"ไหวไหมพลอย" เวคินทร์หันไปถามพลอยรักขณะที่ขับรถ
"คะ" พลอยรักถามเหมือนไม่เข้าใจคำถาม
"ผมหมายถึงพอจะรับมือนายแม่ไหวไหม"
"ค่ะ ไหวค่ะ พลอยก็ว่าท่านใจดีอยู่นะคะ" พลอยรักตอบ
"คุณอย่าเพิ่งประมาท นายแม่ผมท่านจับผิดเก่งและมีชั้นเชิงมาก" เวคินทร์เตือนสติพลอยรักเพื่อไม่ให้พลาดเพราะถ้าพลาดเมื่อไรนั่นหมายถึงว่าเขาจะต้องถูกจับคลุมถุงชนทันที
"เดี๋ยวเราเข้าไปเรียนรู้งานด้วยกันแล้วคุณก็ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของผมนะ ผมอยากให้คุณมาทำงานที่ออฟฟิศกับผมทุกวัน" เวคินทร์ย้ำ
"หมายถึงพลอยต้องทำงานให้คินด้วยจริงๆใช่ไหมคะ"
"พลอยไม่ต้องห่วงนะ ผมจะบรรจุให้พลอยมีตำแหน่งเป็นพนักงานในบริษัทและก็มีเงินเดือนให้ต่างหากนอกเหนือจากค่าจ้างงานที่เราตกลงกัน จะได้ไม่รู้สึกว่าผมใช้งานคุณฟรี" เวคินทร์พูดดักคอพลอยรักเอาไว้ก่อน
"จริงหรือคะ" พลอยรักดีใจ
"แล้วหลังจากจบงานที่ผมจ้าง หากพลอยยังอยากทำงานต่อเรามาคุยกันได้เลย ไหนๆก็ว่างงานอยู่ไม่ใช่หรือ" เวคินทร์เสนอแบบแฟร์ๆและต้องการช่วยเหลือเธอ
"ขอบคุณมากเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ" พลอยรักรู้สึกเหมือนถูกหวยได้โชคสองชั้น
...................................................................................................................
ที่บริษัท เวนิส จำกัด (มหาชน)
บริษัทกลุ่มส่งออกสินค้าไทย ไปต่างประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศไทยและมีสาขาย่อยอยู่ที่ภาคเหนือเป็นแหล่งดีลผลิตภัณฑ์กับชุมชนโดยตรงแบบไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง
"คุณนรดีมาพบผมที่ห้องด้วยครับ" เวคินทร์กดสปีคเกอร์โฟนเรียกหัวหน้าฝ่ายบุคคลให้เข้ามาพบที่ห้องส่วนตัวผู้บริหาร
"ก็อกๆๆ" ทันทีที่กดปุ่มวางสาย นรดี หัวหน้าฝ่ายบุคคลก็เคาะประตูแสดงการขออนุญาตเจ้าของห้องก่อนเข้ามา
"สวัสดีค่ะ คุณเวคินทร์ เห็นท่านประธาน แจ้งว่าคุณเวคินทร์จะมาดูแลงานแทนท่านช่วงที่ไปอยู่ดูงานที่เชียงใหม่" นรดีกล่าวทักทาย
"ครับ อาจจะฉุกลหุกไปหน่อยต้องขอโทษด้วยเพราะว่าผมกลับมาจากต่างประเทศก็อยากจะมาเริ่มงานเลย จึงไม่ทันได้บอกกล่าวอะไรล่วงหน้ามากนัก" เวคินทร์บอกเหตุผลที่มาแบบไม่มีพิธีรีตองเท่าไร
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณเวคินทร์มีอะไรก็เรียกนรดีได้ตลอดนะคะ"
