บทที่ 3 ชอบเธอนะ
1613 Words
บทที่ 3
ชอบเธอนะ
" เนเน่ยาที่เอวาให้ไปใช้ดีป่ะ " ร่างบางเดินเข้ามานั่งข้างๆเพื่อนสาวที่ตอนนี้กำลังตั้งใจทบทวนบทเรียนที่จะสอบวันนี้
" ก็ดีนะ พอหมอนั่นตื่นขึ้นมา จำอะไรไม่ได้เลย " หญิงสาวบอก พร้อมกับจ้องหนังสือเรียนไม่วางตา
" อ้าว! เนเน่ได้ข่มขืนหมอนั่นไหมอ่ะ "
" อย่าใช้คำว่าข่มขืนสิเอวา ฉันไม่ได้ทำอะไรแย่ๆแบบนั้นนะ " ร่างบางบอกพร้อมก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้มีความอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเธอเป็นอย่างมาก
" อ้าวว~ งั้นเนเน่ได้เผด็จศึกไหมอ่ะ "
" เรียบร้อยแล้ว... แต่ว่า... "
" ว่า ? "
" ฉันอยากมีอะไรกับหมอนั่นตอนมีสติมากกว่า... " ร่างบางบอกพร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เธออยากจะเริ่มต้นความสัมพันธ์กับครูสอนพิเศษของเธอตั้งแต่หนึ่งเลย
แต่เธอแทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยนี่สิ... ขนาดมหาลัยที่เขาอยู่เธอยังไม่รู้เลย แถมยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาเรียนอยู่ปีไหน ชื่อจริงนามสกุลก็ยังจำไม่ได้...
ทำไมเรื่องแบบนี้เธอถึงความจำสั้นขนาดนี้นะ!!!
หญิงสาวบ่นกับตัวเองในใจก่อนจะปิดหนังสืออย่างแรง ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับสะดุ้งตกใจ
" เนเน่ปิดหนังสือเบาๆก็ได้มั้ง มันคงจะเจ็บน่าดู " เพื่อนสาวคนสนิทบอก ก่อนสายตาคู่หวานจะเผลอไปเห็นหนุ่มหน้าตาดีระดับนึงคนหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาถูกซ่อนไว้ภายใต้แว่นทรงสี่เหลี่ยมหนา
เด็กหนุ่มที่เอวาเห็น กำลังเดินเข้ามายังโต๊ะที่เอวากับเนเน่นั่งกันอยู่ แต่ร่างบางก็ต้องหน้ามุ่ยไปทันที เมื่อเห็นหมอนี่เดินเข้ามาตรงโต๊ะตัวนี้
เอวาเกลียดเด็กหนุ่มคนนี้มากสุด ' ออกัส ' เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่คนละห้องกับเอวาและเนเน่ แต่เขาก็สนิทกับเนเน่เล็กน้อย ประมาณว่าแค่เพื่อนที่รู้จักผ่านๆเท่านั้น เพราะเขากับเธอทำงานที่สภานักเรียนด้วยกัน
เนเน่เป็นรองประธาน ส่วนเขานั้นเป็นประธารนักเรียน ซึ่งทั้งสองคนนี้ทุกคนภายในโรงเรียนต่างก็ยอมรับพวกเขา ด้วยมันสมองที่มีความฉลาด ไอคิว180+ อีกทั้งยังมีความสามารถล้นเหลือ แตกต่างจากเด็กคนอื่นๆเลยทีเดียว
" เนเน่ อรุณสวัสดิ์ " ร่างสูงเดินเข้ามาทักทายเนเน่ สายตาคมเข้มเหลือบมองไปเห็นหญิงสาวอีกคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่เขาเกลียดมากที่สุด โดยที่ไม่เคยเกลียดใครเท่านี้มาก่อนเลย...
