ตอนที่ 3
1101 Words
“อ๊าย… โอ้ววววว… ”
ลินดาร้องคราง…
เสียวหอยราวจะขาดใจ น้ำเ****นหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาอาบชุ่มตอโคนของคนข้างหลัง ฝังลำเอ็นเข้ามาไม่หยุด ทำเอาร่างของลินดาโย้ไปตามแรงกระเด้า เกลือกใบหน้าซบที่นอน
“ไม่ไหวแล้ว… อูย... อูย... อูย... มันส์หอยเหลือเกินเสี่ยขาซอยเถอะ”
ลินดาละล่ำละลักบอกด้วยความเสียว หล่อนเม้มปากแน่น น้ำหล่อลื่นสาดทะลักออกมาอาบลำเนื้อของคนข้างหลังอีกระลอก
“โอ้ว… ขมิบแรงจังเมียจ๋า เอ็นผัวแทบระเบิดแล้ว… โอ้ววว… ”
เสี่ยอดุลย์ครางกระเส่า กับความรู้สึกฝืดแน่นของกลีบสวาท บีบรัดแก่นกายจนเสี่ยอดุลย์ถึงกับขบกรามกรอด
“ไม่ไหวแล้วที่รักจ๋า… เสี่ยซอยนะ”
บอกพลางขยับบั้นท้ายทะลวงแก่นกายเข้าในความคับแน่น ลึกจนโคนแท่งเบียดชิดติดปากรู พวงสวรรค์ห้อยโตงเตงเหวี่ยงโยนฟาดรูก้นตามจังหวะอัดบั้นท้ายแนบเน้นเข้ามาเต็มแรง
ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“โอ้วววว… ฮึ่ก... อูย... ไม่ไหวแล้ว... อูย... จะแตกแล้วค่ะเสี่ยขา”
ลินดาแอ่นเชิดรับดุ้นเอ็นเสียบเข้าใส่โพรงสาวอวบใหญ่อูมล้นออกมาระหว่างง่ามขา
“โอ้ว… โดนกระเด้าจนนมกระเพื่อมเชียวเมียจ๋า”
มือข้างหนึ่งของเสี่ยอดุลย์สอดมาระหว่างซอกแขน บีบเต้านมอวบใหญ่ของลินดาขณะกระเด้าไปด้วย
บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ๊า… อ๊า… อ๊า… อูย... อูย... อูย... มะ... ไม่ไหวแล้วผัวขา”
ลินดาขมิบร่องสวาทรัวๆ ส่ายก้นกระแทกสวนขึ้นมาปะทะพุงของเสี่ยอดุลย์ แอ่นร่องสวาทให้แก่นกายทะลวงเข้ามาล้ำลึกในระลอกสุดท้ายของความอดทน ก่อนจะสาดน้ำกามสีขาวข้นราวกระทะ พวยพุ่งเข้าใส่โพรงสวาทขมิบรัด ส่งกันและกันไปสู่สวรรค์สมใจ
“อ๊า... เมียจ๋า… เร่าร้อนสุดๆ เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง… ”
เสียงครางบอกด้วยความหลงใหล ร่างเปลือยเปล่าที่ประกบเสียบลำเอ็นอยู่ทางด้านหลัง ทรุดฮวบลงกอดลินดาที่เกลือกใบหน้าซบที่นอน ดวงตาของหล่อนยังหลับพริ้ม แอ่นสะโพกกระดกก้นรับความร้อนรุ่มของสายน้ำกามฉีดพุ่งเข้ามาในกายหล่อนจนหยดสุดท้าย
อีกสัปดาห์ต่อมา
“อะไรนะ… ว่าแล้วเชียว… ถ้าขืนยังอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังนั้นมีหวังว่ายัยอัยย์ต้องกลายเป็นนางบำเรอของผัวใหม่เธอเข้าสักวัน”
เป็นเสียงของ ‘เขตต์’ ที่กรอกมาจากปลายสาย เขตต์เป็นพ่อของอัยยา เป็นอดีตสามีเก่าของลินดาที่ตอนนี้ได้เลิกรากันไปแล้วตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน ทว่าทั้งสองยังคงความสัมพันธ์ไว้ในฐานะ ‘เพื่อน’ ที่ดีต่อกันเรื่อยมา เพราะมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน
เขตต์ใช้ชีวิตอย่างศิลปินผู้รักงานศิลปะ ใช้ชีวิตอย่างสันโดษอยู่ที่ประเทศฝรั่งเศสมานานหลายปีนับจากแยกทางกับลินดา
“นี่… พี่เขตต์ไม่ต้องมาว่าลิลล์นะคะ… ที่โทรมาหาก็เพราะว่าอยากปรึกษา ไม่ใช่โทรมห้มาด่า นี่ถ้าลิลล์ละเลยไม่สนใจความปลอดภัยของลูกสาวเราอย่างที่พี่ว่า ลิลล์จะโทรมาหาสวรรค์วิมานหรือไงคะ… ถ้าไม่ใช่เพราะห่วงยัยอัยย์”
