เกิดมาทั้งที ต้องดีให้ได้

ขี้งก

"อี้……แวะ อ้วก “ เสียงของแอนนาที่ร่างปากอย่างกับเธอไปกินของผิดสำแดงมา เธอทั้งบ่วนปากทั้งถู ทั้งเช็ดทั้งอ้วกออกมา ทับทิมที่กอดอกมองเพื่อสาวที่ทำอะไรอยุ่เธอก็อดยิ้มไม่ได้เพราะเธอรู้ว่าแอนนาเกลียดผู้ชาย

“ แอนนาเธอก็เวอร์ไป ดีซะอีกอุตส่าห์ได้เสียจูบแรกกับคนหล่อๆ” ทับทิมอดที่จะพูดแซวไม่ได้ เพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อนรักเกลียดผู้ชายแล้วอีกอย่าง เรื่องหล่อก็เป็นความจริง

“ หยุดเลยนะทับทิม อ่าพูดเรื่องนี้กับเราอีก ฉันขอร้องอย่าพูดกับฉันอีก โอ้ยยยยย อยากจะบ้าตา “ แอนนาพูดออกมาอย่าคนอารมณ์เสียเมื่อความรู้สึกหอมกลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขาและก็ปากนุ่มๆนั้นอีก หน้าหล่อๆของคนที่จูบเธออีก แอนนาที่ไม่เคยมีความรักเลยแม้แต่ครั้งเดียวแล้วเธอก็ยังมาเสียจูบให้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้ เธอเลยหัวเสีย ( หรือว่าชอบ ) พอยิ่งคิดหน้ายิงแดงหัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรง

“ แอนนาเราสองคน ไปซื้อบ้านหลังเล็กๆแล้วขายของอยู่หน้าบ้านเถอะนะ เราว่าผู้ชาย3คนนั้นดูน่ากลัวยังไงไม่รู้” ทับทิมที่ได้มองหน้าคนที่ใส่แว่นตาดำถึงเธอจะไม่ได้เห็นสายตาที่ผ่านแว่นดำนั้นแต่เธอก็รู้สึกถึงพลังอะไรบางอย่างที่จ้องมาที่เธอด้วยรังสีที่อำมหิต แอนนาที่ไม่เคยกลัวใครพอเพื่อนพูดแบบนั้นความรู้สึกครั้งแรกที่ได้สบลตาของชายคนที่เธอมีเรื่องด้วย เธอก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอีกครั้งและก็ยอมเห็นด้วยกับทับทิม

“ จริงเราว่าไอ้บ้านั้นไม่ธรรมดา เอาเป็นว่าเสร็จงานที่พี่ผึ้งชวนไปทำแล้ว เราค่อยดูกันว่าเงินที่เรามีจะสามารถซื้อบ้านได้ที่ไหน “ แอนนาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติเพราะเธอไม่อยากให้ทับทิมกลัวตาม อีกอย่างเธอที่วางท่าว่าเป็นหญิงเหล็กมาตลอดเธอก็เลยไม่อยากเสียหน้า

เวลาต่อมาที่มหาวิทยาลัยรัฐ

“ แอนนา เอาไว้เจอกนตอนจบคราบ “ แอนนากับทับทิมเรียนคนละสาขาทับทิมอยากเป็นครูเธอก็เรียนอีกตึกหนึ่ง ส่วนคนบ้าเงินอยากรวยเหมือนแอนนาต้องการตลาดเท่านั้น ทั้งคู่โบกมือลากันก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนที่ตึกใครตึกมัน ระหว่างที่แอนนากำลังเดินขึ้นตึกสายตาของเธอก็หันไปเจอกับใครบางคนที่กำลังยืนคุยกับสาวๆอยู่ ชายหน้าตาดีหล่อสูงยาวขาวตี๊คนนั้นดูแล้วดคตรคุ้นตา

“ คงไม่ใช่พี่พงษ์อะไรนั้นหรอก “ แอนนาที่ยืนมองอยู่แป๊บหนึ่งก็สบัดหัวเพื่อเรียกสติก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องเรียนของตัวเอง เพื่อกับทับทิมเรียนรอบค่ำเพราะเธอมีเวลาแค่นั้นด้วยความที่ทั้งสองต้องทำงานด้วยเรียนด้วยเลยทำให้แอนนากับทับทิมต้องดิ้นลนยิ่งกว่าคนอื่น

“ แอ๊ะเหมือนเด็กคนนั้นเลย “ พงษ์ชายหนุ่มที่เป็นคนสนิทของแม็คโค มองตามหลังเด็กสาวที่ดูโคตรคุ่นแต่ว่าจะเป็นไปได้ยังในเมื่อเด็กสาวสองคนนั้นยังอายุไม่ถึง15ด้วยซ้ำ

