ภายในเรือรับจ้าง
เรือล่องแม่น้ำเต็มไปด้วยสัมภาระมากมายซึ่งเป็นผลมาจากที่จางเพ่ยอันนำเครื่องประดับส่วนตัวของเธอซึ่งอยู่ติดกายของพี่สาวฝาแฝดนำมาขายแลกเปลี่ยนได้สินค้ากลับบ้านน้อยริมลำธารได้อย่างพึงพอใจยิ่งนัก ปริมาณข้าวของไม่ว่าจะเป็นข้าวสาร อาหารแห้ง ธัญพืชต่างๆ มากมาย สามารถอยู่ได้ถึงสามเดือนเลยทีเดียวรวมไปถึงเสื้อผ้าอาภรณ์และเครื่องนุ่งห่ม ผ้าห่ม ที่นอน ล้วนครบครัน ในยามค่ำคืนจะไม่ต้องทนหนาวและตื่นขึ้นมาผิงไฟเพื่อขับไล่ความหนาวเหน็บ
“นี่พ่อหนุ่มเหตุใดเที่ยวนี้เจ้าจึงแลกสมุนไพรได้ของมาเต็มเรือถึงเพียงนี้เชียว ได้ตัวยาสมุนไพรอันทรงคุณค่ามาอย่างนั้นหรอกรึ” คนเรือเอ่ยถามกลับไปด้วยความสงสัยเมื่อเห็นข้าวของเต็มเรือ
“พอดีว่าข้ากับท่านตาได้ตัวยาซึ่งสามารถนำไปปรุงเป็นยาอายุวัฒนะได้น่ะ จังหวะไปเจอหมอหลวงในราชสำนักก็เลยได้ค่าตอบแทนมาอย่างมากมายตามที่ท่านเห็นนี่แหละ” หญิงสาวจำต้องพูดปดออกไปเพื่อม