ลินดายอกย้อนให้สามีเก่าได้ฉุกคิด หลังจากหล่อนตัดสินใจโทรไปเล่าให้ฟัง ว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนเสี่ยอดุลย์ผัวใหม่ของหล่อนเริ่มคิดไม่ซื่อกับอัยยา หัวงูที่ซ่อนเอาไว้ตอนนี้เริ่มเก็บไม่มิด
“ถ้าเป็นแบบนี้พี่จะไม่ปล่อยลูกไว้กับลิลล์… ไม่งั้นเสร็จไอ้เสี่ยหื่นแน่ๆ… พูดแล้วอยากฟาดปากมันสักหมัด”
เขตต์ยังใจร้อนไม่เปลี่ยน เมื่อ
“แล้วพี่เขตต์จะให้ลิลล์ทำยังไงคะ… ตอนนี้ลูกเพิ่งสอบเข้ามหาลัยได้ค่ะที่เชียงใหม่ด้วยสิคะ ถ้าจะให้ลูกไปอยู่หอคนเดียวลำพังลิลล์ก็อดห่วงไม่ได้ กำลังคิดว่าจะให้ลูกเปลี่ยนใจมาเรียนมหาลัยเปิดที่กรุงเทพฯ ดีกว่า พี่เขตต์คิดว่าไง ยัยอัยย์จะได้ไม่ต้องไปอยู่ไกล”
ลินดาออกความเห็น เล่าเรื่องลูกสาวให้อดีตสามีได้ฟัง ตอนนี้อัยยาเพิ่งเรียนจบชั้นมัธยมปลายหมาดๆ และโชคดีสอบเข้าเรียนต่อได้ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
“เอางี้… พี่จะให้ลูกสาวเราไปอยู่กับเพื่อนพี่ที่เชียงใหม่… ไม่ต้องบอกชื่อลิลล์ก็คงรู้สินะ… ว่าเพื่อนคนนี้คือใคร?”
ระหว่างเขตต์กับลินดาและเพื่อนที่ถูกเอ่ยถึงคนนี้ เคยมีอดีตเกี่ยวพันเป็น ‘รักสามเส้า’ กันมาก่อน
“รู้ค่ะ… คงเป็นพี่ ‘ภู’ สินะ… ”
ลินดาเอ่ยชื่อเพื่อนรักของอดีตสามีออกมา ผู้ชายที่หล่อนไม่เคยลืม ชื่อเต็มคือ ‘ภูผา’
ลินดารู้จักผู้ชายคนนี้เป็นอย่างดี ตอนนี้ภูผาเป็นเจ้าของไร่กาแฟอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่
“ใช่… เดี๋ยวพี่จะฝากลูกสาวเราไปอยู่กับไอ้ภูให้มันช่วยดูแล… ”
เขตต์สรุป คุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็กดวางสายจากเมียเก่าแล้วโทรหาเพื่อนเก่าที่อยู่เชียงใหม่ในทันที
อีกสัปดาห์ต่อมา ที่เชียงใหม่
หลังจากรถฮอนด้าซีอาร์วีสีขาวที่มีหญิงสาวต่างวัยสองคนนั่งเคียงข้างกันมา แล่นเข้ามาจอดภายในอาณาบริเวณไร่กาแฟของ ‘ภูผา’ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้า เจ้าของไร่กาแฟและรีสอร์ตหลายหลังทอดยาวขนานไปกับชายฝั่งแม่น้ำและทิวเขาติดกับไร่กาแฟเนื้อที่เกือบพันไร่
เมื่อเจอหน้ากัน… ภูผาเชิญผู้หญิงสองคนเข้ามานั่งคุยกันในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่
“สวัสดีลุงภูผาสิจ๊ะยัยอัยย์… ”
ลินดาหันมากล่าวกับลูกสาวของตน แวบหนึ่งแอบเห็นเจ้าของไร่กาแฟตะลึงมองในความงามของลูกสาวหล่อน
“สวัสดีค่ะลุงภูผา… ”
มือเรียวกระพุ่มไหว้อ่อนช้อย
“สวัสดีจ้ะ… เรียกลุงภูสั้นๆ ก็ได้”
ภูผากล่าว สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสะสวยของหญิงสาวได้ลินดาผู้เป็นแม่มาเต็มๆ ผิวพรรณของหล่อนขาวเนียนสะดุดตา ใบหน้ารูปไข่ ตาคมสุกใสเหมือนดวงดาว ขนตางอนยาว ปากบางนั้นช่างเซ็กซี่ จมูกโด่งเป็นสันสวย ผมสีดำสลวยราวกับแพรไหมยาวลงมาถึงกลางหลัง สาวน้อยคนนี้สวยมากจนภูผามองแล้วมองอีก
“เป็นอะไรคะภู… ตะลึงเชียวนะคะ”
- Writer
