เสียงระคายหูNC
2019 Words
คนป่าที่ 7
เสียงระคายหู
บนทางน้อยเนินเขา พี่หมีแบกหินเดินนำหน้า น้องสาวตะวันและจันทราช่วยกันหอบหิ้วเนื้อแดงสด ส่วนพี่สาวจอมยั่วในมือโอบอุ้มผืนหนัง โดยมีว่านลุ่ยเดินโขยกเขยกปิดท้าย ราวกับว่าในรูสวาทนางถูกแท่งเอ็นปักคา “...”
“ซีดดด...วันนั้นข้าไม่น่าไปหัวเราะเยาะนางเลย!” น้องสาวตะวันก็เดินตลกเช่นนี้ วันนั้นที่ชะง่อนหินว่านลุ่ยรู้สึกขบขันยิ่งนัก ยามนี้โดนเข้าเสียเองจึงรู้สึกว่า ไม่สมควรไปหัวเราะผู้อื่นเลยจริงๆ!
วันเวลายังคงผ่านไปเรื่อยๆ ว่านลุ่ยตัวประหลาดในสายตาผู้อื่น นางยังคงนั่งเฝ้าเตาไฟ ทุกครั้งที่มองไปยังแผ่นหินแผ่นนั้นก็จะหน้าแดง นึกถึงวันที่ตนถูกพี่หมีเสพสมตนต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้าน หากเป็นที่ต้าเว่ยนางคงอับอายจนผูกคอตายไปแล้ว
“อูก้า อูก้า อู อู” !!!
พี่สาวแมวอุ้มเจ้าดำมานั่งข้างๆ ว่านลุ่ย นางส่งเสียงกุลีกุลู จากนั้นเอาเนื้อก้อนหนึ่งที่ย่างเสร็จแล้วส่งให้นาง แล้วเดินหายกลับเข้าถ้ำไป
คุณหนูใหญ่ไม่ทราบ ไฉนทุกวันนางไม่ต้องย่างเนื้อเอง หลายวันมานี้พี่สาวน้องสาวดีกับตนมาก แทบจะหาอาหารมาป้อนเข้าปาก เหลือก็เพียงแต่ช่วยนางเคี้ยวเท่านั้น “…”
แต่แล้วหญิงโง่ในสายตาทุกคนก็สะดุ้งตัวขึ้น เมื่อนางโห่ร้องด้วยความดีใจ เต้นรอบกลองไฟเร้าๆ ส่งเสียงลั่นจนดังไปทั่วบริเวณ…
“อูก้า อูก้า อู อู อู” !!!
“อู อู กา กา อู” !╮ (￣▽￣) ╭
สาวๆ ภายในถ้ำได้แต่มองออกมาด้วยความเวทนา พวกนางคุยกันว่าน้องสาวผู้นี้คงกู่ไม่กลับแล้ว ช่างเป็นเด็กหญิงที่น่าสงสารจริงๆ
ว่านลุ่ยไม่ทราบว่าผู้อื่นคิดกับนางเช่นไร หากแต่ตอนนี้นางดีใจมาก หินกรวดดำๆ เริ่มกลายเป็นสีแดงแล้ว จากนั้นก็ค่อยๆ ละลายไหลลงไปข้างล่าง พร้อมกับเปลวไฟที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นสีฟ้าขาว เห็นดังนั้นนางก็ร่ำไห้ออกมาด้วยความยินดีปรีดา
ในถ้ำ พี่หมีมองนางตัวเล็กที่กระโดดโลดเต้นอยู่ด้านนอก บัดเดี๋ยวนางโห่ร้องยินดี บัดเดี๋ยวร่ำไห้หลั่งน้ำตา เค้าได้แต่นึกไปว่า นางคงเสียสติเพราะคิดถึงชนเผ่าตน มองดูแล้วก็อยากจะจับนางกดลงไปใต้ร่าง ผสมพันธุ์กับนางเพื่อให้ทารกซักคน จะได้ทำให้หญิงสาวลืมชนเผ่าของตนเองไป “…”
โลกแห่งชนเผ่าถือเป็นเรื่องธรรมดายิ่ง การช่วงชิงขับไล่พื้นที่ หรือแย่งชิงตัวเมีย หากผู้ที่แข็งแกร่งกว่าก็จะได้ครอบครองทุกอย่าง เหมือนเช่นเค้าตอนนี้ จากเมื่อก่อนเป็นเพียงเด็กที่ถูกขับไล่รังแก ยามนี้ยึดครองพื้นที่ รวบรวมพรรคพวกสมุน ก่อตั้งชนเผ่าของตนขึ้น ทั้งยังมีตัวเมียสะสมไว้แล้วถึงเจ็ดตัว!
