“ฉันไม่รู้หรอกนะขวัญ ว่าต่อไปนี้เรื่องของเราจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ฉันก็จะก้าวเดินไปตามทางที่ควรเดินก็แล้วกัน ส่วนจะไปทางทิศทางไหน ก็ขึ้นอยู่กับเธอด้วย”
เหนือสมุทรพาตัวเองลงจากรถก้าวเข้าสู่ตัวบ้าน จุดมุ่งหมายคือห้องนอนของเขาที่ยังคงเปิดไฟอยู่ ตั้งใจไว้ว่าจะเข้าไปแสดงตัวบอกหล่อนว่าเขากลับมานอนที่บ้านแล้วตามเงื่อนไขที่หล่อนต้องการ ส่วนจะไปนอนห้องไหนก็เป็นเรื่องของเขา เพราะตั้งใจจะไม่พาตัวเองไปพัวพันกับขวัญตะวันมากกว่านี้
แต่สิ่งที่คิดไว้ก็ต้องเปลี่ยนเมื่อก้าวขึ้นสู่ชั้น 2 ของตัวบ้าน ยังไม่ทันถึงห้องนอน แสงไฟจากห้องหนังสือที่เขาใช้เป็นห้องทำงานที่เล็ดลอดออกมาบ่งบอกว่ามีคนอยู่ในนั้น และเมื่อมองผ่านบานเกล็ดจากจุดนี้ก็ทำให้เห็นคนที่อยู่ด้านไหน
เหนือสมุทรทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ เหลือบตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อขวัญตะวันยึดเอาโต๊ะทำงานของเขาไปเป็นของหล่อน แต่สีหน้าเคร่งขรึมพร้อมมือจับขยับขอบแว่นเล
