สสิมารุกคืบกลับมาสร้างตัวตน
1405 Words
สสิมาขับรถมาจอดที่หน้าบริษัทของเวคินทร์ เธอสวมใส่แว่นตาดำและก้าวขายาวเรียวระหงส์ของเธอลงมาจากรถหรูราคาหลักสิบล้าน เธอส่งข้อความหาเวคินทร์
"คินคะ สิมารับกุญแจคอนโดค่ะ"
"ครับเดี๋ยวผมให้ลพเอาไปให้"
เมื่อภิลพลงมาที่หน้าโถงต้อนรับแขกของบริษัทก็ยื่นกุญแจให้สสิมาทันทีไม่มีพิธีรีตองหรืออยากทักทายอะไร
"กุญแจกับคีย์การ์ดครับ" ภิลพบอกพร้อมยื่นซองใส่กุญแจให้
"ทำไมคินไม่ลงมาเองคะ" สสิมาแกล้งถาม
"ไอ้คินมันประชุมอยู่น่ะครับ อ่อถ้าคุณมีอะไรติดต่อมาทาผมได้นะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีอะไรสิจะโทรหาคินเอง" น้ำเสียงคำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ต้องติดต่อใครนอกจากเวคินทร์
"ขอบคุณนะคะ สิขอตัวก่อน" พูดจบเธอก็หันกลับออกไปทันทีแบบไม่สบอารมณ์ที่เวคินทร์ไม่ยอมมาเจอหน้าเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ เด๋วสิโทรหาคินเอง" ภิลพทำเสียงเล็กเสียงน้อยทำท่าล้อเลียนสสิมาด้วยความหมั่นไส้
"เรียบร้อยดีไหมวะ" เวคินทร์ถามภิลพเมื่อเห็นเขาเดินกลับมาที่ห้องทำงาน
"เออ ให้กุญแจเรียบร้อยแต่ดูท่าทางสถานการณ์ไม่น่าจะเรียบร้อยว่ะ" ภิลพพูดกวน
"ยังไงวะ"
"ก็สิน่ะสิไม่ยอมติดต่อผ่านอะไรมาทางฉัน อยากจะเข้าหาตรงแกอย่างเดียว ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าสิมีอะไร"
"เขาบอกว่าเขามีปัญหากับสามี"
"แกเชื่อหรือวะไอ้คิน ร้อยวันพันปีก็กินดีอยู่ดีเป็นไฮโซท่านหนึ่ง อยู่ดีๆจะมามีปัญหาอะไรวะ แล้วมีปัญหาจังหวะดีด้วยนะ จังหวะที่บริษัทเวนิสหุ้นกำลังขึ้น มีชื่อเสียงโดดเด่นกว่าคู่แข่งรายอื่น"
"ไม่มีอะไรหรอกปกติสามีของสิเขาก็มีธุรกิจ"
"แต่ธุรกิจของสามีสิเป็นธุรกิจประเภทเดียวกับเรา และนายโกวิทสามีสิเนี่ยชื่อเสียงก็ไม่ค่อยจะสะอาดเท่าไรนะในแวดวงนักธุรกิจ รวยได้เพราะความซิกแซก รวบใครได้เป็นรวบเขี่ยใครได้เป็นเขี่ย"
"ฉันว่าแกคิดไปไกลเกินนะลพ" เวคินทร์เห็นว่าภิลพจินตนาการไกลเกินไป
"แต่ฉันไม่อยากให้แกไว้ใจสิเท่าไร ฉันว่ามันไม่ชอบมาพากล" ภิลพท้วงติงเพื่อนไม่ให้เสียรู้
"เออ ยังไงก็ชอบใจที่แกเป็นห่วง"
ชายหนุ่มสนทนากันในขณะที่พลอยรักกำลังตั้งใจทำงานไม่ได้สังเกตุความเป็นไประหว่างการสนทนาของทั้งสองคน
......................................................................................................
