ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอต้องระวังตัวให้มากขึ้น
สาริศาไม่อยากหวังว่าชีควาคิมจะเข้ามาช่วยเหลืออะไร ป่านนี้แล้วเขาจะรู้หรือเปล่าว่าเธอถูกลักพาตัวมา หรือบางทีเขาอาจหัวเราะสะใจที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ก็ได้ แค่คิดถึงสีหน้าสะใจของชายหนุ่มแล้วสาริศาก็กัดฟันด้วยความโกรธ เธอจะไม่ยอมให้เขาหัวเราะได้ใจเด็ดขาด สาริศาขึ้นจากอ่างอาบน้ำจัดการเช็ดเนื้อตัวแล้วสวมเสื้อผ้า มันเป็นชุดแบบสตรีชาวอาหรับที่ดูมิดชิดซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย หญิงสาวแปรงผมแม้จะไม่มีไดร์เป่าผมแต่ผมที่ยาวเหยียดตรงก็ดูพลิ้วสวยขึ้นมาทันทีหลังจากได้ชะล้างเอาฝุ่นทรายออก มือเรียวยกขึ้นทาบอกสะกดความเจ็บปวดที่แล่นผ่านทั่วอณูของร่างกายแล้วก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ
กลิ่นอาหารหอมๆ ทำให้สาริศารู้สึกเลยว่าท้องเธอร้องโครกครากเสียงดังราวกับแผ่นดินไหว ชายหนุ่มคนเดิมนั่งรอที่โต๊ะอาหาร เวลานี้ห้องกลับมาสว่างสดใสด้วยแสงจากไฟนิออน
