When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หลายวันต่อมา “นายน้อย ตื่นได้แล้วค่ะ นี่ 8 โมงแล้วน้าาา” ฉันต้องปลุกนายน้อยในทุกเช้าเหมือนเดิม แต่นายน้อยตื่นยากกว่าเดิมมากกก “เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ตี 3 พวกกองถ่ายเสียงดังสุด ๆ วันนี้ฉันจะต้องหาที่นอนใหม่” คนที่ลุกพรึบมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจ เหมือนโกรธที่ฉันมาปลุก “มองฉันทำไมคะ นายน้อยให้เขาใช้บ้านนี้เองนะคะ” “ทำไมเธอถึงหลับสบายนัก เธอนี่มันจะนอนได้ทุกที่เลยรึไง ห๊ะ!!!” เอ้าาาา นอนไม่พอไหงมาเหวี่ยงใส่ฉัน ฉันดึงคนเป็นเจ้านายให้ลุกขึ้นมาจากเตียง แต่เขากลับเกร็งตัวไม่ยอมลุก “ดึงแรง ๆ หน่อยดิ กินข้าวตั้งเยอะ ไม่เห็นมีแรงเลย” คนที่เกร็งแขนดึงฉันเอาไว้ ทำไมถึงกล้าพูดคำนี้ออกมา ฉันพยายามโน้มตัวไปข้างหน้า เพื่อลากนายน้อยจนตัวโยก แต่เขาก็ยังไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย “นะ..นายยยย น้อย มันนนนไม่ขึ้นนนนน ถ้านายน้อยยอมลุก จะ….” “จะอะไร” คนที่แกล้งฉันกระตุกแขนฉันอย่างแรงจนถลาไปกับเตียง ไม่มีความสวยง