WARNING:🌻
this story May includes bad words/curses
grammatical and typographical errors. so I hope you understand.
and this is my first story, so don't expect too much, but I hope you will still support me, thank you..
maagang naulila si Shaira sa magulang. panganay sya sa tatlo nyang mga kapatid at nag iisang babae lang din ito..
huminto sya ng pag aaral sa kadahilanang wala na silang makain, one year nalang ay makakapag tapos na sana sya ng highschool ngunit kailangan nya mag trabaho para sa pang kain nila mag kakapated sa pang araw araw. at para na din mabayaran ang tubig at kuryente..
madami na syang ina applyan na trabaho ngunit hindi din sya nag tatagal dito dahil sa hindi maayos ang pasahod or kung minsan naman ay masyadong mababa.
sariling lupa nila ang nakatayo sa locloc Batangas kung kaya naman ay tubig at kuryente lang ang pino problema nya at ang pang kain sa araw araw bukod doon ay ang mga baon pa sa mga kapatid nyang nag aaral.
at sa hindi inaasahang pag kakataon May nag offer sakanya ng trabaho ng pag yaya. inofferan ito ng malaking sahod kung kaya nama'y napa oo agad ang dalaga at ang kaibigan nito.
at sa hindi nya inaasahang doon nya makikilala ang taong babago ng buong pagkatao nya.
CHAPTER1
Oo"Pero sir please tanggapin nyo ako, promise hindi po ako mag rereklamo sa gawain kahit all around pa yan"
"I'm really sorry miss furio but I can't hire you, manager lang ako dito kailangan kung sundin ang May ari ng restaurant na kailangan highschool graduate or college level lang ang pwedeng e hire dito"
"Pero sir third year highschool naman natapos ko eh.kahit papaano alam ko ang mga gawain sa trabaho"
"I'm sorry but I can't hire you, you can leave now miss furio"
Tumayo ako sa kina oopoan ko at matamlay na nag lakad palabas ng restaurant.pag labas ko ng restaurant ay umopo Mona ako sa gilid para sumilong dahil medyo May kalakasan ang ulan.. Hindi ko naisip kanina na mag dala ng payong dahil akala ko'y hindi matutuloy ang ulan dahil nag aagaw ang ulap at ang araw.
Tumingala ako sa langit at pinag masdan ang mga butil ng ulan na bumabagsak sa lupa..
"Ma ,pa? Anong gagawin Ko? Wala akong mahanap na trabaho..ayaw nila ako tanggapin dahil hindi ko natapos ang highschool ko". Bakit kasi maaga nyo kami iniwan edi sana nag aaral ako ngayon at hindi ako nahihirapan" mangiyak ngiyak kong bulong sa hangin.
"Hoy Shaira? Ano nanaman binubulong bulong mo Jan? Bumalik ang olirat ko ng marinig ko ang boses ng bestfriend kong si Josefa ang kiti kiti kong kaibigan. May dala dala itong maliit na supot na May lamang tinapay..
"Nag apply ako ng trabaho dito hindi Pa ba halata?" Pa taray kong sagot dito..
"Ay talaga?! Akala ko namamalimos" pa taray din nitong sagot na kina nganga ko.
"Duhh mukha bang namamalimos Yong gandang to?"
"Bukod sa dala mong envelop wala naakong makitang maganda sayo " wika nito na mas lalong kinaiinisan ko..
Ganun talaga sya mang basag. Medyo masakit pero sige lang nasanay na din ako sakanya..
Lumapit ito sa akin at umopo na din sakabilang upoan
"Oh ano natanggap ka?" Tanong nito sa akin habang pinupunasan ang mga talsik ng tubig sa braso nito.
"Hindi nga eh!. Ayaw ako tanggapin hindi sila tumatanggap ng hindi Naka graduate ng highschool." Wika Ko dito sa mahinang boses
"Eh ganon naman talaga sa lahat ng restaurant diba? Dapat alam mo yun..dito sa Pilipinas kapag wala kang pinag aralan hindi ka makakahanap ng matinong trabaho" wika nito habang nakatingin sa loob ng restaurant..
"At tyaka lugi ka tingnan mo nga apat na piraso lang ang customer nila paano ba naman kasi ang mamahal ng menu nila" wika nito habang Naka taas pa ang isang kilay.
Sakto namang huminto ang ulan kaya napag pasyahan kong yayain na si Josefa na umowe na bago pa nya laiitin ang loob ng restaurant.. well ganun sya kapag May nakita syang kalait Lait mo, talagang lalaitin ka nya.. lalo na kung mas maldita ka sakanya..
Paalis na kami ng restaurant ng biglang May lumabas at tinawag kami.. sabay kaming lumingon ni Josefa at nakita namin ang isang babae at dalawang lalaki na mukhang bodyguard ni'to.
"Kami po ba tinatawag nyo?" Tanong ko dito.
"Yes iha.. pwede ba kitang makausap?"
Nagkatitigan Mona kami ni Josefa bago bumalik sa harap ng restaurant.. Naka upo na din ang babae sa inopoan lang din namin kani kanina lang..
"Umopo kayo " lahad ng kamay nito at tinuro ang dalawang bakanting opoan..
"I heard by accident a while ago when you were talking to the manager of the restaurant. and I heard that you were looking for a job .?that's why I called you because I want to offer you a job" Naka ngiti nitong wika sa amin ni Josefa.
"T-talaga po? May e ooffer kayong trabaho sa akin?" Hindi ko maka paniwalang tanong dito.. dahil halos kanina binagsakan ako ng langit at lupa dahil sa hindi ako natanggap sa trabaho. Pero ngayon trabaho na mismo ang lumalapit sa akin.
"Oo naman po willing ako kahit anong trabaho" wika ko dito na halos tumalon na ako sa tuwa.