หลังจากปลูกไม้ผลครบทั้งสองร้อยหมู่แล้วหวงฮุ่ยเหยาจ้างคนงานจำนวนยี่สิบคนมาพลิกหน้าดิน ถางหญ้า ในที่ดินหนึ่งร้อยหมู่ที่จะใช้สำหรับทำไร่ผัก ใช้เวลาสองวันก็แล้วเสร็จ
“ต่อไปพวกเราจะต้องลงมือทำงานกันเองแล้วนะ เราคงจ้างคนงานให้มาทำงานช่วยตลอดไปไม่ไหว งานหนักๆที่เกินกำลังพวกเราได้ถูกจัดการหมดแล้ว ต่อไปเรื่องการปลูกผักพวกเราต้องลงมือเอง”
“ได้เลยขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงที่สำคัญให้กับพี่ใหญ่เอง” หวงหย่งจื้อทำท่าทางขึงขัง
หวงฮุ่ยเหยายิ้มกว้าง พลางเอ่ย
“จื้อเอ๋อร์ช่างเก่งและโตเกินวัย พี่ชื่นชมเจ้านัก ต่อไปพี่จะสอนให้น้องทั้งสองของพี่หาเงินเป็นตั้งแต่เด็ก พวกเจ้าจะเป็นเด็กที่เก่งและฉลาด เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่เอาตัวรอดและสามารถเป็นที่พึ่งพาให้ผู้อื่นได้”
“ข้าอยากเก่งอย่างพี่ใหญ่เจ้าค่ะ พี่ใหญ่ต้องสอนข้าให้หนักเลยนะเจ้าคะ” เด็กหญิงวัยแปดขวบอ้อนผู้เป็นพี่สาวบ้าง
“ได้ซี เช่นนั้นเรามาเริ