' ออกัส ' เด็กหนุ่มไอคิว180+ ชนะเลิศทุกการประกวด ไม่ว่าจะเป็นการเรียน หรือรูปร่างหน้าตา ต่างก็คว้ารางวัลที่1มาตลอด แถมยังเป็นนักเรียนดีเด่นประจำปี2017อีกต่างหาก แต่เหตุผลที่ทำให้เขาเกลียด
'เอวา' หญิงสาวหน้าหวาน ก็เพราะว่า เธอโง่เกินจะเยียวยา ด้วยหัวสมองของเธอที่น่าจะอยู่แค่เลขสิบ ทำให้เธอโดนสอบซ่อมบ่อยครั้ง แถมยังโดนพวกอาจารย์มาขอร้องให้เขาช่วยสอนพิเศษให้เอวาแทบทุกวัน จึงทำให้เขาเกลียดเธอเป็นที่สุด แค่หน้าสวยๆนั่นก็ยังแทบไม่อยากจะมองแล้ว นี่แหละนะ 'สวยแต่โง่'
ต่างกับเพื่อนสนิทของตัวเองลึกลับ 'เนเน่' ไม่ว่าจะด้านไหนเธอก็เป็นเลิศเสมอ ถึงเธอจะอยู่ที่2รองจากเขามาตลอดก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะดูถูกดูแคลนเธอเลยสักนิดเดียว
" อ้าว ไงออกัส " หญิงสาวยิ้มบาง พร้อมกับเอ่ยต่อ " มีอะไรเหรอ แปลกนะ... คนอย่างออกัสมาทักฉันด้วยเหรอ " ร่างบางพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
ปกติออกัสแทบจะไม่เคยเอ่ยทักเธอสักเท่าไหร่ ไหงวันนี้ถึงมาทักอรุณสวัสดิ์กันละเนี่ย
" ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่จะมาเตือนว่าวันนี้มีประชุมสภานักเรียน อย่าลืมมานะ "
"อ่อ... ฉันไม่ลืมหรอกน่า " ร่างบางเกือบลืมไปเลยว่าวันนี้มีประชุมสภานักเรียน เอาแต่มัวคิดถึงเรื่องที่จะจับครูสอนพิเศษของตัวเอง
" งั้น... ไว้เจอกันนะ " ร่างสูงบอกก่อนจะเดินจากไปขึ้นอาคารเรียน
" งั้นวันนี้ฉันก็กลับเย็นเลยนะสิ... วันนี้ฉันคงอดกินพี่ไบร์สแน่ๆ " ร่างบางบ่นกับตัวเอง ก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับหนังสือเล่มหนา
" ฉันเกลียดหมอนั่นที่สุดเลย เอาแต่ทำเก๊กหล่อ คิดว่าตัวเองหล่อมากรึไง " เอวาว่าพลางชูนิ้วกลางให้กับชายหนุ่มที่เดินจากไปแล้ว
" ก็หล่อจริงๆไม่ใช่เหรอ " เสียงใสเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะมองหน้าเพื่อนสาว " แต่ฉันไม่ชอบเด็กเนิร์ดแบบนี้เลยอ่ะ "
" ภายนอกเธอก็เด็กเนิร์ดเหมือนกันไม่ใช่เหรอเนเน่ ใส่แว่นเหมือนกับหมอนั่นด้วย -.- " เอวาบอก ก่อนจะจ้องหน้าเพื่อนสาวสักพัก พลางใช้มือบางของตัวเองหยิบแว่นของเพื่อนสาวออกจากใบหน้า
" ทำอะไรของเธอเนี่ยเอวา " ร่างสูงบอกอย่างหงุดหงิด เมื่อโดนถอดแว่นไป แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอมองไม่เห็น เพราะเธอไม่ได้สายตาสั้นจริงๆ
" ทำไมเนเน่ต้องใส่แว่นด้วยอ่ะ ทั้งๆที่ไม่ได้สายตาสั้นสักหน่อย " เอวาเอียงคอถามอย่างสงสัย
" ก็หน้าฉันมันแรดไงล่ะ " ร่างบางบอกด้วยสีหน้ามู่ทู่ เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นกับเธอเมื่อตอนม.ต้น
เนเน่โดนใส่ร้ายจากกลุ่มเพื่อนสนิทว่าเคยแย่งแฟนเพื่อน ทั้งๆที่เธอเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่แฟนของพวกเพื่อนๆเธอเองที่มาตามจีบเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธไปหมดแล้วทุกคน แถมผู้ชายพวกนั้นยังสร้างแต่ปัญหาให้กับเธอตลอด เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แม้จะโดนเพื่อนโกรธหลายครั้งก็ตาม
