หล่อนโชคดีที่พ่อแต่งงานกับอาวิว เพราะอาวิวเป็นแม่เลี้ยงที่ดีที่สุดในโลก แล้วเรื่องที่หล่อนจะมาอยู่กับหมอไวทย์ พ่อหล่อนดูราวจะไม่ทุกข์ร้อน มีแต่อาวิวที่สอนหล่อนสารพัด สอนให้หล่อนหวงเนื้อหวงตัว อย่ายอมให้ไวทย์ใกล้ชิดจนเกินงาม แต่อาวิวจะรู้บ้างไหมว่าหล่อนไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเขาสักครั้ง แต่ยิ่งเขาหมางเมิน หล่อนกลับอยากใกล้เขาให้มากที่สุด
“หนูหน่อย ดูแลไวทย์ด้วยล่ะกัน”
หนูหน่อยสะดุ้งเล็กน้อยตื่นจากภวังค์ ก่อนจะยิ้มหวานให้กับลุงและน้าของเพื่อน เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินจนไม่ทันมองว่าหมอไวทย์นอนที่เตียงกว้างเรียบร้อยแล้ว และสภาพของคนเมาก็ดูราวจะสิ้นฤทธิ์
“หนูหน่อยเช็ดตัวเป็นมั้ย”
คำถามของปูรณ์ ทำให้ปัถย์และหนูหน่อยหันมองเขา ก่อนที่ปัถย์จะทำหน้าเฉยๆ นั่นคือหนูหน่อยจะต้องเป็นคนตอบคำถาม
“ปะ… เป็นค่ะ”
“อย่างนั้น