เพียงแต่ นางตัวเล็กเหมือนจะไม่มีความสุขอยู่บ้าง
นี่เป็นสิ่งที่พี่หมีกำลังคิด เค้าเมื่อเป็นหัวหน้าครอบครัว ก็ต้องใส่ใจดูแลทุกคน ถึงตัวเมียด้านนอกจะเพิ่งมาใหม่ แต่เค้าก็ต้องดูแลนางให้มากด้วยเช่นกัน
เพียงแต่ว่านลุ่ยมิใช่ไม่มีความสุข นางลืมไปแล้วแม้กระทั่งความทุกข์คืออะไร ตอนนี้เพียงจดจ่ออยู่แต่กับกรวดหิน หวังจะสร้างมีดเล็กๆ ขึ้นมาซักเล่ม จะได้นำมาหั่นเนื้อเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วนำมาผัดพริกแกงแบบที่นางชื้นชอบ “…”
คุณหนูใหญ่ตอนนี้เบื่ออาหารยิ่งนัก มีแต่เนื้อกับเนื้อ แม้กระทั่งเกลือพวกพี่หมีก็ไม่รู้จักใช้ ยามกัดกินแทบไม่มีรสชาติ นางจึงคิดจะหลอมเหล็กขึ้นมาทำเป็นมีดและกระทะ จะได้ปรุงแต่งอาหารใหม่ๆ ขึ้นมากินบ้าง ไม่ใช่อย่างตอนนี้ที่มีแต่เนื้อเสียบไม้ เลี่ยนจะตายอยู่แล้ว!
รุ่งเช้าวันต่อมา
ว่านลุ่ยตื่นนอนแต่เช้าเพราะพี่หมีพยายามจะสอดใส่ แต่นางไม่ยอมแล้ว หญิงสาวรีบลุกจากเตียงหิน วิ่งออกไปหน้าถ้ำ เมื่อเห็นเตาหลอมมอดดำ จึงใช้ท่อนไม้ทุบทำลาย พอเขี่ยขี้เถาออกก็พบก้อนดำๆ ขนาดเท่ากำปั้นก้อนหนึ่ง จึงใช้ไม้คีบขึ้นจากพื้น นำก้อนเหล็กวิ่งไปหาแอ่งน้ำ โยนมันลงไปด้วยความรวดเร็ว
หญิงสาวพบว่าเหล็กก่อนนี้เย็นนานแล้ว ดังนั้นจึงลองใช้มือจับ จากนั้นเอาไปกะเทาะกับหิน เขี่ยเอาเศษดินและเศษขี้เถ้าออก ทำความสะอาดอยู่นานสองนาน จนกระทั่งมั่นใจว่าหมดจรดแล้ว จึงได้ถือกลับมายังถ้ำ นำมาซุกซ่อนไว้ในผ้าห่มหนังสัตว์ของตน จากนั้นรีบวิ่งไปหาพี่สาวจอมยั่วทันที
ท่วงท่าบ้าใบ้ของว่านลุ่ยทำให้พี่สาวจอมยั่วงุนงงอยู่บ้าง แต่นางก็เหมือนจะเข้าใจ ภายใต้การชักนำของคุณหนูใหญ่ นอกจากพี่สาวราตรีและพี่สาวแมวแล้ว ทุกคนต่างเดินทางไปที่เนินดินพังถล่ม ช่วยว่านลุ่ยเก็บกรวดหินกลับมาถ้ำตลอดทั้งวัน
พี่หมียืนมองตัวเมียของเค้าอยู่ไกลๆ เป็นนางตัวเล็กอีกแล้ว วันนี้ก็ยังแสดงความบ้า ด้วยการพาพี่สาวน้องสาวเก็บหินเก็บดินเล่น เค้าจึงได้แต่ส่ายหน้าเดินจากไปอย่างสิ้นหวัง สงสัยคงต้องรีบมอบทารกให้นางซักคนแล้วจริงๆ “…”
***
“เพร้ง! เพร้ง! เพร้ง!” เสียงระคายหูดังอย่างต่อเนื่องอยู่นอกถ้ำ พี่หมีทนไม่ไหวจึงได้เดินออกมาชมดู!
“อูก้า อูก้า อู อู อู” !!!
