“ถ้าฉันเจ็บตัวแล้วเตือนสติคุณได้ฉันก็ยอมเจ็บ”
“ช่างเป็นแม่พระเสียจริง” เขาหัวเราะเสียงดัง “ถ้าอยากเจ็บนักก็จะเมตตาจัดให้”
“ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อร่างเล็กถูกกระชากข้อเท้ามาอย่างแรง
สาริศาพยายามดิ้นร้นต่อสู้แต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ไหว อิสมาเอลอุ้มร่างเล็กขึ้นอย่างง่ายดายแล้วทิ้งลงบนที่นอนของเขาอย่างแรง หญิงสาวนิ่วหน้าเพราะความเจ็บจากแผลเดิม ร่างกายเธอไม่พร้อมรับความเจ็บปวดใดๆ อีก
“จะดิ้นไปทำไม เธอชอบแบบนี้ไม่ใช่เรอะ!” อิสมาเอลขู่
“คุณก็ดีแต่ใช้กำลังข่มเหงคนอื่นนั้นแหละ” สาริศาตวาด “คุณไม่มีวันเอาชนะชีควาคิมได้หรอก”
อิสมาเอลโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขากำหมัดแน่นแล้วชกไปที่ผนังตรงหัวเตียงเหนือศีรษะของหญิงสาว เขาไม่คิดจะทำร้ายผู้หญิง โดยเฉพาะกับริต้า-สาริศาด้วยแล้ว ผู้หญิงปากดีคนนี้ที่เขาไม่เคยเจอใครเป็นเหมือนเธอมาก่อน ยังไม่ทันทีอิสมาเอลจะพูดอะไร เสียงโวยวายก็ดังมาจากด้านนอก
