อูก้า อูก้า เมียคนป่าสู้ชีวิต!

กังหันผันน้ำNC

คนป่าที่ 9

กังหันผันน้ำ

เสียงก็อกๆ แก็งๆ ดังอยู่บริเวณชายป่า แม้กระทั่งพี่สาวจอมยั่วและน้องสาวตะวันจันทราก็ตามมาช่วย เป็นพี่หมีสั่งให้พวกนางตามมา เค้าบอกกับตัวเมียทั้งหมดว่า ต่อให้นางตัวเล็กทำอะไรปัญญาอ่อน ก็ให้พวกนางทำเป็นเพื่อน สุดท้ายทั้งชนเผ่าถึงได้ทราบว่า โรคเสียสติสามารถติดต่อกันได้ ยามนี้ตัวเมียหัวหน้าเผ่ากลายเป็นบ้าไปหมดแล้ว “…”

“อูก้า อูก้า อู อู ก้าอู” !!!

สาวๆ ในชนเผ่ายามปกติก็จะลงน้ำจับปลา มีบ้างที่ออกไปหาผักป่า แต่พวกนางไม่ได้ปรุงเป็นอาหาร เพียงใช้เป็นของกินเล่น เคี้ยวสดๆ ยามว่างก็เท่านั้นเอง

ต่างกับตอนนี้ พวกนางรวมกลุ่มสิบกว่าคนแอบมองกลุ่มว่านลุ่ย ต่างก็ส่งเสียงกุลีกุลูอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้ามาใกล้ กลัวจะติดโรคบ้าจากนาง

คุณหนูใหญ่รู้สึกโชคดีไม่น้อย กอไผ่ป่าไม่ได้อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน หลายวันมานี้จึงช่วยกันตัดแล้วแบกหามกลับไปถ้ำ จำนวนก็จวนจะครบตามที่ต้องการ เพื่อไปทำกังหันวิดน้ำ ช่วยแบ่งเบาภาระในการทำอาหารของตน

ว่านลุ่ยหลังจากแสดงฝีมือ นางค่อยได้คิดว่าตนเองทำเรื่องพลาด ยามนี้ทุกคนไม่ยอมกินเนื้อย่าง มีแต่ให้นางคอยทำอาหาร เหนื่อยจะตาย!

หลายวันต่อมา

บนโนนสูงถ้ำหัวหน้าเผ่า จู่ๆ ชาวป่าด้านล่างก็เห็นตัวเมียสี่ตัวช่วยกันกลิ้งบางอย่างกลมๆ เมื่อมองให้ชัดก็เป็นเหล่าแม่พันธุ์หัวหน้าเอง ไม่ทราบวันนี้พวกนางเล่นอะไรกัน กับกลิ้งเจ้าวงกลมๆ ไปยังลำธาร

เพราะถ้ำของว่านลุ่ยอยู่ที่สูง สายน้ำไหลอยู่ต่ำ นางจึงต้องใช้กังหันต่อกันถึงสามตัว กว่าจะผันน้ำขึ้นไปถึงห้องครัวตนเอง

รางไม้ไผ่ถูกว่านลุ่ยวางต่อกันเป็นทอดๆ ใช้เวลาสองวันกว่าจะติดตั้งเสร็จ เมื่อต่อกังหันตัวสุดท้ายจุ่มลงไปในคลอง น้ำจากลำธารก็ถูกวิดขึ้นมา ไหลไปตามรางไม้ไผ่ชนเข้ากับกระบวยทด เมื่อน้ำเต็มไม้ไผ่อีกข้างก็ดันตัวเองขึ้น เกิดเป็นกลไกวิดน้ำไปยังรางที่อยู่สูง

จากนั้นเทน้ำที่อยู่ในกระบวยออกแล้วตกลงมาใหม่ ทำเช่นนี้ต่อกันเป็นทอดๆ จนน้ำไหลมาถึงปากถ้ำ ตกลงไปยังสระน้ำเล็กๆ ที่ว่านลุ่ยและสาวๆ ทั้งหลายช่วยกันขุดขึ้นมา

