“หวาน…”
ไม่ใช่เพียงนิ้วเดียว นิ้วอื่นๆ ก็ถูกดูด แต่นั่นทำให้หล่อนขำ แน่นอนว่าเจ้าของคิ้วเข้มชะงัก ดวงตาคมตวัดมองหล่อน ก่อนจะยิ้มและลงมือเล็มนิ้วมือหล่อนอีกครั้ง
“อาไวทย์จะไม่ถามเหรอคะว่าหนูหน่อยขำอะไร” หล่อนถามกลั้วขำ
“ไม่ถาม ไม่อยากรู้ด้วย รู้แต่ว่าหวาน และจะไม่กินแค่นิ้ว แต่จะกินทั้งตัว”
คำตอบของเขายิ่งทำให้หล่อนหัวเราะคิกคัก แม้เขาจะบอกว่าไม่อยากรู้ แต่นั่นยิ่งทำให้ขำมากขึ้นอีก ถ้าเขารู้… จะทำหน้าแบบไหน
“เมื่อกี้ตอนออกจากฟาร์มม้าของน้าปัถย์ หนูหน่อยยังไม่ได้ล้างมือนะคะ”
“ฮะ… อะไรนะ”
“ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ หนูหน่อยยังไม่ได้ล้างมือ”
สีหน้าคนหล่อผะอืดผะอมก่อนจะวิ่งพรวดเข้าห้องน้ำ ยิ่งทำให้หล่อนหัวเราะร่วน ตามมาด้วยเสียงโอ้กอ้าก และนั่นเป็นจังหวะให้หล่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไว
