“หึ มีความสุขกันไปเถอะ ก่อนที่แกจะไม่มีเสียงหัวเราะอีก”
สงสัยล่ะสิว่าฉันคือใคร ฉันก็ใบเตยไงล่ะ ตอนแรกก็กะว่าจะมาหาอะไรทำในโรงแรมกับคู่ขาสักหน่อย กะว่าจะเอาให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลย แต่พอฉันก้าวขาเข้ามาในประตูโรงแรมแล้วกลับไปสะดุดตากับกลุ่มของยัยลินพอดี ฉันก็เลยแอบอยู่มุมหนึ่ง มุมที่คิดว่าพวกมันไม่น่าจะเห็นฉันน่ะนะ ฉันรอไม่นานนักก็เห็นยัยลินเดินเข้ามาพอดี ฉันจึงรีบหลบ จากนั้นฉันก็เห็นมันกอดกับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาหล่อซะด้วยสิ
หึ ฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดถ่ายรูปภาพตรงหน้าทันที นอกจากนี้ฉันยังถ่ายรูปตอนยัยลินหัวเราะอย่างมีความสุขมาด้วย สรุปแล้วฉันได้รูปเยอะเหมือนกัน ฉันนั่งมองดูรูปในโทรศัพท์ที่ถ่ายได้อย่างมีความสุข
“คราวนี้แหละ แกจะได้ออกไปจากชีวิตพี่มาร์ทจริง ๆ สักทีนังลิน หึ”
ทุกคนว่าไงคะ ความคิดของฉันดีใช่ไหมล่ะ ฉันจะเอารูปพวกนี้ไปให้พี่มาร์ทดู ดูสิว่าเขาจะทำยังไงกับอีนังลินแสนดีขอ
