บทที่ 2 หมดใจ
1246 Words
พาคินณ์เดินออกจากบริษัทผ่านสายตาของพนักงานในเวลาเลิกงาน ทุกคนต่างหลุบสายตาต่ำลงเมื่อถูกสายตาคมของเขากวาดมอง
นัยน์ตาสีนิลนั้นตวัดมองอย่างน่ากลัว เขาไม่ได้ยิ้มแย้มให้กับพนักงาน ไม่เคยมีใครเห็นรอยยิ้มของเขา ส่วนสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบแปดทำให้เขาดูดีมากในชุดสูทเรียบหรูสีดำสนิท เช่นเดียวกับผมสีดำของเขาที่ถูกเซทขึ้นไปทางด้านหลัง ทางด้านข้างไถไล่ระดับขึ้น เผยโครงหน้าสมบูรณ์แบบยากจะหาใครเปรียบเทียบ เขามีรสนิยมพอตัวเพียงแค่นี้คนมองก็รับรู้ว่าเขาเนี้ยบและเจ้าระเบียบมากแค่ไหน
ใบหน้าพระเจ้าสรรคสร้างไร้อารมณ์ความรู้สึก นิ่งเรียบและยากจะคาดเดา ชายหนุ่มเดินไปขึ้นรถคันหรูที่เลโก้เปิดประตูรอ เขาปลดกระดุมเสื้อสูทออกก่อนจะนั่งลงบนเบาะทางด้านหลังคนขับ เอนแผ่นหลังพิงเบาะพร้อมกับข่มเปลือกตาที่หนักอึ้งปิดลง
‘แล้วนายเคยพูดอะไรไว้ล่ะ’
“แล้วกูจะไปรู้เหรอวะ!!” อยู่ ๆ เขาก็โพล่งเสียงออกมาเมื่อนึกถึงคำพูดของม่านฟ้าก่อนหน้านี้ เธอจะเอายังไงกันแน่ อยู่ ๆ ก็มาพูดให้เขาอยากรู้ พอถามก็ปากแข็งไม่พูดอีก
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เฮ้อ...”
“ม่านฟ้าอีกแล้วเหรอครับ” พาคินณ์ไม่ได้ตอบอะไรแต่สีหน้าของคนเป็นนายที่เลโก้มองผ่านกระจกมองหลังนั้นก็ทำให้รับรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูก “บอสบอกว่าจะไม่คิดเรื่องของเธอแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“อืม...แต่ม่านฟ้าเป็นไรไม่รู้ ไม่รู้ว่าต้องการอะไรกันแน่ กูจะปล่อยไปก็ทำเหมือนไม่อยากไป แล้วที่ผ่านมาจะปฏิเสธไปทำเหี้.ยอะไรก็ไม่รู้” พาคินณ์ระบายความอึดอัดภายในใจออกมาจนหมดสิ้น
“อย่าสนใจเลยครับ บอสตัดสินใจแล้ว” เจ้านายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะข่มเปลือกตาปิดลงอย่างคนเบื่อหน่าย นานแล้วที่เขาอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ นานแล้วที่เขาเป็นฝ่ายตามเธอ นานแล้วที่เธอไม่เคยสนใจหรือยินยอมกับเขา แต่พอให้โอกาสให้เธอไป สาวเจ้ากลับไม่ยอม
“แล้ววันนี้จะไปคลับไหมครับ”
“ไม่ละ...ไปหาไอ้เวรนั่น” เป็นอันรู้กันว่าเจ้านายต้องการไปหาใคร เลโก้พยักหน้ารับก่อนจะหักพวงมาลัยรถไปตามทางที่เจ้านายได้ออกคำสั่ง
...พาคินณ์ยังคงกำฝ่ามือให้กับความโกรธที่เพิ่งเกิดขึ้นหยก ๆ นี้ เขามีนิสัยโกรธง่ายและต้องระบายออกในทันที แต่คราวนี้พยายามที่จะนิ่งเฉยให้มากเพื่อจะได้ตัดใจจากเธอคนนั้นให้ได้เสียที
ขณะเดียวกันบริเวณทางหนีไฟ ม่านฟ้ายังคงไม่ไปไหน หญิงสาวมือไม้สั่นเทาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกจุกในอกเป็นระยะ ๆ นี้มันยังไงกันแน่
เธอกำลังอกหัก
ม่านฟ้าไม่อยากยอมรับความจริงนี้ เธอเดินกลับไปขึ้นลิฟต์เพื่อจะได้ไปคุยถึงสาเหตุที่เขาคนนั้นอยากไล่เธอออก ท่านประธานคนใหม่คงให้คำตอบกับเธอได้
หญิงสาวกลับขึ้นมายังชั้นของผู้บริหารอีกครั้ง เธอเดินไปเคาะประตูห้องของประธานบริษัท เวลานี้คงกำลังเร่งเคลียร์งานอยู่
“เข้ามา...” เสียงจากบุคคลภายในห้องทำให้ร่างบางรีบผลักประตูขนาดใหญ่เข้าไปด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
พาวินท์...เขาเป็นน้องชายฝาแฝดของพาคินณ์ ตอนนี้เข้ามาเป็นรักษาการประธานกรรมการบริหารแทนพี่ชายคนโตอย่างพาทิศที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
