บ้านวินทัย เวลา 5 ทุ่ม
"อื้มมม โอม”
เธอจูบตอบรสจูบที่เขามอบให้เธอด้วยความนุ่มนวล เพียงแค่ได้สัมผัสเธอก็รู้แล้วว่าเธอต้องการเขามากแค่ไหน แต่จิตสำนึกความรู้สึกผิดที่อยู่ภายในใจมันก็ก่อตัวขึ้นให้เธอต้องมีสติ สติที่จะต้องควบคุมตัวเองเพื่อไม่ให้มันเลยเถิด
“อย่า..พอเถอะ..”
เธอดันเขาออกอย่างคนไม่มีแรงนักเพราะด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
“ไม่..ผมไม่หยุด”
เขาไม่ฟังเสียงเธอแต่เลือกที่จะกดใบหน้าลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาว
“หยุดนะโอม..อย่าทำแบบนี้..”
เธอพยายามใช้แรงที่มีดันตัวเขาให้ออกห่าง พยายามปัดป้องไม่ให้เขาถอดเสื้อผ้าเธอออกได้ เขายังคงทำตามใจชอบโดยการจูบซับไปทั่วซอกคอขาวและลากเลื่อนลงมาที่เนินอกนุ่ม มือทั้ง 2 ข้างของเขาก็จัดการปลดกระดุมเสื้อของเธอออกจนหมด แหวกมันออกกว้างจนเผยให้เห็นบราสีเนื้อของเธอ
“อย่านะโอม...ปล่อยนะ”
เธอร้องห้ามเขาพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม เขาจึงเงยหน้าขึ้นมามอ