เมื่อสสิมาได้กุญแจและคีย์การ์ดคอนโดมาแล้วเธอก็จัดแจงเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาจัดด้วยความคล่องตัวเพราะเธอเคยพักอาศัยที่แห่งนี้มาก่อนจึงไม่มีท่าทีเก้อเขินหรือแปลกสถานที่ แค่มีบ้างที่เดินสำรวจพื้นที่ภายในคอนโด
"นี่ตั้งแต่สิไป ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเลยนะ ฮึ! สิกะแล้วคินลืมสิไม่ได้หรอก" เธอพึงพำกับตัวเองด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง
สำหรับสสิมาเวคินทร์เหมือนลูกไก่ในกำมือจะบีบก็ตายจะคายก็รอด เพราะเธอรู้นิสัยและจุดอ่อนของเวคินทร์จนทะลุปรุโปร่ง
ว่าแล้วเธอก็ถ่ายรูปเซลฟี่ด้วยมือถือของเธอแล้วส่งไลน์ไปหาเวคินทร์
"ตึ๊ง" เสียงไลน์ดังที่เครื่องของเวคินทร์
รูปที่ส่งมาเป็นรูปสสิมานั่งกึ่งนอนบนเตียงเป็นสื่อสัญญาณเพื่อเตือนเวคินทร์ว่านี่คือที่เดิมของเราสองคน
"ห้องเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ เหมือนคินเก็บทุกอย่างไว้เหมือนเดิม" สสิมาส่งข้อความย้ำตามไปหลังจากส่งรูปแล้ว
"ขวดน้ำหอมที่คินเคยซื้อให้ยังอยู่ในห้องน้ำเลยนี่คะ" เธอส่งรูปขวดน้ำหอมที่เวคินทร์เคยซื้อให้ส่งไปอีกครั้ง
"ถ้าสิขาดเหลืออะไรก็บอกมานะครับ" เวคินทร์เลี่ยงที่จะตอบสนองในสิ่งที่สสิมาพยายามสื่อ แล้วเขาก็เลือกที่จะไม่ดูมือถืออีก
"คินมีอะไรให้พลอยช่วยไหมคะ" พลอยรักเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยสบายใจของเวคินทร์
"ไม่มีอะไร ผมแค่คิดเรื่องงาน" เวคินทร์โกหกเพราะขี้เกียจอธิบายมากมาย
"อ่อค่ะ คินคะพรุ่งนี้เรามีไปพบลูกค้าที่เรากำลังจะปิดดีลด้วยนะคะ" พลอยรักรายงานเรื่องงานในฐานะผู้ช่วยของเวคินทร์
"พรุ่งนี้ผมว่างช่วงบ่ายคุณจัดการนัดได้เลย" เวคินทร์พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่ได้หันมามองพลอยรัก
"ลพคะ พลอยว่าวันสองวันนี้คินดูเงียบๆนะคะ จากที่เป็นคนเฉยชาอยู่แล้วยิ่งดูเครียดไปใหญ่" พลอยรักหันไปคุยกับภิลพถึงอาการที่แปลกไปของเวคินทร์
"ช่วงนี้คงงานยุ่งน่ะครับ" ภิลพแก้ต่างให้เพื่อน
"คงจะใช่มั้งคะ" พลอยรักเออออแบบไม่คิดมากอะไร
.......................................................................................................