เวลาต่อมา

หลังจากที่เรียนเสร็จอยู่ๆก็มีออเดอร์ข้าวเหนียวหมูเข้ามา แอนนาที่รับปากเพื่อนว่าวันนี้จะรับจ๊อบงานที่รุ่นพี่คณะของทับทิม

“ ทับทิมมีออเดอร์ข้าวเหนียวหมูมา เราคงไปงานที่รุ่นพี่เธอหาให้ไม่ได้แล้วละ เสียดายจังเงินก็อยากได้แต่ลูกค้าเจ้าประจำก็สำคัญ เสียดายจัง” แอนนาบ่นอุบออกมาอย่างคนเสียดายเงินเพราะเธอเปฌนคนขี้งกมาก ทับทิมที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเห็นใจเพื่อนเป็นอย่างมาก เพราะเธอรู้ว่าแอนนาชอบเงิน

“ ถ้างั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน แอนไปเถอะเดี๋ยวออเดอร์เอราจัดการเองก็ดีเหมือนกันเพราะงานแบบนี้เราก็ไม่ได้ชอบ ถ้างานนี้เราไม่มีแอนนาไปทำด้วยเราก็ไม่กล้าไป เธอก็รู้ว่าเรากลัว” ทับทิมเธอพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจังเพราะเรื่องนี้โคตรจริงถ้าแอนนาไม่ไปด้วยทับทิมจะกลัวมากเพราะชีวิตนี้ตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นทับทิมเป็นคนที่กลัวไปไหนมาไหนคนเดียวในตอนกลางคืนมาก ยิ่งถ้าไม่แอนนาทับทิมยิ่งกลัวมาก

“ จะดีเหรอเธอก็ต้องใช่เงินนะทับทิม” แอนนาพูดออกมาอย่างเห็นใจเพื่อนแต่ในใจก็แอบดีใจเพราะงานนี้เงินเยอะพอสมควรแอนนาเลยรู้สึกเสียดาย

“ แหม……ยัยแอน……อย่ามาทำเป็นนางเอกมาก….มันดูไม่ใช่แกเลย” ทับทิมเอามือเรียวตีที่ไหล่เพื่อนเบาๆอย่างมั่นใส้เพราะเธอรู้จักนิสัยขี้งกของเพื่อนดีว่าแอนนาขี้ไม่ให้หมากินเลยแหละ แต่กับทับทิม

แอนนาช่วยตลอดโดยที่ไม่มีอิดออดหรืออะไรทั้งนั้น ซึ่งนั้นก็เป็นคนเดียวที่แอนนายอมช่วยหรือแม้แต่เอาชีวิตของตัวเองเสี่ยงแทน

“ แฮะๆ “ แอนนาเอามือลูบแขนตัวเองเบาๆพร้อมกับยิ้มแหยๆ เมื่อเพื่อนรู้ใจตัวเองมาก จากนั้นทั้งสองก็เดินออกมาจากมหาลัยเพื่อที่จะมานั่งรถสองแถวกับบ้านเช่าราคาถูกของตัวเอง

บ้านเช่าหลังน้อย

“ แอนนาไปอาบน้ำได้แล้วพี่ผึ้งโทรมาแล้ว พี่ผึ้งบอกว่า2ทุ่มให้ไปเจอที่หลังผับเดี๋ยวพี่ผึ้งไปรอรับ” ทับทิมโทรไปบอกพี่ที่ขณะแล้วว่าเธอจะให้เพื่อนไปคนเดียว ทับทิมไม่ว่างไปเพราะต้องทำออเดอร์ให้ลูกค้าผึ้งรุ่นพี่ก้ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเธอรู้ดีว่าเด็กสองคนนี้ขยันแต่เรื่องหน้าตาดีต้องยกให้แอนนาคนเดียวเท่านั้น

“ OK เราไปเดี๋ยวนี้แหละ ขอบใจมากนะทับทิมเดี๋ยวเราจนะรีบกลับมานะคะที่รักขาาาาา “ แอนนาพูดหยอกเพื่อนสาวที่นั่งเสียบหมูอยู่ ทับทิมพอเห็นท่าทางดีใจแบบนั้นของเพื่อนรักเธอก็อดยิ้มกริ่มตามเพื่อนไม่ได้

“ อื้มดูแลตัวเองด้วยละ เห็นพี่ผึ้งบอกว่าเป็นเด็กชงเหล้าเฉยๆ อะไรนี้แหละ” ทับทิมบยอกเพื่อนเรื่องงาน แอนนาที่คิดไว้แล้วว่สภาพแบบเธอต้องเป็นเด็กเสริฟธรรมดาเท่านั้นเธอเลยไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่

“ ไม่ต้องห่วงนะทับทิมเธอก็รู้ว่าเราดูแลตัวเองได้ “ แอนนาพุดด้วยยิ้มหวานจนตาหยีก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำเพื่อที่จะรีบไปทำงานพิเศษที่เพื่อนอุตส่าเสียสละให้