ชายหนุ่มกำลังนอนกลางวันกกตัวเมียในถ้ำ เค้ารำคาญนางตัวเล็กผู้นี้ยิ่งนัก เมื่อเดินออกมาก็ต่อว่าให้นางเบาเสียงหน่อย แต่หญิงสาวเหมือนจะไม่เข้าใจ ยังคงใช้กระบองเล็กๆ ของตนทุบตีก้อนอะไรไม่รู้แดงๆ ไปเรื่อย!
ว่านลุ่ยไม่สนใจพี่หมีข้างๆ ซักนิด นางใช้ค่อนเหล็กที่มัดด้ามด้วยไม้ ตีลงไปยังเหล็กเผาก้อนหนึ่ง ตั้งหน้าตั้งตาตีอย่างยิ่ง พอเริ่มหายแดงก็ยัดเข้าไปในเตาไฟใหม่ ทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่นานสองนาน
พี่หมียืนหน้าตาบูดเบี้ยว นางตัวเล็กนี่กู่ไม่กลับแล้วจริงๆ เมื่อคิดว่าถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นบ้าไปแล้ว ดังนั้นจึงเดินจากไปโดยไม่สนใจนางอีก นางอยากเล่นอะไรก็ปล่อยให้เล่นไป!
วันรุ่งขึ้น
“ครืดดด! ครืดดด! ครืดดด!”
ฟ้าเพิ่งจะสว่างเสียงระคายหูก็ดังขึ้นมาอีก พี่หมีแทบหลั่งน้ำตา เค้าพบว่ายิ่งมายิ่งหนักข้อ นางตัวเล็กวันนี้ไม่ทราบเล่นอะไร ถึงขั้นทำเสียงรบกวนจนเค้าเสียวฟันไปหมดแล้ว!
ข้างเผ่นหินขนาดใหญ่ ว่านลุ่ยนั่งยองๆ ส่วนสงวนของนางอ้าออกรับลม แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกอับอายอะไร ยังคงก้มหน้าก้มตาฝนมีดเล่มเท่าฝ่ามือ ถูไถกับหินแม่น้ำที่นางเก็บมา ใบหน้ายามนี้ก็ประดับด้วยรอยยิ้ม...
“คิก คิก มีเจ้านี่อยู่ในมือ ข้าก็ไม่ต้องกลัวอดตายอีกแล้ว!” ว่านลุ่ยกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
ขณะที่หญิงสาวกำลังวางแผนทำอาหารรับประทาน นางหารู้ไม่ว่าพี่หมีที่รำคาญเสียงกำลังหารือกับตัวเมียที่เหลือ เค้าสั่งให้พี่สาวจอมยั่วลากตัวนางเข้าไปในถ้ำ จากนั้นให้น้องสาวตะวันจันทราช่วยกันจับแขนจับขา ขึงพืดนางลงไปบนพื้นดิน โดยมีพี่หมียืนชักแท่งลำอยู่กลางหว่างขาของนาง “…”
“เดี๋ยวๆ! ปล่อยข้านะ! พวกเจ้าคิดจะทำอะไร!”
คุณหนูใหญ่ดิ้นรนสุดชีวิต แต่พี่สาวน้องสาวก็ไม่ยอมปล่อยนาง พี่หมีก็สาวแท่งลำตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า นานสองนานก็ยังไม่หยุด จนกระทั่งพี่สาวจอมยั่วเป็นฝ่ายเดินเข้าไปชักขึ้นลงให้ ไม่นานเค้าก็หลั่งน้ำกามฉีดพุ่งราดไปตามลำตัวและใบหน้านาง “…”
“พรวด! อูววว อูววว อูววว”
พี่หมียืนสูดปากร้องครวญครางหลังจากปลดปล่อย จากนั้นพี่สาวจอมยั่วรอให้แท่งเนื้อที่สั่นกระตุกสงบลง นางก็เริ่มชักขึ้นๆ ลงๆ อีกครั้ง ใช้เวลานานกว่าเดิมมากกว่าพี่หมีจะเสร็จสม ฉีดพุ่งน้ำกามใส่ร่างกายและใบหน้าว่านลุ่ยอีกครา
ว่านลุ่ยนอนหลั่งน้ำตา นางไม่ทราบไฉนพี่หมีรังแกนางเช่นนี้ เนื้อตัวนางเหนียวเหนอะหนะน่าขยะแขยงยิ่งนัก แต่พวกเค้าก็ไม่ยอมหยุด ยังช่วยให้พี่หมีฉีดพ่นมาเรื่อยๆ ทำราวกับนางเป็นโสเภณีไร้ค่า สาดน้ำสกปรกทำให้นางอับอาย
คุณหนูใหญ่หารู้ไม่ว่า นี่เป็นพิธีกรรมของชนชาวเผ่า พี่หมีต้องการให้นางตั้งท้อง ดังนั้นจึงหารือกับตัวเมียที่เหลือ ประกอบพิธีกรรมเรียกบุตรขึ้นมา “…”
เวลาผ่านไปนานมาก ว่านลุ่ยปล่อยให้พี่หมีละเลงเชื้อพันธุ์ใส่ใบหน้าและลำตัวครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งพี่สาวจอมยั่วทาบทับลงมาบนร่างกาย คุณหนูใหญ่จึงเริ่มรู้สึกตัว
“อู อู อู” !!!
