หลังจากเยี่ยมเยียนเสี่ยวซานเสร็จแล้ว ถังเจิ้นก็ให้ลุงเฉียนขับรถไปยังอีกเส้นทาง ซึ่งอ้อมไปทางทิศตะวันตกเพื่อที่จะไปดูความคืบหน้าของการก่อสร้างห้างสรรพสินค้าของเขา
“ทำไมไม่กลับเส้นทางเดิมล่ะคะ” หญิงสาวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น สายตาสอดส่องไปสองข้างทางด้วยความสนใจ
“เปลี่ยนเส้นทางบ่อย ๆ ไม่ใช้เส้นเดิม ศัตรูจะได้ไม่ตามง่าย ๆ” คำอธิบายที่เหมือนเป็นเรื่องปกตินั้นทำให้จางม่านอวี้ขนลุกเกรียวด้วยความกลัว
“อะไรนะคะ ศัตรูจะตามมาเหรอคะ” เธอเผลอถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่กังวล ยังคงจำได้ติดตาตอนที่เขากับเหล่าเติ้งเกือบจะปะทะกันกลางย่านซีตัน
“ประธานถังแค่พูดเผื่อไว้ครับคุณ” ลุงเฉียนที่ทำหน้าที่ขับรถอธิบายให้คุณนายน้อยโล่งใจขึ้น
เธอหันมองไปทำเขาที่นั่งทำหน้าตานิ่งอยู่ แต่ว่ามุมปากนั้นยกยิ้มเล็กน้อยราวกับว่าขบขันกับท่าทีของเธอเมื่อครู่
“แล้วซ่งเหยียนติดต่อกลับมาบ้างหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาเพื่อหาเรื่องชวน
