“ฉันคุยกับพ่อเธอเรื่องงานแต่งงาน ฉันยังไม่อยากจัดงานแต่ง จดทะเบียนไปก่อนก็แล้วกัน”
“ทำไมคะ...มะ หมายความว่าไง” ไม่ต่างจากฝันสลายสักเท่าไร เพราะเธอรอวันที่จะได้เย้ยม่านฟ้าเต็มแก่ แต่พอเห็นว่าเขามีสีหน้าเบื่อหน่าย อิงฟ้าจึงจำยอม “ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าจดแล้วพี่จะหย่าหรือเปล่า”
“ฉันเคยบอกเธอว่าไง ฉันบอกว่าสักวันฉันอาจจะทิ้งเธอ ฉันไม่ใช่คนดี แต่เธอก็เข้าหาไม่หยุด เธอยอมรับความเสี่ยงเอง อย่าถามหาความมั่นคงจากฉัน” เขาว่าน้ำเสียงนิ่งเรียบ พาคินณ์เคยเตือนเธอแล้ว แต่สาวเจ้ายังดื้อดึงก็ต้องยอมรับสิ่งที่ตนเลือก
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะทำให้พี่รักฉัน”
“รัก? ขนาดเธอยังไม่รักฉันเลย เธอมาบอกให้ฉันรักเธอ?” เขาว่าพลางส่ายหน้าเบา ๆ อย่างคนไม่เชื่อ ทว่า
“แล้วจะให้ทำยังไงพี่ถึงจะเชื่อว่าฉันรักพี่คะ ต่อไปนี้ฉันจะเปลี่ยนตัวเอง จะไม่วีนหรือไปยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงคนนั้นอีกถ้าพี่ไม่ไปยุ่งกับเธอด้วย” หัวคิ้วหนาแทบจะชนกัน
