี่พาไป จะไปเลยไหมครับ” พี่คริชถามแบบนั้นฉันก็พยักหน้าตอบรับทันที เวลานี้ถ้ากลับบ้านคงไม่เจอป้าจันทร์ จะได้ไม่ต้องโดนแกมาด่าน้ำหมากกระจายที่ไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืน
-เวลาต่อมา-
สองชั่วโมงต่อมาฉันก็มาถึงปากซอยแล้วล่ะคะแต่ขอให้พี่คริชรออยู่ที่รถเพราะซอยมันแคบ แล้วก็ไม่อยากให้รถหรูขนาดนี้ไปจอดหน้าบ้านด้วยไม่งั้นเกิดขาไพ่ข