ร้ายแรงที่สุดคือเธอกำลังมีอะไรกับรุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งรุ่นพี่คนนั้นก็เหมือนกับว่าชอบเธอเหมือนกัน เธอกับเขาเลยตัดสินใจคบเป็นแฟนกัน หลังจากที่มีอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นแล้ว วันรุ่งขึ้นตอนเช้าเธอก็รู้ได้ว่ามันเป็นแผนของกลุ่มเพื่อนของเธอ ที่จ้างรุ่นพี่หน้าหล่อคนนั้นให้มาแกล้งจีบเธอ แล้วมีอะไรกับเธอ ก่อนจะทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
เธอรู้สึกแค้นพวกเพื่อนของเธอมาก ทำไมต้องเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นอย่างงี้... เธอก็ได้เก็บความแค้นไว้ในใจ ก่อนจะเลิกคบเพื่อนกลุ่มนี้ แล้วย้ายร.รออกไปในที่สุด ก่อนจะย้ายร.รออกไปเธอก็ไม่สามารถลืมรุ่นพี่คนนั้นได้ เพราะเธอรักเขาจริงๆ... แต่เธอก็ต้องแก้แค้นด้วยการโปรยเสน่ห์ใส่เขา จนรุ่นพี่ตายใจมาคบกับเธอต่อ อีกทั้งยังมีอะไรกันบ่อยจนนับคร้้งไม่ถ้วน จากนั้นเธอก็ย้ายร.รไปอย่างไม่บอกใคร
แถมก่อนหน้านี้เธอยังโดนเพื่อนในกลุ่มนั้นว่าร้ายเธอต่างๆนานา รวมถึงใบหน้าของเธอที่สวยกว่าพวกหล่อนทั้งหลาย เธอเลยโดนบอกว่าหน้าตาเธอแรด มีแต่เอาไว้อ่อยผู้ชาย นับตั้งแต่นั้นมาเธอเลยใส่แว่นเอาไว้พลางใบหน้าของเธอเอง
" เอวาคิดว่าเนเน่ตอนไม่ใส่แว่นน่ารักกว่านะ " เอวาบอกก่อนจะลูบหัวเนเน่ด้วยความเอ็นดู เธอรักเพื่อนสาวของเธอมากเหมือนกับพี่สาวคนหนึ่ง " แต่เนเน่ตอนใส่แว่นก็ดูสวยมากๆเลยนะ " ร่างบางยิ้มให้กับหญิงสาว
" งะ...งั้นเหรอ " ใบหน้าหวานเริ่มแดงเถือกขึ้นมา ก่อนจะรับเอาแว่นตาหนามาใส่เหมือนเดิม ถึงใบหน้าสวยจะอยู่ภายใต้แว่นหนา แต่ความสวยของเธอก็ยังไม่ดรอปลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว
" หวาาา! เนเน่ใกล้จะเริ่มสอบแล้ว ขึ้นห้องเร็ว!!! "
ณ เวลา 15:30 น.
" เนเน่~ เอวาสอบตกอีกแน่เลย " ร่างบางบอกพร้อมกับเอาหน้าซุกหลังเพื่อนสาวของตัวเอง
" นี่ขนาดฉันลืมอ่านหนังสือมานะเนี่ย ยังรู้สึกว่ามันง่ายเลย "
" ก็เนเน่ฉลาดนี่นา ฮืออออ~ "
" ถ้าฉันฉลาด หมอนั่นคงฉลาดกว่าเยอะเลยมั้ง " เสียงหวานบอกก่อนจะชี้กับยังชายร่างสูงที่ยืนรอหญิงสาวอยู่ " งั้นฉันไปประชุมก่อนนะเอวา ไว้เจอกัน "
ณ ห้องสภานักเรียน
" งั้นวันนี้ขอจบการประชุมแค่นี้นะ ทุกคนกลับบ้านได้ " เสียงทุ้มเข้มกล่าวขึ้น เมื่อประชุมเสร็จเรียบร้อยแล้วเกี่ยวกับงานครบรอบ100ปีของโรงเรียนที่จะจัดขึ้นในเร็วๆนี้
ทุกๆคนในสภานักเรียนต่างลุกขึ้นเดินออกจากห้องของของประธานนักเรียนที่ใช้ประชุม
ร่างบางก้มมองนาฬิกาข้อมือ พบว่าเป็นเวลาหกโมง ก่อนจะหันไปบอกร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงาน " งั้นฉันกลับก่อนนะออกัส "
" ไม่ เธอยังกลับไม่ได้ " เสียงทุ้มบอก
" นี่ก็ประชุมเสร็จแล้วไม่ใช่รึไง "
" ก็ใช่ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะบอกเธอ "
" เรื่องอะไรของนาย ฉันรีบนะ ต้องไปเรียนพิเศษต่อ " ร่างบางบอกอย่างหัวเสีย วันนี้เธอกะจะอ่อยครูสอนพิเศษของเธอให้ติดใจเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นแท้ๆ
" ฉันชอบเธอ... "
- Writer
