When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เพทาย Say :: งานวันเกิดนี่โคตรจะวุ่นวายเลย ไม่มีเลยความสงบ ผมแบกไอ้ไทม์เข้ามาในบ้าน แม่ผมตกใจมากกับคราบเลือดบนตัวของไอ้ไทม์ แต่พอลุงทีบอกว่าพ่อเป็นคนทำเท่านั้นแหละ หน้าถอดสี แม่ผมนะเหรอ เปล่า!!! พ่อผมเนี่ย หน้าถอดสี แต่ก็ยังหน้านิ่งต่อหน้าแขก เก็บอาการเก่ง “นายน้อย!! เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรรึเปล่า” มือเล็ก ๆ ของคนตัวเล็กที่มาสัมผัสหน้าของผมในชุดฟูฟ่อง มันทำเอาผมตกใจ ไม่ใช่แค่ผมที่ตกใจ พ่อผมก็ตกใจ “นี่มันชุดอะไรของเธอเนี่ย!!!!” “ฉัน ฉันนนน โดนบังคับค่ะ คุณธาวินบอกถ้าฉันไม่ใส่ จะบังคับให้แก้ผ้าเดิน นายน้อยไม่ได้เจ็บใช่ไหม” เสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ผมตวัดสายตาควับไปมองหน้าน้องชายที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่แบบนี้มันนนน…ควรจะฉีกให้ไม่เหลือชิ้นดี แค่คิดก็……. “คุณเอวาาาา ผมครับ ผมสิคร้าบบบบที่เจ็บ” คนสะเหร่อที่เรียกร้องความสนใจจากเมียชาวบ้าน ทำให้ผมต้องคว้ามือเล็ก ๆ ที่กำลังจะไปดูไอ้ไทม์