Chapter 2
1808 Words
Napa tanga na lamang si Amara nang pag baba na pag baba pa lamang sa magarang hagdan ng kanilang bahay ay bumugad agad sa kanya ang isang maliit at lumang luggage, sa tantsa niya ay pagaari iyon ng isa sa kanilang mga katulong.
“Very well, since you are already here, give me all your cards, and I mean everything, Amara.”
Agad na salubong sa kanya ng kanyang lolo, sandali pang napa tanga si Amara, hindi makuhang ibigay ang hinihingi ng matanda.
She knew that once she handed everything to her grandfather, everything is over.
“Stop fighting this anymore, young lady. It won’t get you anywhere. Buo na ang desisyon kong palayasin ka.”
Dagdag pa nito, mabilis siyang umatras nang ang matanda na mismo ang lumapit sa kanya upang sapilitang kunin ang kanyang bag, pilit niya namang hinigpitan ang kapit doon na para bang ang kanyang new seasoned Gucci bag lamang ang tanging mag sasalba sa kanya.
“NO! Let go lolo, these are mine!”
Maiiyak nang sabi niya, gustong mag papadyak ni Amara nang tuluyan nang maagaw ng kanyang lolo ang bag.
“No you can’t take those lolo, I understand you wanted me out but I need those credit cards and all those bank books!”
Tila wala namang narinig ang matanda, hindi malaman ni Amara kung bigla na ba itong nabingi dahil sa katandaan o sadyang ganoon na talaga ito katigas pag dating sa kanya.
Malakas ang naging pag iyak ni Amara nang makuha ng matanda ang isang kulay pink na pouch na nag lalaman ng lahat ng passbooks at cards, maging ang kanyang wallet ay hindi rin nito pinalampas, kinuha ang li-libohing perang papel maging ang tag i-isang daan na siya niyang itinuturing na barya.
“What? You are seriously cutting me off? Mom, please, don’t just stand there! Do something!”
Umiiyak niyang sigaw sa kanyang ina na tahimik lamang na umiiyak habang pilit na nag iiwas ng tingin sa kanya.
“Seriously? You people are monsters, what? Do you think that cutting me off just like this and coerce me to leave an awfully poor and miserable life is gonna straighten me out?”
“To make you live a poor life is just the only way para mag tino ka, Amara. Here, take this. Sa tingin ko ay pag aari mo ang bank account na ito at wala akong karapatang kunin ito sa iyo, and knowing that you have enough savings to start your life away from the luxurious life you grew up in, wala ka nang matatanggap na kahit na ano mula sa amin. Hurry now, umalis ka na, mahirap mag abang ng tricycle kapag dumilim na.”
Mahabang sabi ng kanyang lolo, nakuha pa nitong senyasan ang mga kasambahay na dalhin na sa labas ang isang lumang bag.
“Aalis ako ngayon na? Lolo naman, saan naman ako mag hahanap ng malapit na hotel, today is holiday I am sure most expensive hotels are full now, isa pa, at least give more money, I have to go to London next week to meet my friends. How am I supposed to afford a plane ticket with just, this?”
Umiiyak man ay kikay niya pa ring sabi saka itinaas ang passbook, naiiling na tinitigan naman siya ng kanyang lolo, matapos ang ilang sandaling pananahimik nito ay ang kanyang ama’t ina naman ang binalingan ni Amara.
“Matuto ka na lamang sanang mag tipid, Amara.
Hanggat hindi mo nalalaman kung gaano kahirap kitain ang pera ay hindi ka titino, ngayon gawan mo ng paraan upang mag kasya iyang naipon mo hanggang maka hanap ka ng trabaho.”
Muli pang napatanga si Amara sa sinabi ng kanyang ama, hindi rin ito tumitingin sa kanyang direksyon dahilan upang muli siyang umiyak.
“You are not staying in any luxury hotel, tonight Amara.
Be thankful that your mother insisted to find you a place to stay.
Manang Tonya is taking you there now.”
Singit ng kanyang lolo bago sinenyasan ang katulong na siya niyang magiging kasama, agad nadurog ang puso ni Amara nang iyon lamang ay tinalikuran na siya ng kanyang lolo, wala na ring sinabi pa ang kanyang mga magulang at tahimik lamang na sumunod sa matanda.
“You guys are monsters! I can’t believe you are doing this to me!”
--
‘Oh my Gosh…’
Hindi malaman ni Amara kung ilang oras na siyang naka tanga sa harap ng isang lumang building..
‘WE ACCEPT BOARDERS’
Tahimik niyang basa sa isang amagain nang karatulang naka sabit sa gate niyon.
“This is all brick, I am seriously staying here? Christ! Set up a fire around this place and this is already hell…”
Tila maiiyak nanaman niyang sabi, sabay inikot ang tingin sa mga tambay na kalalakihang nag iinuman sa malapit.
“P-pasenya na ho senyorita Amara, pero kailangan niyo na pong pumasok sa loob, tutulungan ko ho kayong ayusin ang kwarto niyo, bilin ho iyon ng iyong mommy.”
Pukaw sa kanya ng katulong.
“You go, open the damn gate, there is just no way I am touching those grails, baka ma impeksyon pa ako.”
Maarte at may katarayan niyang utos sa kawawang katulong, narinig niya pa ang mahina nitong pag buntong hininga bago binuksan ang gate.
Agad sumalubong kay Amara ang maingay at magulong living room ng building na iyon, sa tantsa niya ay may sampong katao ang naroon at naka tambay, mapa llalake o babae, kanya-kanya ng ginagawa at pinag uusapan, ang iba ay abala sa pag aaral, ang iba naman ay mukhang trip lamang talaga ang mag ingay.
