มาริกาก้าวเข้ามาในโรงแรมหรูตามร่างสูงใหญ่ แล้วก็ต้องหยุดเดินเมื่ออีกฝ่ายส่งกุญแจห้องมาให้ พร้อมกับบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเดียวกับใบหน้าของเขา
“เราจะพักโรงแรมนี้ ส่วนเสื้อผ้า ยังไงผมจะให้เด็กนำมาให้แล้วกัน”
‘พามาถึงหัวหิน แต่ไม่ให้เอาอะไรมาเลย สมควรต้องซื้อใหม่หมด เกลียดนักเชียวไอ้พวกคนรวยชอบแก้ปัญหาด้วยเงิน สิ้นเปลืองใช่เรื่อง’
มาริกาบ่นว่าอีกฝ่ายในใจ เมื่อเธอถูกพามาต่างจังหวัดด่วนโดยที่ไม่มีเวลาแม้แต่จะเก็บกระเป๋าเดินทาง แต่ก็นั่นแหละ เธอเป็นแค่ลูกน้องจะเรียกร้องอะไรได้ นอกจากก้มหน้ารับคำสั่งของเจ้านายเพียงเท่านั้น
“ขอบคุณค่ะ ท่านประธาน”
หญิงสาวกล่าวพร้อมรับจุญแจห้อมมาจากมือใหญ่ จากนั้นก็ก้าวยาวๆตรงไปยังห้องของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับชายหนุ่ม แล้วเปิดประตูเข้าไปโดยไม่สนใจเขาอีก
เกือบหนึ่งชั่วโมงที่เธอนั่งๆนอนๆอยู่แต่ในห้องตามลำพังโดยที่ไม่รู้จะทำอะไร จะอาบน้ำก็ไม่ได้เพราะเ
