เด็กหญิงตัวเล็กยื่นลูกอมให้สาริศาเป็นการขอบคุณ เมื่อเธอรับมันมาจากมือน้อยๆ แล้วเด็กหญิงก็รีบวิ่งกลับไปสู่อ้อมแขนของผู้เป็นแม่ที่ส่งยิ้มให้เธอ สาริศาหันไปรอบข้างมีคนมุงดูเธออยู่หลายคนและใบหน้าแต่ละคนมีรอยยิ้มมอบให้ แม้จะเคยแสดงดนตรีต่อหน้าผู้คนเยอะๆ มาบ้างแต่ก็อดเขินอายไม่ได้ เธอยิ้มเขินๆ แล้วก้มลงเก็บเครื่องดนตรีคู่ใจ ยังไงเสีย เธอเองก็ต้องรีบไปติดต่อสถานฑูตไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอคงไม่มีที่ซุกหัวนอนเป็นแน่
เจ้าของใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นแล้วก็ต้องสะดุ้ง ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าห่างกันเพียงแค่ฟุตเศษๆ ใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มที่มุมปากทำให้หญิงสาวคลายตกใจลงไปได้
“คุณทำหน้าเหมือนตกใจ” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วหัวเราะ
“ก็ตกใจจริงๆนี่” สาริศายักไหล่ “นึกว่าตำรวจจะมาจับเสียอีก”
“ข้อหาอะไรล่ะ?”
“ส่งเสียงดังสร้างความรำคา
