When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หลายวันต่อมา “มีคนเห็นผี มีคนเห็นผีในบ้าน” เสียงซุบซิบอื้ออึงเกี่ยวกับความเฮี้ยนของบ้าน แพร่สะพัดออกไป เมื่อมีทีมงานในกองละครนั้นเห็น ผีในบ้านเรือนไทยนับร้อยปี ออกข่าวบันเทิงหลายช่องจนกลายเป็นที่โจษจันกันว่า ผีคุณพระมาดูละครของตัวเองด้วย ทำให้ละครเรื่อง เรือนลวงรัก ดังเป็นกระแสตั้งแต่ยังไม่ออนแอ “ละครดี มันจะดังด้วยตัวของมันเอง ขอบคุณนะครับที่ยอมให้ใช้สถานที่” นพดลผู้จัดละคร เข้ามาขอบคุณเพทายเจ้าของบ้านอย่างอารมณ์ดี “ผมต้องการให้มันออกมาดี เรื่องผี มองมันเป็นอุปทานหมู่ก็แล้วกันนะครับ กระดาษนี่ของคุณไหม” เพทายไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะคุยด้วย เพราะกระดาษที่ลิ้นจี่ทิ้งลงพื้น มันมีการพับแบบแปลก ๆ แล้วมันก็ไม่สามารถฟันธงได้ ว่ากระดาษนี้เป็นของใคร “มันมีอะไรสำคัญรึเปล่า ผมว่ามันก็แค่เศษกระดาษ” บทสนทนาสั้น ๆ ถูกตัดบทโดยคนที่เห็นแค่ว่ามันเป็นเศษกระดาษ เสียงจอแจของคนในกองถ่ายพูดถึงผีในบ้