ตกบันไดหัวใจพลอยรัก

สสิมาจิกไม่ปล่อย

เมื่อพลอยรักกลับมาแล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ เธอแสดงบทบาทของภรรยาเวคินทร์ตามเดิมแต่สิ่งที่กำลังจะไม่เหมือนเดิมคือ…สสิมา เริ่มรุกล้ำเข้ามาระหว่างเธอและเวคินทร์และมีทีท่าว่าจะไม่ยอมจากไปง่ายๆนอกเหนือไปจากนี้ยังคิดจะสร้างความร้าวฉานให้เกิดขึ้นเสียด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะเงินที่เธอจะได้จากโกวิทสามีของเธอมีหรือเธอจะหันกลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าที่เธอเป็นคนเขวี้ยงมันลงพื้นจนแตกกระจายไปกับมือ

สิ่งที่โกวิทต้องการคือให้เธอเข้ามาแทรกซึมและคอยเป็นหนอนบ่อนไส้ในบริษัทของเวคินทร์เพื่อล้วงข้อมูลทางธุรกิจตามสไตล์คนเจ้าเล่ห์ขี้โกงที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อความมั่งคั่งอย่างโกวิท กว่าที่โกวิทจะร่ำรวยได้ขนาดนี้ประวัติความโชกโชนของเขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน แน่นอนมันไม่ขาวสะอาดนักหรอก

ที่จริงสสิมาก็ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของสามีตัวเองทั้งหมดและเธอก็ไม่ได้คิดที่จะสนใจ เพราะเธอสนใจแค่ตัวเงินที่เขาสามารถเปย์ให้เธอได้

“สวัสดีครับพลอย นี่รู้ไหมว่าพลอยไม่อยู่เนี่ยออฟฟิศเงียบเหงาแค่ไหน ที่สำคัญผมคิดถึง” ภิลพทักทายพลอยเมื่อเจอเธอนั่งทำงานอยู่

“แหม ลพ มาถึงก็ปากหวานเลยนะคะ เดี๋ยวก็มีคนงอนหรอก” พลอยรักทำท่าจุ๊ปากแล้วมองไปทางเวคินทร์ที่นั่งอยู่

แต่ทักทายกันได้แค่นั้นแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างสสิมาก็ปรากฎตัว

“สวัสดีค่ะคิน” เธอพูดพร้อมเดินโผเข้าหาเขาโดยไม่สนใจใครราวกับว่าภิลพและพลอยรักเป็นธาตุอากาศ

พลอยรักได้แต่มองตามพร้อมสลับหันมามองหน้าภิลพเพราะทำอะไรไม่ถูก อันที่จริงเธอห่วงความรู้สึกภิลพมากกว่าว่าจะเสียความรู้สึกที่มีผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักเก่าเข้ามาถึงเนื้อถึงตัวคนรักของตัวเอง

“แฮ่ม สวัสดีครับสิ มาถึงก็โผเข้าหาสามีของพลอยรักเลยนะครับ” ภิลพตั้งใจจิกกัด

“อ้าว ลพ อยู่ด้วยหรือคะ อ่อแล้วก็คุณพลอยรัก ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อยู่ในสายตา” สสิมาเหน็บกลับภิลพแต่กระทบพลอยรักด้วย

“มาหาสามีชาวบ้านแต่เช้ามีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ภิลพไม่ลดละ

“แหมๆๆๆลพอย่าพูดให้สิดูห่างเหินกับคินแบบนั้นสิคะ อย่างน้อยๆสิก็เคยเป็นคนที่คินรักมากกกก” สสิมาก็ปากไม่เป็นรองใคร

“ก็แค่เคยใช่ไหมครับ” ภิลพสวนคืน

“เอาล่ะๆอย่ามาดีเบตกันไหม” เวคินทร์ห้ามทับ

“สิมีธุระอะไรหรือ” เวคินทร์ถามตรงไปตรงมา

“สิไม่อ้อมค้อมนะคะคิน คินคะสิจะขอมาทำงานที่นี่กับคินค่ะ คินก็ทราบว่าตอนนี้สิกำลังเผชิญกับปัญหาที่สิยากจะผ่านมันไปได้ด้วยตัวคนเดียว ขนาดบ้านสิยังต้องมาอาศัยคอนโดคินอยู่เลย แล้วสิก็ต้องการงานทำ” สสิมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ

“ผมว่าไม่น่ามีตำแหน่งว่างนะครับ” ภิลพขวาง

“แต่คินคะ ถ้าคินไม่ช่วย สิคงลำบากมากแน่ๆงานไม่มีเงินไม่มี เพราะว่าสิกำลังหาทางเลิกกับเขา” สสิมาขอคะแนนเห็นใจเวคินทร์

“นะคะคิน ให้สิเป็นเลขาคินก็ได้ สิทำได้ทุกอย่างขอแค่มีงานมีเงิน ถ้าคินไม่ช่วยสิก็คง…บางทีสิก็อยากคิดสั้นนะคะกว่าจะแบกหน้ามาหาคินเพื่อของาน สิก็อายเป็นนะคะ” สสิมาสร้างความสงสารด้วยน้ำตาแสร้งพูดเสียงเศร้าเหมือนคนหมดทางไปแล้วจริงๆ