และแล้วสิ่งที่เวคินทร์ไม่ทันได้ตั้งตัวก็เกิดขึ้นในวันต่อมา
สสิมาปรากฏตัวขึ้นที่ห้องทำงานของเวคินทร์ เธอนั่งที่เก้าอี้ของเขาและหันหลังให้ ซึ่งในขณะนั้นเองเวคินทร์กับพลอยรักเพิ่งจะมาถึงบริษัทและเวคินทร์บอกให้พลอยรักขึ้นไปก่อนเพราะเขาลืมของไว้ในรถ
เมื่อพลอยรักเปิดประตูห้องเข้ามาพลันสสิมาก็หันเก้าอี้กลับมาหมายจะเซอร์ไพรส์เวคินทร์
"มอร์นิ่งค่ะคิน" สสิมาพูดพร้อมหมุนเก้าอี้กลับมาโดยไม่ได้ทันรู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นพลอยรักไม่ใช่เวคินทร์
"คะ" พลอยรักตกใจระคนแปลกใจว่าเธอเป็นใครกัน
"อ้าวแล้วคินล่ะ เธอ...คงจะเป็นเลขาของคินสินะ" สสิมาเปิดฉากพูดเมื่อเห็นพลอยรักและผิดคาด
"ค่ะ พลอยเป็นผู้ช่วยของคุณคินค่ะ" พลอยรักตอบรับแบบถ่อมตัว
"ขอกาแฟแก้วนึงสิ ใส่ครีมแค่ช้อนเดียวและน้ำตาลก้อนเดียวนะ อ่อกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลให้คินด้วย" สสิมาออกคำสั่งแถมสั่งแทนเวคินทร์แสดงความรู้ใจ
"ค่ะ...ได้ค่ะ" ถึงจะงงๆอยู่แต่ก็ตอบรับทำตามที่สสิมาสั่งเพราะคิดว่าน่าจะเป็นแขกที่นัดไว้
พอเวคินทร์เดินมาที่ห้องทำงานพร้อมๆกับที่พลอยรักยกถาดที่มีกาแฟสองแก้วพร้อมจะมาเสริฟ
"พลอย กาแฟใคร" เวคินทร์งงที่พลอยรักยกกาแฟมา2ที่
แต่ไม่ทันที่จะได้คำตอบอะไรสสิมาก็ปรี่เข้าไปหาเขาพร้อมคล้องแขนสนิทสนม พลอยรักยกกาแฟให้ทั้งสองคนแบบแปลกใจ
"พลอยนี่..." เวคินทร์พูดไม่ทัยจบแต่ถูกสสิมาตัดบทปาดหน้าก่อน
"สิ เป็นคนรู้ใจของคินค่ะ"
"ถ้าจะให้ถูกคืออดีตที่แสนนานของไอ้คินมันน่ะครับจะเรียกว่านานจนเป็นตำนานไปแล้วก็ได้" ภิลพเดินเข้ามาพร้อมหักหน้าสสิมา
"ส่วนปัจจุบันคือคุณพลอยรักครับ พลอยรักภรรยาของเวคินทร์ครับ แหมขออนุญาตเสียมารยาทแนะนำแทนนะครับผมเห็นคุณพลอยรักเธอพูดไม่ค่อยทันเอ้ยพูดไม่ค่อยเก่ง" ภิลพพูดต่อเหมือนจงใจต่อกรกับสสิมา
"อ่อ สินึกออกละ คนที่คินลงรูปในโซเชียลนี่เอง" สสิมาเริ่มคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นหน้าพลอยรัก
"ยินดีที่ไดรู้จักนะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เจอกันครั้งแรกก็ให้ชงกาแฟให้แล้ว สิคิดว่าคุณเป็นพนักงานนนนนน่ะค่ะ" สสิมาจงใจกดเสียงคำว่าพนักงานเพื่อเน้นความดูถูกพลอยรัก
"ไม่เป็นไรค่ะ" พลอยรักตอบเสียงนิ่งยิ้มอ่อนแต่ในใจคิดไปร้อยแปด
"เอาไว้ผมค่อยเล่าให้พลอยฟังทีหลังแล้วกันนะครับ" ภิลพพูดเหมือนรู้ใจพลอยรัก
เอาแล้วสิอะไรกันเนี่ยคินเป็นคู่เกย์กับลพไม่ใช่หรือแล้วทำไมมีผู้หญิงมาแสดงตัวแปลกๆเหมือนเป็นเจ้าของคิน หรือเวคินทร์จะเป็นเสือไบแล้วภิลพกับสสิมาจะมาตบตีหึงหวงกันในนี้หรือเปล่านะ โอ้ยไอ้พลอย...
ภายใต้ยิ้มแหยของพลอยรักแต่ในหัวสมองกลับเสียงดังลั่น
................................................................................................
- Writer