"ครับมีแน่นอน นี่คือคุณพลอยรักภรรยาผม ผมจะให้เขาเข้ามาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยและเลขาส่วนตัวของผม ผมรบกวนคุณนรดีช่วยบรรจุเข้าในตำแหน่ง และการจ่ายเงินเดือนตามระบบของบริษัทด้วยนะครับ" เวคินทร์แนะนำพลอยรักให้นรดีรู้จักและดำเนินการในเรื่องที่สั่ง
"ภรรยา" นรดีทวนคำ
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เวคินทร์ถามเมื่อเห็นนรดีสงสัย
"ปะเปล่าค่ะ ท่านประธานไม่ได้แจ้งไว้เลยแปลกใจนิดหน่อยค่ะ" นรดีงงที่จู่ๆเวคินทร์เข้าบริษัทมากะทันหันเพราะคิดว่าที่ท่านประธานซึ่งเป็นพ่อของของเวคินทร์ได้แจ้งไว้แค่ว่าเวคินทร์จะมาทำแทนนั้นน่าจะเข้ามาประมาณเดือนหน้า มิหนำซ้ำไม่เคยได้ยินข่าวมาก่อนว่าเวคินทร์ลูกชายคนเดียวของท่านประธานจะมีภรรยาแล้วเพราะไม่มีการแจกการ์ดหรือจัดงาน ด้วยวิสัยของคนระดับนี้การจัดงานสำคัญเช่นงานแต่งงานต้องมีจองโรงแรมหรูๆและเป็นข่าวตามหน้าสังคมแน่นอน
"ฝากตัวด้วยนะคะคุณนรดี" พลอยรักพูดขึ้นมาเพื่อแสดงความเป็นมิตร
"ด้วยความยินดีค่ะคุณพลอยรัก" นรดีรับคำรับตัวด้วยความรวดเร็ว
"แล้วคุณเวคินทร์จะจัดประชุมพนักงานเพื่อแนะนำคุณพลอยรักหรือเปล่าคะ" นรดีถามด้วยเพราะตามธรรมเนียมควรจะต้องแนะนำให้ทุกคนในบริษัทได้รู้จักกับพลอยรัก
"เอาไว้ก่อนครับ แล้วผมจะบอกอีกที" เวคินทร์คิดว่าขอลุยกับเรื่องงานด้านอื่นๆก่อน
"ได้ค่ะ อ่อเมื่อสักครู่คุณภิลพโทรมาให้นรดีช่วยสั่งอาหารว่างให้ไม่เกินครึ่งชั่วโมงคุณภิลพน่าจะกำลังมาถึงนะคะ" นรดีแจ้งให้ทราบก่อนที่จะหมุนตัวหันออกประตูไป
ภิลพเองเนื่องจากเป็นเพื่อนรักของเวคินทร์เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยไปจนถึงบินไปเรียนด้วยกันที่เมืองนอก เวคินทร์จึงดึงตัวให้มาทำงานด้วยกัน เวคินทร์ได้ทาบทามบอกกล่าวกับพ่อและแม่ของเขามาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ด้วยกันซึ่งทั้งพ่อและแม่ต่างก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะก็เอ็นดูภิลพเหมือนลูกคนหนึ่งอีกทั้งยังเคยมาฝึกงานที่บริษัทก่อนที่จะไปเรียนที่ต่างประเทศด้วยกันอีกด้วย
"สวัสดีครับคุณพลอยหวัดดีไอ้คิน" ภิลพเปิดประตูโดยไม่ต้องเคาะประตู ทันทีที่เจอพลอยรักก็กล่าวทักทายก่อนเพื่อนตัวเองเสียอีก
"ไงไอ้ลพ เห็นหัวฉันทีหลังเลยนะ" เวคินทร์เอ่ยปากแซวเพื่อน
"ธรรมดาเพื่อน คนสวยย่อมเป็นที่สะดุดตากว่า" ภิลพรับมุก
"คุณลพที่ตลกจังเลยนะคะ อารมณ์ดีมาแต่เช้าเชียว" พลอยรักแซวบ้าง
