Episode 01
793 Words
Episode 01
Talk องศา
สวัสดีทุกคน เราชื่อองศา ไอวริณ เวชวงศ์ศา เรียนคณะบริหารธุรกิจ ตอนนี้อยู่ปีสาม เข้าสู่ช่วงฝึกงาน
เราได้เข้ามาสัมภาษณ์การฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง...ที่มีท่านประธานที่โคตรหล่อ!
หล่อมาก Oh my god!
“เธอทำอะไรได้บ้างล่ะ?” ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถาม ในมือของเธอถือสมุดโน๊ตและปากกาเตรียมพร้อมจด ท่าทางผู้หญิงคนนี้จะเป็นเลขาสินะ “ที่นี่ฝึกงานยากนะ”
“จริงๆ ก็ไม่อยากฝึกงานหรอกนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อเรียนจบไป หนูก็มีธุรกิจของที่บ้านเอาไว้รออยู่แล้ว” ใช่ค่ะ เราไม่ใช่คนลำบากยากจนอะไรขนาดนั้น
ที่บ้านของเราทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรม มีทั้งในไทยและต่างประเทศ นอกจากนี้ในรุ่นของคุณปู่ ก็ยังมีกาสิโนที่ถูกกฎหมาย อยู่ที่ต่างประเทศอีกด้วย
คุณปู่ของเราเป็นคนรัสเซียน่ะค่ะ
และที่เราเลือกมาฝึกงานที่บริษัทแห่งนี้ก็เพราะว่าป่าป๊าไม่อยากให้ฝึกงานที่บริษัทของบ้านตัวเอง กลัวเราจะเหลิงเล่นจนไม่เป็นอันทำงาน
ก็เลยมาฝึกที่บริษัทนี้ เพราะว่ามีความใกล้เคียงกันในเชิงธุรกิจ
“ดูหยิ่งผยองจังเลยนะ” ท่านประธานหรือก็คือตำแหน่งสูงสุดของบริษัทกล่าว เขาแสยะยิ้มพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา “ฉันให้ผ่านยากนะ...”
“เรื่องนั้นหนูก็พอจะรู้ค่ะ” เราเหยียดยิ้มมุมปากตอบกลับ และเดินเข้าไปใกล้โต๊ะท่านประธานด้วยความไม่เกรงกลัว “อีกเหตุผลที่มาที่นี่ก็เพราะอยากจะรู้ว่าจะยากสักแค่ไหนไงคะ”
“ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสัมภาษณ์! กรุณาให้เกียรติกันด้วยนะคะ!” เลขาที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกตัวกล่าว พร้อมกับมองตาขวางใส่เรา “กรุณาเอาขาลงจากโต๊ะท่านประธานด้วยค่ะ!”
“อ๋อ...เหรอคะ” ร่างบางหัวเราะในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่จะเอาขาลงจากโต๊ะของท่านประธาน เพราะเมื่อกี้ที่เข้าไปใกล้ เราอยู่ในท่าที่ท้าวขาขึ้นไปบนโต๊ะทำงานเล็กน้อย (งงมะ) “เอาลงแล้วค่ะ”
“ลิลลี่เธอออกไปก่อน” ท่านประธานที่นอนพิงเก้าอี้อยู่ในตอนแรกก็หยัดตัวขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยปากไล่เลขาของตัวเองให้ออกไป “ไม่มีแต่!” เขาเอ็ดคนของเขาเล็กน้อย เมื่อเลขานั้นกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง
“ค่ะ...ท่านประธาน” เธอเหลือบสายตามามองตาขวางใส่เราเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินออกจากห้องของท่านประธานไป
“ไปสักที...ทีนี้เราก็จะได้คุยเรื่องของเราต่อนะคะ” มือเรียวบางสะบัดผมเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งที่ตักแกร่งของท่านประธาน “เลขาคนนั้นนี่ไม่น่ารักเลยจริงๆ มีอะไรดีเธอถึงยังได้ทำงานอยู่กันคะ?”
“เรื่องนั้นมันไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องบอกเธอหรือเปล่า” เขาไหวไหล่ และเบือนหน้าหนีไปทางอื่น “ไอ้การที่เธอมาทำแบบนี้มันใช้ไม่ได้ผลในเรื่องงานหรอกนะ พอดีว่าฉันไม่นิยมกินคนในบริษัท”
“อ๋อ~ แสดงว่าเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานนี่ก็ใช้ไม่ได้ผลกับท่านประธานสินะคะ” เรายิ้มตาพริ้ม ก่อนที่จะลุกกลับไปนั่งที่เก้าอี้ดังเดิมของเรา “หว้า~ แย่จังเลยค่ะ”
“ในวงการธุรกิจมันก็มีอยู่มากที่ประธานของบริษัทจะกินกับเลขาหรือไม่ก็พนักงานคนอื่นๆ แต่ขอให้รู้เอาไว้ว่ามันไม่ใช่กับฉัน ถ้าฉันจะมีอะไรกับใครสักคนนึงแน่นอนว่าต้องไม่ใช่คนในบริษัท” กล่าวเสียงเรียบ
“แต่หนูมาขอฝึกงานที่นี่ก็เพราะว่าหนูอยากได้ท่านประธานนะคะ คิกๆ” มือเรียวบางยกขึ้นป้องปากเล็กน้อย ก่อนที่จะยกขาขึ้นไขว่ห้าง ความสั้นของกระโปรงนักศึกษา ทำให้เห็นขาอ่อนของเราที่ขาวผ่อง “เซ็งเลย”
“ลูกสาวคุณฟาร์นี่ก็ขี้อ่อยเหมือนกันนะ” เขาเก็บไปป์วางที่ข้างโต๊ะ ก่อนที่จะเอนหลังพิงไปที่เก้าอี้อีกครั้งอย่างเหนื่อยหน่าย “วันต่อวันฉันต้องเจอคนประเภทไหนบ้างเนี่ย”
“ก็คงจะหลากหลายนั่นแหละค่ะ เพราะว่าแต่ละคนโตมาต่างพ่อต่างแม่ ต่างการเลี้ยงดู แต่ถ้ากับหนูคุณก็คงจะปวดหัวหนักหน่อยนะคะ คุณ! จอม! ทัพ! คิกๆ” เราหัวเราะในลำคออีกครั้ง ก่อนที่จะฉีกยิ้มออกมาหน้าแป้น
พอดี...เราเคยเจอกันมาก่อนน่ะ
- Writer
