"ผมก็ชอบนอนฟังเสียงฝนเหมือนกัน" เขาเอ่ยขึ้น เรียกให้เด็กสาวที่กำลังเหม่อมองผ่านม่านสายฝนอยู่หันกลับมามาสบกับดวงตาคม
แม้จะเพิ่งเจอคุณเสือเพียงครั้งที่สอง แต่เพราะความสบายใจและความอบอุ่นที่ได้รับนั้นพาให้การเอาใจเขาเป็นเรื่องง่ายมากขึ้นสำหรับเธอ
"เราเหมือนกันหนึ่งอย่างแล้วนะคะ" สุดที่รักว่าขณะที่อิงใบหน้าไปกับหัวไหล่แข็งแรงทั้งที่ยังไม่ละสายตากัน
ต่อให้จะทั้งเพื่อนทั้งเจ๊นภาจะสอนมาเยอะ แต่เธอไม่รู้เรื่องจริตมารยาอะไรขนาดนั้นหรอก ที่ทำนี้ออกมาโดยธรรมชาติล้วนๆ ตอนอ้อนป้าเย็นขอเงินห้าบาทไปซื้อขนมเธอก็ทำแบบนี้
แต่ดูเหมือนมันจะไปถูกใจคุณเสือเข้าพอดี
“จริงด้วยค่ะ หนูดื่มหมดแล้วนี่ เอาไวน์เบอร์รีล้างปากหน่อยไหมคะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะที่มองแก้วไวน์ว่างเปล่าของเธอซึ่งไม่รู้ว่าเผลอดื่มหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พอนึกได้ขึ้นมาจู่ๆ สุดที่รักก็รู้สึกเฝื่อนคอจนทนไม่ไหว
“ก็ได้ค่ะ แต่หนูกลัวจะเมาเกินจนเป็น