เสียง ต็อกแต็ก ต็อกแต็ก ดังเบาๆ ทั้งกลางวันและกลางคืน คราแรกพี่หมีตกใจมาก เค้าคิดไม่ถึงมาก่อนว่าโลกนี้จะมีน้ำไหลขึ้นที่สูงได้ด้วย ชนชาวป่าก็ไม่เคยเห็น ของพวกนั้น ต่างพากันส่งเสียงกุลีกุลู ยามพบเห็นว่านลุ่ยเดินผ่านก็ทำท่าหวาดกลัว ราวกับว่านางกลายเป็นที่รังเกียจของคนทั้งชนเผ่าแล้ว!

น่าสมเพชคุณหนูใหญ่แซ่หยิน นางหารู้ตัวไม่ว่า ตนเองยามนี้ถูกมองเป็นแม่มดหมอผี จึงทำให้คนทั้งหมดรู้สึกเกรงกลัว “…”

ชนชาวเผ่าถือสาเรื่องผีสางอย่างมาก อะไรที่พวกเค้าไม่เข้าใจ นั่นก็หมายความว่าต้องเป็นเรื่องมนต์ดำ บางชนเผ่าถึงขั้นมีผู้เฒ่าวิเศษ สามารถร่ายคาถา ต่อสู้กับโรคร้ายได้อีกด้วย!

หากแต่ชนเผ่าพี่หมีไม่มี

ในความเข้าใจ ตอนนี้ชาวป่าในปกครองต่างคิดว่า หัวหน้าของตนกำลังฝึกฝนตัวเมียแม่พันธุ์ ให้กลายเป็นหมอผี จะได้มีผู้วิเศษประจำชนเผ่าเป็นของตัวเอง “…”

***

ว่านลุ่ยไม่ได้ความรู้สึกช้า ไม่นานนางก็มองออกว่าผู้อื่นปฏิบัติต่อนางแปลกไปเพราะอะไร จึงนึกกระหยิ่มในใจหัวเราะคิกคิก ยามเดินผ่านหมู่บ้านก็ส่ายอาดๆ อวดเบ่งบารมีไปทั่ว มองไม่เห็นหัวผู้ใดอยู่ในสายตา!

“เหอ! เหอ! มารดาไม่แสดงฝีมือก็แล้วไปเถอะ!”

คุณหนูหยินสนุกสนานยิ่งนัก นางวางท่าราวกับผู้วิเศษ ยิ่งชนชาวป่าหวาดกลัว ตนเองก็ยิ่งได้ใจ มักจะทำสิ่งแปลกใหม่ไปเรื่อยๆ อย่างเช่นตอนนี้กำลังทำแปลงผัก เพื่อนำแตงป่ามาปลูก สร้างความงุนงงสงสัยให้กับเหล่าสาวๆ ชาวเผ่า จนพวกนางมายืนแอบมอง ชมดูว่าหมอผีผู้นี้กำลังทำอะไร

เนินสูงก่อนถึงถ้ำ ว่านลุ่ยใช้จอบเล็กๆ ของตนแผ้วถางจนทั่ว ควรทราบไว้ว่าชนชาวเผ่าไม่รู้จักการเพาะปลูก เห็นเช่นนั้นจึงนึกไปว่านางกำลังจะสร้างกระโจม แต่ไม่รู้อีกฝ่ายจะขุดดินข้างล่างขึ้นมาทำไม?

