Episode 3 (NC+) | บทลงโทษ 1
1047 Words
ตุบ!
“โอ๊ย!” เสียงร่างของฉันกระทบกับเตียงนอน หลังจากถูกคนตัวสูงเหวี่ยงลงมาอย่างไม่ออมแรงเลย พร้อมกันนั้นก็คือเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บและรู้สึกจุกในเวลาเดียวกันของฉันเอง
“นี่คุณโซ่! ฉันเจ็บนะ!”
หลังจากลุกขึ้นมานั่งบนเตียงได้ฉันจึงหันไปแหวดเสียงใส่เขาด้วยความโกรธไม่แพ้อีกฝ่าย แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจจนเผลอเบิกตากว้าง เมื่อเหลือบไปเห็นคุณโซ่กำลังปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายออกจาเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา
“คุ คุณจะทำอะไร!”
“ลงโทษเธอไง”
เสียงเข้มตอบกลับมาอย่างไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกกลัวหรือเปล่า ก่อนจะสลัดเสื้อทิ้งลงพื้นและก้มลงปลดเข้มขัดในเวลาต่อมา และนั้นทำให้ฉันคิดได้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“ฉะ ฉันขอโทษที่ทำให้คุณโกรธ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ” ฉันพยายามเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง
“ตอนที่เธอหนีทำไมเธอไม่คิดว่าฉันจะโกรธ”
ชั่วพริบตาเดียวร่างสูงกึ่งเปลือยก็เดินเร็วมายังเตียงนอน ก่อนจะใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้บีบสองข้างแก้มฉันในมือข้างเดียว สายตาที่สื่อออกมาตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะก้มลงมาดูดปากฉันด้วยอารมณ์ที่รุนแรง
“อื้อ!”
ฉันที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวได้แต่ดิ้นรนผลักไสร่างสูง ที่กำลังทาบทับลงมาบนตัวฉันด้วยความตกใจกลัว ฉันพยายามผลักไหล่กว้างของเขาออกไป แต่ไม่เป็นผลเมื่อเขาทิ้งน้ำหนักลงมาบนตัวฉัน เพื่อจะไม่ให้ฉันดิ้นหลุดไปจากเขาได้ และด้วยความตกใจนั้นเอง เขาจึงสามารถสอดลิ้นเข้ามาในโพลงปากของฉันได้อย่างถือสิทธิ์
“อื้อ!”
แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ ฉันก็ยังพยายามดิ้นหนีเขาสุดความสามารถ แต่ยิ่งพยายามก็ยิ่งรู้สึกเจ็บขึ้นมากไปอีก มันไม่ใช่เจ็บแค่ร่างกาย แต่มันยังรวมไปถึงภายในใจของฉันที่เจ็บร้าวไปด้วย
“ฮึ่ก! ฮึก!”
คุณโซ่ถอนจูบจากฉัน แค่นั้นฉันก็หลุดเสียงสะอื้นออกมาอย่างไม่อายเลยสักนิด เขาจะรู้บ้างมั้ยว่าทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้กับฉัน ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน
“ฮึ่ก! ยะ หยุดได้ไหม...” ฉันถามเขาเสียงสะอื้น ก่อนจะที่น้ำตาเม็ดโตจะไหลออกมาในเวลาต่อมา และไหลออกมาเรื่อยๆ
“เธออยากให้ฉันหยุด แล้วเธอมีอะไรมาแลกล่ะ” เขาไม่ได้ทำตามที่ฉันขอ นอกจากถามฉันกลับมาเสียงราบเรียบก่อนจะใช้จมูกลงมาดอมดมที่ซอกคอของฉัน และในเวลาเดียวกันนั้นฉันก็รู้สึกเหมือนถูกเขาใช้ลิ้นเลีย บริเวณต้นคอก่อนจะรู้สึกเจ็บนิดๆ
“คุณอยากได้อะไร” ฉันถามเขากลับไปเสียงสั่น
“ถ้าถามฉัน ฉันก็จะตอบว่า...อยากได้เธอ”
คำตอบนั้นของคุณโซ่ทำให้ฉันใจฉันกระตุกวูบด้วยความกลัว ก่อนจะหันไปมองใบหน้าหล่อเหลา ที่หยุดกระทำเรื่องแบบนั้นกับฉันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่เขากลับก้มลงมามองฉันด้วยสายตาชนิดหนึ่ง ที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนแทน
“คุณ...”
“ถ้าไม่มีข้อเสนอที่ดีกว่านี้ก็ไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากฟัง”
เขาบอกฉันในขณะที่ใช้มือปัดปอยผมให้ ก่อนจะก้มลงมาจุมพิตที่หน้าผากของฉันอย่างอ่อนโยน ราวกับว่าเรื่องก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น และท่าทีแบบนี้ของเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกสับสน
“...แต่ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว คุณไม่ควรทำแบบนี้” ก่อนที่จะรู้สึกสับสนไปมากกว่านี้ ฉันจึงเลือกบอกความจริงข้อนี้กับเขาไป เผื่อบางทีเขาอาจจะลืมไปก็ได้ถึงได้ทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้
“ชอบได้...ก็เลิกได้เหมือนกัน”
แต่แทนที่เขาจะหยุดและสำนึกผิดบาป เขากลับมองฉันด้วยสายโกรธเกลียดแทน ก่อนจะจัดการกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาที่อยู่บนตัวฉันด้วยความโกรธ และนั้นเผยให้เห็นร่างกายสีขาวที่มีร่องรอยสีกุหลาบอยู่เต็มไหมด และใช่ ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเขา
“หยุดนะคุณโซ่! คุณเลิกทำเหมือนฉันไม่มีความรู้สึกสักที ฉันเจ็บนะ!”
“เจ็บสิดี! เธอจะได้รู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว ไม่ควรพูดถึงผู้ชายคนอื่นเวลาอยู่กับฉัน” เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ ก่อนจะก้มลงมาทำรอยบนตัวฉันอีกครั้ง
“ฉันพูดความจริ...อื้อ!”
แต่ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค คุณโซ่ก็ก้มลงมาปิดปากฉันด้วยปากของเขา เขาก้มลงมาจูบฉันด้วยความรุนแรงไม่มีความอ่อนโยนเลย และนั้นทำให้ฉันพยายามดิ้นหนีเขาอีกครั้ง
และก็เหมือนทุกครั้ง ยิ่งฉันดิ้นหนีมากเขาก็จะยิ่งเพิ่มความรุนแรงมาก แต่ถึงฉันพยายามดิ้นหนีเท่าไหร่ เขาก็จัดการอ้าขาของฉันออกมาได้อยู่ และไม่รู้ว่าเขาถอดกางเกงออกไปตอนไหน พอมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกมีท่อนแข็งๆถูไถบริเวณเนินเนื้อของฉันแล้ว
“คุณโซ่หยุดเถอะนะ ฉัน ขอ ร้อง ฮื่อๆ”
นี่เขาดูไม่ออกหรือแกล้งไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันกำลังรู้สึกตอนนี้กัน เขาไม่รู้บ้างเลยเหรอว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัวเขามากแค่ไหน กลัวจนต้องร้องไห้ออกมาแบบนี้
“...”
คุณโซ่ไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมาแม้แต่คำเดียว แต่เขากลับทำสิ่งที่ตรงกันข้ามในสิ่งที่ฉันต้องการทั้งหมด เขาใช้การะกระทำบอกใบ้ว่าเขาจะไม่หยุดทำเรื่องแบบนี้ และดูเหมือนจะไม่มีวันหยุดด้วย ถ้าเขายังไม่รู้สึกพอใจ
กึด!
- Writer