เวคินทร์แพ้ทางน้ำตาของสสิมาเสมอ อย่างน้อยก็เคยรักเธอมากจนอยากสร้างครอบครัวด้วย

“ลพ ฉัน…รบกวนแกพาสิไปหาฝ่ายบุคคลที ให้สิช่วยงานที่แผนกคลังสินค้า ตอนนี้ผู้จัดการแผนกนี้เขาลาออกยังหาคนใหม่ไม่ได้ ให้สิทำไปก่อนเงินเดือนก็ตามมาตรฐานทั่วไป” สิ้นคำพูดของเวคินทร์สสิมาก็ยิ้มออกมาด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง เรทเงินเดือนพนักงานที่เธอได้เท่าไรเธอไม่สนใจมันหรอกเพราะสิ่งที่น่าสนใจคือการได้เข้ามาทำงานที่บริษัทของเวคินทร์

“เออ แล้วแต่แก” ภิลพเซ็งในความขี้สงสารของเพื่อนแบบไม่เข้าเรื่องแล้วเดินออกไปจัดการเรื่องให้สสิมา

ส่วนสสิมาเอามือกอดอกยิ้มมองตามภิลพอย่างเย้ยยันที่ไม่สามารถต้านทานเธอได้แล้วปรายหางตาไปมองพลอยรักเล็กน้อยเพื่อแสดงความเหนือกว่าว่าเวคินทร์ยังรักและแคร์เธออยู่

"คินคะ งั้นสิขอเริ่มงานวันพรุ่งนี้นะคะส่วนวันนี้สิขอตัวไปเตรียมซื้อเสื้อผ้าชุดทำงานก่อน" ความจริงเธอจะกลับไปรายงานและวางแผนต่อกับโกวิทต่างหาก

.....................................................................

"ฉันไม่เข้าใจแกว่ะไอ้คิน แกไม่สงสัยหรือวะที่จู่ๆสิก็กลับมาแถมมาขอทำงานอีกต่างหาก" ภิลพบ่นเพื่อน

"เขากำลังลำบากน่ะ" เวคินทร์ตอบเสียงเรียบ

"แกรักเขามากเลยหรือวะถึงให้อภัยได้ง่ายขนาดนี้"

"ฉัน...สงสารเขา"

"แต่เขาทิ้งแกไปแบบไม่ไยดีเลยนะเว้ย"

"ช่างเถอะเรื่องมันผ่านมาแล้ว" เวคินทร์ตัดบท

"ให้มันได้อย่างนี้สิ" ภิลพพูดประชดเพราะยั๊วะมาก

"ใจเย็นก่อนดีไหมคะ" พลอยรักเห็นท่าไม่ดี

"ไม่มีอะไรหรอกครับพลอยผมแค่เป็นห่วงไอ้คิน ผมไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนั้น เผอิญผมเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ" ภิลพประชดเวคินทร์เหมือนอยากให้คิดได้

"เอาน่า ยังไงฉันก็ขอบใจแกที่เป็นห่วง อย่างสิทน ทำงานได้ไม่นานหรอก" เวคินทร์คิดว่าความเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อของสสิมาอีกไม่นานเธอก็ไป

"กลัวจะไม่ยอมไปง่ายๆนะสิ นี่โผล่มาปุุ๊บก็มาเกาะแกะแกปั๊บ"

"ลพคะไปนั่งสงบสติอารมณ์ก่อน เดี๋ยวพลอยไปหาเครื่องดื่มเย็ยๆให้ทาน" พลอยรักจับไหล่ภิลพให้นั่งลง

"ชักศึกเข้ามาจนได้ไอ้คิน ฉันไม่รู้จะเตือนแกยังไงได้แล้วนี่" ภิลพมิวายบ่นต่อ

"ชาผลไม้เย็นๆสำหรับลพค่ะ" พลอยรักพยายามทำให้ภิลพหยุดพูด

"คินก็ด้วยนะคะ ลพเขารักและเป็นห่วงคินก็เลยฟาดงวงฟาดงาไปหน่อย คินอย่าคิดมากนะ" พลอยรักมองหน้าและจับมือเวคินทร์ขึ้นมากุมและลูบไปมาเบาๆ เธอพยายามจะเป็นกาวใจให้ทั้งสองคนเพราะไม่อยากให้คู่รักทะเลาะกัน

"ยิ้มหน่อยน๊า" พลอยรักอยากให้เวคินทร์อารมณ์ดีเลยเอาสองมือของของเธอจับที่หน้าของเขาแล้วทำหน้าแก้มป่องใส่ล้อเลียนเขาราวว่ากำลังโอ๋เด็กน้อยอยู่

เวคินทร์รู้สึกวาบหวิวที่หัวใจเมื่อเวลาที่พลอยรักทั้งจับมือและจับใบหน้าเขาและแสดงความอ่อนโยน โดยเฉพาะอย่างยิ่งแววตาที่เธอจ้องมองเขา นี่เขารู้สึกอะไรกับพลอยรักอยู่หรือเปล่า อีกไม่กี่เดือนแล้วสินะระยะเวลาที่เขาจ้างงานเธอกำลังจะจบลง

จะทำเฉยๆแล้วต่างคนต่างแยกย้ายดีไหม เวคินทร์ต้องการตอบหัวใจตัวเอง

.......................................................................

.