เสียงจอบฟาดหวดพื้นดินครั้งแล้วครั้งเล่า พี่สาวจอมยั่วก็เล่นด้วย แม้ตนจะไม่เข้าใจแต่ก็ทำตามนางตัวเล็ก

แต่กับกลายเป็นว่า พื้นดินของว่านลุ่ยถูกขุดขึ้นมาจนมั่ว สุดท้ายจึงแย่งจอบออกจากมืออีกฝ่าย ไล่ให้นางไปหาบน้ำมาแทน…

***

แต่แล้ววันเวลาที่สงบสุขของว่านลุ่ยก็ต้องถูกขัดจังหวะ เมื่อกลางดึกคืนหนึ่ง ชนเผ่าของพี่หมีถูกศัตรูบุกโจมตี เสียงร่ำร้องเฮโลดังมาก พี่สาวน้องสาวในถ้ำก็กอดกันตัวสั่น ว่านลุ่ยเองก็กลัวมาก เพราะพี่หมีพอได้ยินเสียงก็ออกจากถ้ำ ว่านลุ่ยจึงคิดไปว่า หากเค้าไม่กลับมาอีก แล้วชีวิตตนเองจะเป็นยังไง

จู่ๆ น้ำตาที่ไม่ได้หลั่งเป็นเวลานานพลันพรั่งพรูความกลัวตอนอยู่ในกรงขังกลับมาอีกครั้ง จำต้องพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดพี่สาวจอมยั่ว ร่ำไห้ส่งเสียงดังฮึดฮัดออกมา

เสียงโหยหวนและเสียงคำรามผสมปนเป เป็นเวลานานก็ยังไม่หยุด ว่านลุ่ยสะอึกสะอื้นจนเผลอหลับถึงรุ่งเช้า พอตื่นลืมตาก็พบว่าพี่หมียังไม่ได้กลับ

แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าออกจากถ้ำไปดูด้านนอก รออยู่นานมากจนท้องลั่นโครกคราก ทุกคนก็เพียงกัดกินเนื้อตากแห้งประทังหิว พูดคุยกุลีกุลูเบาๆ โดยที่ว่านลุ่ยไม่เข้าใจก็เหมือนจะเข้าใจ เออๆ ออๆ กับพวกนาง จับตามองว่าพี่สาวจอมยั่วจะให้ทำอะไรต่อไป

เพราะเมื่อคืนพี่สาวจอมยั่วราวกับเป็นผู้นำ คุณหนูใหญ่จากดินแดนอารยะยังสู้นางมิได้ พอได้ยืนเสียงผิดปกติ นางก็ดึงทุกคนให้เข้าไปในโถงถ้ำด้านใน ไม่มีท่าทีหวาดกลัวซักนิด เหมือนเคยพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาหลายครั้งแล้ว

ถึงอย่างไรแววตากังวลและเป็นห่วง ยังไงก็ปิดไม่มิด ซึ่งว่านลุ่ยสังเกตเห็น นางดูเหมือนจะกระวนกระวายอย่างมาก มากยิ่งกว่าพี่สาวน้องสาวคนอื่นๆ ซะอีก

หากว่านลุ่ยทราบว่า นอกจากพี่หมีแล้ว ข้างนอกยังมีบุรุษอีกสองคนที่นางเป็นห่วง เช่นนั้นหญิงสาวก็คงไม่ต้องแปลกใจ เพราะลูกๆ ของนาง ก็สร้างครอบครัวอยู่ในชนเผ่าแห่งนี้ด้วยเช่นกัน!

***

เวลาค่อยๆ ผ่านไปจนถึงช่วงเที่ยง ในที่สุดพี่หมีก็เดินเข้ามาในถ้ำ ทุกคนแสดงท่าทางดีใจมาก วิ่งพลางร้องส่งเสียงอูก้าอูก้า โผเข้าหาล้อมหน้าล้อมหลัง แม้กระทั่งคุณหนูใหญ่ก็เป็นไปด้วย นางตรงเข้าไปกอดพี่หมีไว้ ร้องอูก้าอูก้ามั่วๆ พร้อมกับพวกนางเสียเลย “…”

