ในงานเลี้ยงที่บ้านสกุลถัง บ้านหลังใหญ่ที่โอ่อ่าแทบจะเรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ เป็นบ้านที่ใหญ่ที่สุดในปักกิ่งเลยก็ว่าได้
เสี่ยวซานตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะว่าบ้านของคุณย่าทวดนั้นใหญ่โตและกว้างขวางอย่างที่ตนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เมื่อเข้าไปในงานแล้วเจอผู้คนมากมายก็รู้สึกตื่นกลัว จางม่านอวี้จึงได้แต่คอยจับมืออยู่ตลอดเวลา
“เป็นอย่างไรเสี่ยวซานอยากมาอยู่กับทวดไหม” หญิงชราถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนหลังจากที่ทักทายกันเสร็จแล้ว หากแต่แววตานั้นไม่ได้เอ็นดูเหลนนอกสายเลือดเลยแม้แต่น้อย
เหมือนเด็กชายจะรับรู้ได้ถึงความน่ากลัวที่ส่งมาจากหญิงชราตรงหน้า เขาหลบอยู่หลังจางม่านอวี้แล้วกระตุกชายกระโปรงเล็กน้อย แสดงความเกรงกลัวต่อลู่เหว่ย
“สงสัยว่างานจะจัดค่ำเกินไปหน่อยค่ะ ปกติเวลานี้เสี่ยวซานจะอาบน้ำเข้านอนแล้ว แกคงจะง่วงน่ะค่ะ” หญิงสาวแก้ตัวแทนเด็กน้อย จากนั้นก็อุ้มเด็กชายขึ้นมากอด เสี่ยวซานจึงซบหน้าลงกับไหล่