“ตับๆ ตับๆ ตับๆ”
คุณหนูใหญ่ได้แต่นึกในใจ จะผสมพันธุ์กันทำไมต้องมาทำบนร่างตนเองด้วย ยามพี่หมีกระแทกสตรีบนกายนางแต่ละครั้ง อีกฝ่ายก็กดทับตนจนบี้แบน บัดนี้เต้านมและปทุมถันตนถูกอีกฝ่ายถูกไถจนแสบร้อนแล้ว
พี่สาวจอมยั่วร้องครวญครางอยู่ด้านบน ว่านลุ่ยก็กระเด้งตามจังหวะนางอยู่ด้านล่าง จนเกิดเป็นภาพที่ไม่น่าชวนมอง
ช่องทางรักไร้ขนของหญิงอวบอัดถูกกระชากเข้าออก น้ำหล่อลื่นจากจุดเชื่อมต่อก็ไหลหยดลง ตกใส่กลีบท้อโหนกนูนของว่านลุ่ย ช่วยหล่อลื่นช่องทางของนางไปในตัว
และแล้ว เสียง อู อู อู ของคุณหนูใหญ่ก็ดังขึ้นบ้าง นางพบว่าพี่มีเปลี่ยนมาสอดใส่ช่องแคบตน ความจุกเสียดและคันยิบๆ ก็เริ่มแล่นเข้าหา สุดท้ายกลายเป็นว่าเผลอตัวเผลอใจ เล่นการละเล่นสองหญิงหนึ่งชาย ผลัดเปลี่ยนกันขึ้นควบขับพี่หมีกับพี่สาวจอมยั่ว บัดเดี๋ยวข้าอยู่บนเจ้าอยู่ล่าง เสพสมกันเช่นนี้อยู่ในถ้ำจนกระทั่งถึงกลางคืน “…”
ว่านลุ่ยไม่รู้ว่าพี่สาวจอมยั่วเคยมีลูกมาถึงสองคนแล้ว การร่วมรักพร้อมกับหญิงที่เคยมีบุตร ถือเป็นหนึ่งในการประกอบพิธีกรรมทำให้ตั้งครรภ์นั่นเอง
เสียงกระทบหนักๆ ของเนื้อยังไม่หยุด แม้จะมืดจนแทบมองไม่เห็น แต่พี่สาวจอมยั่วก็ยังสู้ ต่างกับคุณหนูใหญ่ที่หมดสภาพไปนานแล้ว นอนเกลือกกลิ้งไปบนพื้นดิน สลบไสลเพราะว่าหมดแรง หาได้ช่วยคนทั้งสองประกอบพิธีกรรม
“ตับๆ ตับๆ ตับๆ”
ไม่มีเสียงคราญคราง ตอนนี้เหลือแต่เสียงหน้าขากระทบบั้นท้าย พี่สาวจอมยั่วสายตาเหม่อลอย คุกเข่าคลานสี่ขา อยู่ข้างๆ น้องสาวตัวเล็กที่หมดสภาพ ส่วนสงวนขาวผ่องโหนกนูนก็บวมแดง จุดเชื่อมต่อเหนียวหนืดอันเกิดมาจากการเสียดสีเป็นเวลานาน แต่นางก็ต้องทน เพื่อให้น้องสาวตั้งท้อง จำเป็นต้องผสมพันธุ์กันต่อเนื่องจนข้ามวันข้ามคืน “…”
ไม่ทราบความหวังดีนี้จะส่งต่อไปถึงคุณหนูใหญ่หรือไม่ อีกฝ่ายเพียงคิดว่าพี่หมีหื่นกามยิ่งนัก วันนี้ไม่รู้นึกคึกอะไรถึงจับนางมาเล่นวิตถาร หากเป็นที่ต้าเว่ยนางมีหวังถูกกล่าวหาว่าเป็นหญิงแพศยา จับแห่ประจานไปทั่วเมือง โทษฐานร่านราคะประพฤติตัวไม่ดีงาม...
***
- Writer