ว่านลุ่ยฟังภาษาไม่ออก จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ทั้งวันพี่หมีไม่ได้ออกไปไหนอีก พอตกกลางคืนทุกคนก็นอนกอดกันกลม โดยห้อมล้อมพี่หมีไว้ กักขังให้เค้าอยู่ตรงกึ่งกลาง

เหตุการณ์นี้ทำให้คุณหนูหยินไม่พอใจยิ่งนัก! นางถูกพี่สาวน้องสาวดันออกมาให้นอนริมสุด เมื่อพยายามจะสอดตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดพี่หมี พี่สาวจอมยั่วก็ดึงนางออกมา ทำให้ว่านลุ่ยถูกผลักไปนอนอยู่วงนอก ไม่สามารถเข้าไปพัวพันวงในได้ “…”

จนกระทั่งกลางดึก พอทุกคนเล่นกันจนหลับหมดแล้ว ว่านลุ่ยพกพาความคับแค้นใจค่อยๆ อ้อมมาที่ปลายเตียงหิน คลานปีนไปตามเรียวขาพี่หมี จากนั้นซุกหน้าเข้ากับกลุ่มขนดกดำ!

คุณหนูใหญ่ส่งแท่งเนื้อเข้าปากอย่างแผ่วเบา นางรู้จักสิ่งนี้เพราะหนังสือลามกพี่สะใภ้ ต้าเว่ยไม่ถือว่าเปิดกว้าง แต่จิตกรยังมักหากินด้วยเจ้านี่ จึงเขียนออกมาอย่างลับๆ ปล่อยขายให้กับเหล่าบัณฑิตนักศึกษา กลายเป็นของหายากที่ผู้มีอันจะกินต้องหาซื้อไว้ ซึ่งว่านลุ่ยมักจะไปสุมหัวชมดูอยู่ที่ห้องพี่สะใภ้นาง

“อู อู อู” !!!

พี่หมีเริ่มรู้สึกถึงแรงดึงดูดตรงแกนกาย ภายในถ้ำตอนนี้มืดจนแทบมองไม่เห็น เค้าครางออกมาอย่างสุดกลั้น ลืมตาขึ้นก็เห็นศีรษะเล็กๆ ของใครบางคน พอสายตาเริ่มปรับให้มองเห็นได้ เค้าก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อนางตัวเล็กกำลังกินเครื่องเพศตน กลืนเข้าไปจนสุด จากนั้นคายออก แล้วก็กลืนกลับเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า กลืนจนเค้าทนไม่ไหว ต้องหลั่งเชื้อพันธุ์ออกมา!

“อ๊อก อ๊อก อึก อึก” !!!

คุณหนูใหญ่สำลักจนน้ำหูน้ำตาเล็ด นางพยายามกลืนแต่ก็กลืนไม่หมด ในหนังสือไม่ได้บอกถึงขั้นตอนนี้ มีเพียงรูปอมเอาไว้ในปากเท่านั้น ทั้งพี่สะใภ้ก็ยังไม่เคยบอกว่า ยามบุรุษหลั่งออกมาแล้วผู้หญิงเราต้องทำยังไง!

เจ้าของลำเอ็นก็ไม่รู้ เค้าหอบหายใจหนักหน่วง กลัวว่าหากลุกขึ้นมาจะทำให้นางตัวเล็กตกใจ ควรรู้ไว้ว่าชนชาวเผ่าไม่รู้จักลูกเล่นนี้ พี่หมีก็ไม่ทราบ ปกติปากมีไว้ใช้กินและต่อสู้ ไหนเลยมีใครนำมาใช้ทำแบบนี้ แต่พอได้ปลดปล่อยตัวก็โล่งสบาย รู้สึกว่าปากจิ้มลิ้มเล็กๆ วิเศษยิ่งนัก ดังนั้นจึงแสร้งเป็นไม่ขยับ หวังว่านางตัวเล็กจะกลืนแท่งเนื้อตนเองเข้าไปอีก แต่ก็ผิดคาด เมื่อหญิงสาวค่อยๆ คลานกลับไปนอนยังพื้นที่ของตนเอง “…”