"เป็นไงบ้างวะ ไอ้คิน วันแรกของคุณพลอยกับนายแม่" ภิลพถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงผสมอยากรู้
"ยังไม่มีอะไรมากแต่ก็ถูกนายแม่พยายามจับผิดอยู่เหมือนกัน แล้วก็ดูเหมือนว่านายแม่ยังไม่ยอมลดละในความพยายามที่จะให้ฉันไปเจอกับลูกของป้านุชนาถให้ได้" เวคินทร์สาธยาย
"แปลว่านายแม่ยังไม่เชื่อที่อยู่ดีๆแกก็มีเมีย" ภิลพวิเคราะห์
"ใช่" เวคินทร์ตอบรับแบบสั้นๆแต่น้ำเสียงหนักแน่นสนับสนุนความคิดของเพื่อน
"อาจจะต้องเพิ่มระดับของความเป็นคู่รักเพื่อความแนบเนียน" ภิลพเริ่มวางแผนช่วยเพื่อนขั้นต่อไป
"เพิ่มระดับ ยังไงคะ" พลอยรักเริ่มพูดบ้าง
"ก็อาจจะต้องใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้นเพื่อกลบความสงสัยของนายแม่
"คุณลพไม่หึงหรอคะ" พลอยรักสงสัย
"หึง ใครครับ" ภิลพฉงนในคำถาม
"ก็...." พลอยรักไม่พูดแต่มองสลับไปมาระหว่างภิลพกับเวคินทร์
"เอ่ออออ ไม่เป็นไรครับเพื่อความอยู่รอดของไอ้คิน" ภิลพตอบแบบอึกอักผสมยิ้มเฝื่อนๆในความเข้าใจผิดของพลอยรักแต่ต้องเลยตามเลย
"งั้นพลอยก็โล่งใจหน่อยค่ะ พลอยกลัวคุณลพจะเกลียดขี้หน้าพลอยน่ะค่ะ เพราะปกติแล้วคู่รักแบบคุณลพคุณคินน่าจะหึงหวงกันมากกว่าคู่รักหญิงชายทั่วไปเพราะออกจะหน้าตาดีทั้งคู่ หวงมากก็เป็นธรรมดาค่ะ
"คุณพลอยชมว่าผมหล่อหรือครับ แหมผมนี่เขินเลย" ภิลพเย้า
"น่ารักทั้งคู่ค่ะ" พลอยรักยิ้มแบบไม่เสแสร้ง
"แฮ่ม" เวคินทร์ขัดจังหวะเมื่อทั้งสองคนผลัดกันหยอดไปมา
"พลอยขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ" พลอยรักขอตัวทำให้ทั้งสองหนุ่มมีจังหวะได้คุยกันลับหลังเธอ
"คุณพลอยนี่น่ารักดีนะ" ภิลพมองตามพลอยรักจนลับตาแล้วหันมาพูดกับเวคินทร์เพื่อนรัก
"น้อยๆหน่อย อย่าทำเสียเรื่องนะไอ้ลพ" เวคินทร์ปรามเพราะกลัวเพื่อนแสดงออกหน้าจนคนอื่นสงสัย
"เอาเป็นว่าหมดสัญญาจ้างของแกเมื่อไรฉันต่อคิวทันที" ภิลพส่งสัญญาณให้เพื่อนรู้ว่าขอจองเพราะเริ่มสนใจในตัวพลอยรักเข้าให้แล้ว
"ก็ต้องแล้วแต่เขา ส่วนฉันงานจบฉันกับเขาก็จบ ไม่มีอะไรผูกพันธ์กันต่อ" เวคินทร์ตอบน้ำเสียงเรียบ
"แกพูดแล้วนะเว้ย" ภิลพย้ำ
"อืม" น้ำเสียงสั้นๆตอบออกมาแค่นั้น
เพราะว่า ณ เวลานี้ เขายังไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้กับเธอ
...........................................................................................