“แล้วนายไม่สงสัยใครบ้างเลยเหรอ” มันยังคงถามผมต่อ ปกติมันจะไม่ถามมาก แสดงว่ามันไปเห็นหรือเจออะไรดี ๆ มาแน่
“นายมีอะไรจะบอกฉันกันแน่กวิน มัวแต่อมพะนำอยู่ได้ ฉันไม่ชอบแกก็รู้” ผมตอบมัน
“ฉันไม่ไว้ใจผู้จัดการสมภพว่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน” มันพูดจบผมก็มองหน้ามันทันที
“บ้าน่าแกก็ คุณสมภพเขาทำงานกับเรามานานไม่น่าจะใช่เขาหรอก” ผมตอบแต่ในหัวผมกลับคิดเป็นอีกอย่าง
“ก็นั่นน่ะสิ แต่อะไรไม่รู้มันบอกฉันว่า นายสมภพไม่น่าไว้ใจ”
ไอ้วินมันตอบในสิ่งที่มันยังไม่หยุดสงสัย ผมมองหน้ามันนิ่ง ๆ อย่างคนที่เดาอารมณ์ไม่ถูก
“งั้นแกก็จับตามองแล้วกัน โอเค้”
ผมบอกมันและบอกด้วยสายตาว่าไปให้พ้น อยากอยู่คนเดียว ผมก็คิดอะไรมากมายและอีกประเด็นที่ผมคิดก็คือ
นายสมภพผู้จัดการบริษัทที่ทำงานกับผมมานาน จนผมไว้วางใจ ประวัติการทำงานของเขาขาวสะอาด ไม่เคยยักยอกเงินบริษัท ไม่เคยโกง แล้วจะให้ผมคิดว่าเขาเป็นหนอนบ่อนไส้ เป็นคนค