ว่านลุ่ยหลับตานอนพร้อมกับกลิ่นคาวแปลกใหม่ในโพรงปาก ความจริงหญิงสาวไม่เคยคิดทำเช่นนี้ แต่ด้วยอารมณ์ศิโรราบ นางก็อยากอมลำเอ็นบุรุษของตนซักครั้ง เพราะนางรู้สึกยินยอมพร้อมใจให้เค้าแล้วจริงๆ

เช้าวันนี้นางกลัวแทบตาย ว่านลุ่ยกลัวว่าพี่หมีจะไม่กลับมาอีก นางกลัวว่าต้องถูกจับไปอยู่ในกรงขังอีกครั้ง หรืออาจจะถูกคนป่าแปลกหน้ารุมข่มขืน เช่นนั้นตนคงอยู่มิสู้ตาย ถึงขั้นคิดหยิบมีดมาเชือดคอตนเองแล้ว!

***

เพียงแต่ว่านลุ่ยหลังจากทำสิ่งที่ขาดสติลงไป นางจึงได้รับรู้คำว่า ทุ่มหินใส่หลังเท้าตนเองอีกครั้ง เพราะขณะที่หญิงสาวกึ่งหลับกึ่งตื่น จู่ๆ นางรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดุนดันริมฝีปากรัวๆ

“เอ๊ะ! อืมมม อืมมม” !!!

ว่านลุ่ยตกใจกับภาพสลัวตรงหน้า แต่ว่าไม่ทันได้ร้องอุทาน เพียงแค่อ้าปากเล็กน้อย พี่หมีก็ดันแท่งเอ็นตนเองเข้ามาจนสุดลำคอ ว่านลุ่ยจำต้องใช้มือฟาดบั้นท้ายเค้าเป็นเชิงห้าม แต่ชายหนุ่มร่างยักษ์ก็ไม่ฟัง ถือโอกาสกุมศีรษะนางไว้ โยกเอวเข้าออกตามสัญชาตญาณตนเอง

เสียงสูดปากของพี่หมีดังมาก ดังจนปลุกพี่สาวจอมยั่วให้ตื่นขึ้น นางมองไม่ชัดเท่าใดนัก แต่ก็ตกใจสุดขีด เมื่อเห็นตัวผู้ของตนกำลังนั่งคร่อมหน้าน้องสาวตัวเล็ก บังคับทิ่มแทงแท่งเนื้อสืบพันธุ์เข้าไปในโพรงปาก โยกแรงเสียจนเกิดเสียง พั่บ พั่บ พั่บ ส่วนผู้น้องก็ดิ้นพล่านราวกับกำลังจะขาดใจตาย ร่ำร้องฮึมฮำฮึดฮัดอยู่ในลำคอ!

พี่สาวจอมยั่วเห็นน้องสาวใกล้ตายก็ไม่รอช้า นางตรงเข้าไปทุบตีพี่หมี พยายามดึงเค้าออกจากริมฝีปากผู้น้องอยู่นานก็ไม่เป็นผล สุดท้ายจึงปลุกน้องสาวที่เหลือให้ลุกขึ้นมาช่วย แต่ถึงอย่างไรพี่หมีก็ไม่ยินยอมปลดปล่อย เค้ายังคงโยกเอวเข้าออกโพรงปากว่านลุ่ยอย่างเอาเป็นเอาตาย!

ในความเข้าใจของทุกคน นางตัวเล็กคงทำอะไรบางอย่างให้พ่อพันธุ์ไม่พอใจ เค้าถึงได้ลงโทษนางอย่างรุนแรงเช่นนี้ กับถึงขั้นใช้แท่งเอ็นยัดปากอีกฝ่ายให้ขาดใจ “…”

***