ขวัญตะวันหวีดร้องเมื่อเหนือสมุทรพลิกร่างขึ้นมาคร่อมทับร่างของหล่อนเอาไว้ ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเขา แม้อยากใกล้ชิดและคาดหวังว่าจะมีวันนี้ แต่พอเอาเข้าจริงหล่อนก็ไม่กล้า ความสั่นไหวเหมือนจะกระจายไปทั่วทั้งร่าง ยิ่งเขาค้อมใบหน้าลงมาหา หล่อนก็ยิ่งสั่นจนหลับตาปี๋
“บอกแล้วไง ว่าเธอจะไม่มีวันเห็นขาอ่อนของฉันหรอก ไม่ต้องฝันเลย ยายหื่น”
ทว่าเสียงทุ้มที่ดังอยู่เหนือใบหน้ากลับทำให้หล่อนต้องเบิกตากว้างมองเขาอีกครั้ง
“ไอ้พี่เหนือบ้า!”
“ฉันบ้าได้มากกว่านี้อีก เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ ถ้ายังไม่ง่วงก็ลุกขึ้นนั่ง เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“จะคุยอะไร ขวัญง่วงแล้ว”
“ตาโตเท่าไข่ห่านขนาดนี้ ง่วงก็บ้าแล้วล่ะ ลุกขึ้นมา”
“ขวัญจะนอน พรุ่งนี้ขวัญมีงานแต่เช้า ถ้าพี่ไม่นอน ขวัญก็ไปนอนห้องนอนแขก”
“ถ้าเธอไปนอนห้องนั้น ฉันจะบอกแม่ว่าเธอกับพี่ชายวางยาฉัน จัดฉากเอาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มานอนกับฉัน แล้วเธอก็ยังราดน้ำแดงท