Amara roamed her eyes around the place and let out a disgusted groan.
Would you look at that, Amara Channel Aragon, you’ve finally made it to hell…
Maiiyak niyang bulong sa sarili, muntik pa siyang mapatalon sa gulat nang may isang babaeng may matinis na boses ang sumigaw.
“Naku Tonya, ikaw na nga ba iyan?”
Masayang sabi nito saka mahigpit na niyakap ang kanyang katulong.
Napangiwi naman si Amara.
“Ito na ba ang pamangkin na sinasabi mo? Aba’y napakagandang dalaga… Hello, iha kamusta ka? Ako nga pala si Selma Batumbakal, pwede mo akong tawaging nanay Sel.”
Naka ngiting sabi nito saka inilahad ang kamay sa kanya, tinapunan naman iyon ng nandidiring tingin ni Amara saka piniling huwag na lamang tangapin sa halip ay nag pilit ng plastic na ngiti sa babae.
“I already have a mother…”
Walang ganang sabi niya, natawa naman ang babae dahilan upang lalo siyang mapangiwi.
“Ayos lamang iha, ang ibig kong sabihin ay ako ang magiging pangalawang ina mo rito sa dorm. Ay siya nga pala, hoy mga anak.”
Gustong takpan ni Amara ang tenga dahil sa tinis ng boses ng babae, mukhang effective naman iyon dahil nakuha nito agad ang atensyon ng mga taong nasa sala.
“Ah iha, sila naman ang mga magiging kapatid mo rito, mag tulungan kayo, mag pakilala ka sa kanila anak.”
Muli pang nag pilit ng ngiti si Amara na sa huli ay nag mukha lamang ngiwi na ikinatahimik ng babae.
“Ah senyorita Amara, huwag naman ho sana kayong maging pasaway rito, parang awa niy-“
“I am Amara Channel Aragon, I am rich and I don’t want anyone around me.
I do not wish to be friends with anyone in this house, well if you call this a house- now, who wants to be my servant?”
Diretso at naka taas ang kila niyang sabi na siya namang ikinatanga ng lahat.
“Don’t worry, I will pay you, big time.”
Dagdag niya pa.
“Naku, pasensya na kayo at sadyang mapagbiro lamang itong pamangkin ko… Senyorita, hindi ho kayo pwedeng kumuha ng katulong dito.”
Kamotbatok na sabi ni manang Tonya.
“Well what is up with you then? You can’t stay here and be my maid?
I mean…”
Putol niya sa sasabihin saka pasimpleng tinitigan ang katulong mula ulo hanggang paa.
“I don’t know whatever my stupid grandfather told you at naging pamangkin mo ako, but you don’t look good, you are old plus the fact that you smell like crap, but I don’t have anyone else, so I am ordering you to stay with me as my maid.”
“Eh senyorita, utos ho ng lolo niyo na huwag kayong sundin, sinabi niya hong sasabihin niyo iyan, pasensya na ho pero mag isa nalang ho kayo rito mula ngayon.”
Pabulong na sabi ng katulong na mukhang nahihiya, dahil marahil iyon sa sinabi niya kanina.
“Whatever, you are no longer much of use here pala, layas na.”
“Sabi ho ng mommy niyo eh tulungan kayong mag ayos muna ng silid-“
“Hoy gurang, will you show me my room already? Did you make sure it is already clean? Allergy ako sa dumi, kaya sana inayos niyo ang pag lilinis.”
Tawag niya sa nagpakilalang landlady ng dorm kanina.
Sandali pa itong natigilan dahil sa kagaspangan ng kanyang ugali ngunit sa huli ay nag pilit pa rin naman ng ngiti bago siya iginiya patungo sa hagdang gawa sa kahoy.
--
Pag sapit ng hapunan ay naging problema nanaman ni Amara ang pagkain, sanay siyang kinakatok ng katulong at baba nalang kapag handa na ang hapag, ngunit iba pala sa basurang lugar na pinag tapunan sa kanya ng kanyang magulang at lolo.
Wala siyang tagapag silbi rito kaya’t siya ang kikilos, sinabi pa ng isang borders doon na kanya-kanya raw ng luto ng sariling pagkain ang mga tao doon.
“Psh… luto…
I don’t even have any idea how to use a chopping board.”
Naka simangot niyang sabi, Amara offered everyone a huge amount of money to be her servant but they only laughed at her, akala marahil ng mga taong kasama niyang nakatira sa bahay na iyon ay nag bibiro lamang siya.
Sabagay nga naman, hindi naman na siya mag tataka, nakasuot siya ng isang lumang damit na kahit marahil ukay-ukay ay hindi na tatangapin, sa tingin niya ay pag aari iyon ng isa sa kanilang mga katulong at iyon ang sapilitang ipinasuot sa kanya ng kanyang lolo bago siya umalis kanina.
Bukod pa roon ay ipinakilala rin siyang pamangkin ng babaeng naka suot ng pang katulong.
Marahas na napabuntong hininga si Amara bago inilipat ang tingin sa kanyang passbook.
53,000 pesos…
Mapait siyang napangiti nang makita ang halaga niyon. She was able to finish it all off in just three days, wala sa konsepto niya ang pag titipid…
Paano na nga ba ang gagawin niya ngayon?
Dahil sa halo-halong imosyon at awa sa sarili ay hindi na napigilan pa ni Amara ang mapa luha.
“Everything is really gone now, was it?
Mapait niyang sabi sa sarili saka pabagsak na nahiga sa kama upang itulog na lamang ang nararamdamang gutom.
- Writer
