เสียงจูบดังระงมไปทั่วห้องทำงานของสิงหราช ที่โต๊ะทำงานของผู้อำนวยการที่กลางห้องปรากฏร่างสะโอดสะองในชุดนักศึกษา สภาพหลุดลุ่ยเล็กน้อยกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโต๊ะ โดยมีแขนแกร่งของชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนคร่อมตัวอยู่
เขาผละออกมาถอดแว่นออกอย่างรำคาญก่อนจะโน้มใบหน้าเขาไปจูบเธอต่ออย่างหิวกระหาย เล่นเอาหญิงสาวเกือบหลอมละลายในอ้อมกอด แต่ก็แค่เกือบ
เพราะในยามที่มือหนาล้วงเข้าไปในรอยแหวกของกระโปรงตัวยาวขาขาวกลับขยับหนี ใบหน้าที่เพิ่งผละจูบออกจากกันทำเหมือนหันเปิดทางให้เขาได้ซุกไซร้ซอกคอ แต่สิงหราชรู้ว่าแม่คนสวยคนดื้อกำลังหันหน้าหนี
เวลาโดนดุเป็นแบบนี้ทุกที ไม่ยอมทำไม่ไม่บอกตรงๆ ว่าไม่ยอม
"กลับบ้านกันเถอะครับ" ทุกการกระทำในตอนนั้นหยุดชะงักลงกะทันหัน ใบหน้าหล่อพลันขยับออกจากซอกคอหอม ก่อนที่จะอุ้มเด็กสาวลงมายืนด้านล่างท่ามกลางความสับสนของสุดที่รัก
"มีอะไรหรือเปล่าคะ หนูทำให้ไม่พอใจอีกเหรอ"" เด็ก
