“อะไรนะ!!!”
“เบาๆ สิมีน เดี๋ยวข้างห้องก็ออกมาด่าหรอก”
มือขาวรีบตะครุบปากของเพื่อนสนิทเอาไว้หลังจากที่มีนาเพิ่งตะโกนเสียงดังลั่นห้องไป ตอนนี้พวกเธอสองคนกลับมาอยู่ที่หอพักข้างมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นหอที่เดิมเธอกับเพื่อนสาวเช่าอยู่ด้วยกัน
แต่หลังจากที่อีกฝ่ายเข้าทำงานที่แชงกรีล่าก็มักไม่ค่อยได้กลับห้อง จะกลับมาสักครั้งก็ตอนที่เอาของมาเก็บหรือมาเอาเสื้อผ้าเพิ่ม บางครั้งก็ใช้เป็นที่นอนฉุกเฉิน
ถึงอย่างนั้นมีนาก็ยังยอมจ่ายกับเธอคนละครึ่งทุกเดือน แล้วเอาของบางอย่างรวมถึงเสื้อผ้าอื่นๆ มาไว้ที่นี่ โดยให้เหตุผลกับเธอว่าไม่ได้แค่อยากช่วย แต่อยากให้ตัวเองมีที่สำรองเอาไว้เผื่อวันไหนเกิดเรื่องไม่คาดฝัน
“ไหนแกพูดใหม่อีกทีซิรัก ใครจะรับเลี้ยงแกนะ” ด้านมีนาพอได้ยินเสียงเตือนของเธอก็พลันนึกขึ้นได้ และกลับมาเอ่ยถามซ้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงที่เบาลงกว่าเดิม
“ทั้งสองคน”
“...โอ้มายก็อด” พูดเพียงเท่านั้นก็คล้ายกับ