“ว่า...ทำไมหน้าตื่นแบบนั้น” เขาค่อนข้างพูดเป็นกันเองกับเธอ พาวินท์คุยง่ายที่สุดในสามพี่น้องนี้แล้ว
“ว่างใช่ไหมคะ ฉันไม่ได้มารบกวนใช่ไหมคะ” เห็นงานบนโต๊ะเขาแล้วเธอก็เกิดเกรงใจขึ้นมา เพราะเรื่องที่เธอจะมาพูดมันค่อนข้างส่วนตัว
“หึ ก็เข้ามาขนาดนี้แล้ว” ชายหนุ่มวางปากกาลง เขามองหน้าม่านฟ้าที่เรียกได้เต็มปากว่าเธอก็ไม่ต่างจากน้องสาวของเขา เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
“คืออยู่ ๆ คินณ์ก็ให้จดหมายคำสั่งเลิกจ้างฉันมา”
“...เลิกจ้าง?” ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความตกใจ ไม่มีทางที่พี่ชายของเขาที่รักและเทิดทูนเธอคนนี้มาก ๆ จะยื่นจดหมายคำสั่งเลิกจ้างให้
“ค่ะ ฉันไม่เข้าใจ เขาได้บอกหรือคุยอะไรกับพี่ไหมคะ” หญิงสาวถามเสียงสั่น การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้มันกะทันหันและไม่ทันได้ตั้งตัว
“ไม่นะ ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อเดือนก่อนก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบ เก็บตัวเงียบไปเลย” เขากำลังหมายถึงเรื่องการปราบคนทุจริตเงินในองค์กรเมื่อเดือนที่แล้ว ม่านฟ้าก็ไม่ทันได้สังเกตการเปลี่ยนไปของเขา
“เขาบอกว่าเขาเบื่อฉันค่ะ อึก แต่...ฉัน”
“เบื่อ เฮ้ย...จริงอ่อ พี่คินณ์น่ะนะเบื่อเธอ” พาวินท์ตกใจเสียยิ่งกว่าเดิม เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำคำนี้จากปากของม่านฟ้าเสียด้วยซ้ำ
“เขาบอกจริง ๆ ค่ะ” ม่านฟ้าใจสั่นเวลาพูดคำคำนี้ ดวงตาคู่สวยมีน้ำตานองอยู่จนทำให้คนที่ฟังรู้สึกแปลก ๆ ไปด้วย
“มันก็ดีแล้วนี่ เธอต้องการแบบนี้ตลอดไม่ใช่เหรอ” พาวินท์แปลกใจ ม่านฟ้าถูกรังแกจากพี่ชายของเขามาเยอะพอสมควร แถมมันก็นานมากแล้วที่พี่ชายของเขารักเธอคนนี้
“แต่ว่า...”
“เธอเสียดายเหรอ หรือเธอต้องการอะไร จริง ๆ ถ้าพี่พูดตรงไปมันอาจจะทำให้เธอรู้สึกไม่ดี แต่ถ้าเธอไม่ได้รักพี่คินณ์ก็ปล่อยพี่เขาไปซะ บอกตรง ๆ ว่าบางครั้ง...พี่ก็สงสารพี่คินณ์อยู่เหมือนกันที่เธอใจโลเลมาตลอด” ม่านฟ้าจุกจนพูดไม่ออก เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“ฉันรู้สึกจุก และก็ตกใจ”
“_”
“เขาบอกว่าเขาไปทำอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนอื่นด้วย เขาไม่เคยทำแบบนั้น และก็...อึก ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังนอกใจฉัน”
“อะไรของเธอ เธอไม่ได้คบกับเขาสักหน่อย” พาวินท์ส่ายหน้าเบา ๆ การกระทำของม่านฟ้าไม่ต่างจากผู้หญิงเห็นแก่ตัว เธอจะเก็บพี่ชายของเขาไว้อย่างนั้นหรือ
“คือฉัน...” ฝ่ามือบางกำเข้าหากันแน่น เธอไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองที่กำลังเป็นอยู่นี้ มันสับสนไปหมดทุกอย่าง
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ถามให้” ม่านฟ้าพยักหน้ารับด้วยความดีใจที่พาวินท์จะไปคุยให้ “มีอะไรอีกไหม”
“เอ่อ...ฝะ ฝากถามเขาด้วยว่าเขาได้ไปทำ เอ่อ...อะไรกับผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า”
“อันนี้เธอควรไปถามเองนะ เธอคงอยากได้คำตอบจากปากพี่คินณ์เอง” ม่านฟ้าก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอไม่กล้าถามเลยจริง ๆ เพราะรู้คำตอบว่าเขาทำมันไปแล้ว
- Writer
